สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ทำอย่างไรกันค่ะ เวลามีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับชีวิต อย่างไม่ทันตั้งตัว และไม่อยากยอมรับมัน!?!?

มีหนังสือเล่มนึง เคยอ่านเมื่อนานมากกกกกกแล้ว เป็นหนังสือที่ดีมากให้แง่คิด แต่มันยังไม่เข้าใจลึกซึ้ง จนวันที่เกิดความเปลี่ยนแปลงที่ไม่อยากยอมรับขึ้นมา จนต้องหยิบมาปัดฝุ่นอ่านมันอีกครั้ง เพื่อถามตัวเองว่า
“เราอยากเป็นใคร ในนิทานเรื่องนี้กัน” ???

ในอนาจักรเขาวงกตเป็นที่อาศัยของหนูสองตัว “สนิฟ” กับ “สเคอร์รี่” และคนแคระตัวจิ๋ว “เฮ็ม” และ “ฮอว์”
ทุกวันทั้งสี่ จะสวมรองเท้าจ้อกกิ้ง และวิ่งไปตามเส้นทางต่างๆ เพื่อหาเนยแข็ง
สนิฟ และเคอร์รี่ ก็เหมือนหนูทั่วไปใช้จมูกดมกลิ่นและวิ่งตามหาไปเรื่อยตามสัญชาตญาน ผิดบ้างถูกบ้าง ถ้าเข้าไปโพรงไหนไม่พบอะไร ก็หันหลังกลับแล้วไปทางใหม่

เฮ็ม กับ ฮอว์ มีสมองที่ฉลาดล้ำและเต็มไปด้วยความเชื่อต่างๆ นาๆ ทั้งคู่รู้จักคิด และเรียนรู้ประสบการณ์จากอดีต  จดจำและหาเส้นทาง และยังเชื่อว่า “เนยแข็ง” แบบที่ตนกินต้องพิเศษกว่าใคร และถ้าเจอแล้วจะทำให้สุขสมหวัง
ในที่สุดวันหนึ่ง ทั้ง 4 ชีวิต ก็เจอกับคลังเนยแข็งขนาดใหญ่ ทั้ง 4 มีความสุขมาก คิดว่าเค้าจะได้สุขสบายกินเนยแข็งไปทั้งชีวิต ทุกเช้าวิ่งมากินเนยแข็งและกลับบ้านนอน วันรุ่งขึ้นก็กลับมาใหม่
“สนิฟ”และ “เคอร์รี่” เป็นหนูที่ขยันมาก ตื่นเช้าและวิ่งไปที่โพรงเนยแข็งทุกวัน เมื่อถอดรองเท้าจะแขวนไว้ที่คอ เตรียมพร้อมที่จะออกวิ่งตลอดเวลา ในขณะที่ “เฮ็ม” และ “ฮอว์” ตัดสินใจย้ายบ้านมาใกล้ๆ เพื่อจะได้มากินเนยแข็งได้สะดวก และไม่รีบตื่นอีกต่อไป เพราะคิดว่า เนยแข็งมีมากมาย กินจนตายก็ไม่หมด

วันเวลาผ่านไป เนยแข็งเริ่มร่อยหรอ สนิฟฟ์เห็นเข้าดังนั้นไม่เสียเวลาวิเคราะห์นาน มันสวมรองเท้าวิ่งหาเนยแข็งก้อนใหม่ทันที
ส่วนเจ้าเคอร์รี่ เห็นเพื่อนไป โดยไม่ต้องคิดอะไร เค้าไปเราไป ไม่รอช้า ตามสนิฟฟ์ไปทันที เธอไปไหน เราไปด้วย

เฮ็ม กับ ฮอว์  ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเนยแข็งจะหมด แต่เมื่อวันนั้นมาถึง คนแคระทั้งสองตีโพยตีพายว่า “ใครเอาเนยแข็งของฉันไป”!!!!!!!!
กล่าวโทษว่าฟ้าดินไม่ยุติธรรม ทั้งคู่เฝ้าคิดวนเวียนอยู่หลายตลบหาคำตอบว่าทำไมเนยแข็งถึง “หายไป” และเฝ้ารอว่าเนยแข็งควรจะกลับมาอีก