พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ทำความเพียรเพื่อทำใจให้สงบระงับ  
ใจที่สงบระงับนี่แหละถึงจะมีความสุข  
เราจะไปหาความสุขจากอย่างอื่นน่ะมันไม่ได้
มันเป็นสุขชั่วคราว  สุขอันเกิดจากการทำใจให้สงบนี้
ได้ชื่อว่าเป็นความสุขแท้แต่ก็ยังไม่แท้จริงๆหรอก
ต่อเมื่อได้เจริญปัญญาฟอกจิตใจนี้เข้าไป
จนมันละอุปาทานความยึดมั่นถือมั่นโดยประการทั้งปวงได้
นั้นแหละถึงจะได้รับความสุขอันเป็นแก่นสารจริงๆ
ความสุขอันไม่เปลี่ยนแปลง


ความสุขที่มันเปลี่ยนแปลงอยู่นี่
ก็เพราะมันเป็นความสุขที่อิงอาศัยวัตถุภายนอก  
อาศัยความยึดถือในวัตถุอันใดอันหนึ่งเป็นอารมณ์ไว้
เมื่อวัตถุเหล่านั้นแปรปรวนไป ดับไป
ความสุขมันก็หมดไปด้วยกัน
นี่แหละให้พึงพากันพิจารณาเห็น
ความสุขชั่วคราวนี้มันอิงอาศัยวัตถุต่างๆ

ดังนั้นการที่เรามาทำความเพียร  ทำสมาธิภาวนา
ฝึกจิตใจให้เข้าถึงความสงบในที่นี้
หมายถึงเราต้องการให้จิตนี้มันสงบอยู่โดยลำพัง
ไม่ต้องอาศัยวัตถุสิ่งอื่นใดมาเป็นอารมณ์  
ให้มันสุขให้มันสงบอยุ่ด้วยสติ สงบอยู่ด้วยปัญญา  
ปัญญาพิจารณาเห็นสังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง
เกิดขึ้นแล้วดับไป  ไม่มีสิ่งใดที่ควรจะยึดถือ
เอามาเป็นที่พึ่งอันเป็นแก่นสารได้  

ปัญญาต้องมองเห็นสังขารคือสิ่งที่บังเกิดขึ้นในโลกนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างนะเราจะเอามาเป็นที่พึ่งไม่ได้เลย  
ล้วนแต่เป็นของไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนทั้งนั้น
เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรส่งจิตไปยึดไปถือสิ่งภายนอก
ในขณะที่เราทำความเพียรอยู่  ต้องทวนกระแสจิต
กลับเข้ามาภายใน  มาเพ่งลมหายใจเข้าลมหายใจออก  
มากำหนดรู้ลมหายใจเข้าหายใจออกให้ได้  

...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "เตรียมพร้อมไว้เสมอ"