สวัสดีคะ ดิฉันมีเรื่องรบกวนสอบถามผู้รู้กฎหมายเกี่ยวกับเรื่อง"บุตรบุญธรรม" อยากขอความเมตตาขอคำแนะนำ ปรึกษาหน่อยนะคะ...เรื่องมีอยู่ว่า (ขอแทนตัวเองว่าหนู) หนูมีลูกชายคนหนึ่งตอนอายุยังน้อย(14-15ปี) เลิกกับพ่อของเด็กตั้งแต่ตั้งท้องแรกๆ ตัวหนูอยู่กับแม่ตัวเองจนคลอดเด็ก ออกมาหลังจากให้ลูกกินนมตัวเองครบ3เดือน หนูก็ไปทำงาน (เรียนไปด้วย) แม่กับหนูก็ช่วยกันเลี้ยงลูกมาตลอดจนมีน้าชาย+น้าสะใภ้(น้องชายของแม่แท้ๆ) ย้ายมาอยู่ใกล้ๆเค้าก็ชอบมารับเอาลูกของหนูไปนอนด้วย เค้ารักลูกชายหนูมากเพราะตัวน้า ผช.เค้าเป็นหมันมีลูกไม่ได้ เค้าก็เลี้ยงดูคลุกคลีอยู่ด้วยกันมาจน ลูกชายหนูได้ประมาณ6เดือน... แม่ของหนูก็มาบอกหนูว่า "ยกลูกให้น้าไปเถอะลูก หนูจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ไปอยู่กับแฟนใหม่(คนปัจจุบัน)แบบไม่ต้องคอยห่วงหน้าห่วงหลัง เพราะน้าเค้ารักของเค้า อีกอย่างเค้าก็มีลูกไม่ได้ด้วยสงสารเค้า..
หนูขอเวลาไปคิดอยู่พักใหญ่ๆ บวกกับแรงยุแรงกล่อมจากญาติพี่น้อง(บวกด้วยความสงสารน้าตัวเอง) จึงตัดสินใจยกลูกชายตัวเองให้น้าชายแท้ๆของหนู (โดยไม่ได้มีการเรียกร้องเงินแม้แต่บาทเดียว) ทำเรื่องยกลูกให้ตามขั้นตอนกฎหมายทุกอย่าง ให้พ่อแท้ๆของเด็กไปเซ็นยินยอม เพราะคำพูดเดียวของแม่ที่หนูตัดสินใจยกให้คือ "สงสารน้ามันอยากมีลูกแต่มันมีไม่ได้ ยกให้เค้าไปยังไงก็คือลูกของเราโตมาเค้าจะอบรมสั่งสอนมันเองให้รู้ว่าเราเป็นแม่" บวกกับตอนนั้นหนูตั้งท้องลูกคนที่สองกับแฟนคนปัจจุบันใกล้คลอดแล้ว จึงยอมตัดสินใจยกให้น้า..โดยที่ไม่เรียกร้องอะไรแม้แต่อย่างเดียว......เหมือนเรื่องจะจบลงด้วยดีใช่มั้ยคะ???
แต่ตรงกันข้าม...หลังจากที่หนูยกลูกให้น้าชายกับน้าสะใภ้ไปแล้ว..เค้าทั้งสองกลับใช้เด็กมากดดันขอความช่วยเหลือจากหนูจากแม่หนูอย่างไม่จบไม่สิ้น..ทั้งที่ตอนเอาไปข้อร้องหนูอย่างเดียวเลยว่า ยกให้แล้วห้ามมายุ่งเด็ดขาด...แต่ด้วยความเป็นแม่สงสารลูกเค้าขออะไรมาหนูก็ให้มาตลอด ขอเงินไปให้หนี้ที่เค้าสร้างกันมาเพราะถ้าไม่ให้เค้าเจ้าหนี้จะตามฆ่า..ขอเท่าไหรหนูก็ให้!!! อยากออกจากงานมาเปิดร้านอาหารทำกิจการของตัวเองจะได้เลี้ยงลูกหนูได้เต็มที่ หนูก็ให้เงินทุน(ไม่มีก็ขอแฟนๆก็เข้าใจให้มาตลอด) ขออยู่แบบเนี้ย จนหนูทนไม่ไหวเลยพูดไปว่า..ขอเอาลูกมาเลี้ยงเองได้มั้ย? เห็นว่าเค้าไม่ไหวจะเอากลับมาเลี้ยงเอง เค้าก็ไม่ให้!!! และขอเงินอีก บอกขอเป็นก้อนสุดท้ายให้แม่ให้ยายมาเป็นพยาน หนูก็ให้!!!!จนมาวันนึงวันที่ครอบครัวหนูมีปัญหา(การเงิน)ไม่สามารถช่วยเค้าได้ นั่นล่ะเป็นเหตุให้เค้าตัดญาติขาดมิตรกับหนูไปเลย ระหว่างที่โกรธเกลียดหนูที่ไม่ช่วยเหลือเค้าอีกน้าสะใภ้เค้าจะสอนลูกหนูตลอดเลยว่า ให้เกลียดอีนี่นะมันไม่ดีมันไม่รักหนู(ลูกของหนู)มันไม่ช่วยเหลือเรามันเป็นคนเลว ไม่เคยสอนให้ลูกหนูเรียกหนูเพราะๆให้เรียกหนูว่าอีทูเรศ อีขี้โกหกอีเห็นแก่ตัว รึไม่ก็เรียกชือเล่นเฉยๆเวลาเด็กเจอหน้าหนูปุ๊ปจะชีหน้าด่าเลยอย่ามานะเกลียดเป็นคนเลวฯลฯ มันเป็นความรู้สึกที่ช่างเจ็บปวดทรมาณจริงๆเลยคะ หลังจากนั้น (พอดีกับแม่ของหนูเสีย) เราจึงไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร...ประมาณ6-7ปี แล้วก็มีเหตุให้ได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกครั้ง คราวนี้สิคะยิ่งใกล้ยิ่งช้ำ พอไม่มีแม่หนูแล้ว(คนกลางที่รู้ทุกๆอย่าง) คุณน้าสะใภ้นางก็ไม่เกรงใจใครแล้วทีนี้สอนให้ลูกหนูรักนางกอดหอมแต่นางไม่ให้เข้าใกล้หนูเด็ดขาด บอกกะเด็กว่า หนูเป็นคนไม่ดีระวังจะโดนจับตัวไปขาย สอนให้เกลียดหนู ให้ด่าหนู และที่สำคัญคุณน้าสะใภ้หนูนางเปลี่ยนเนื้อเรื่องในชีวิตที่ผ่านๆมาทั้งหมดเลยคะ บอกกับใครต่อใครว่าหนูท้องไม่มีพอคลอดลูกออกมาแล้วทิ้งนางสงสารก็เลยเก็บเอามาเลี้ยง..หนูเป็นแม่ที่ชั่วอัปปรีย์มากไม่เคยส่งเสียลูกแม้แต่เเดงเดียว..รักแต่ลูกผัวใหม่ นางลำบากกับการเลี้ยงลูกหนูมากแต่สงสารเด็กมันไม่มีใคร หนูได้รู้เรื่องก็ไปถามเลยคะ เกิดปากเสียงกัน(โดยที่เด็กไม่รู้) หนูบอกว่าถ้าพูดแบบนี้ไปเอาพ่อเด็กมาคุยเลยดีกว่า ถ้าหาว่าหนูทิ้ง เอามาเคลียร์เลยมั้ย? แล้วจะขอเอาลูกคืนด้วย นางบอกว่าแล้วแต่มีปัญญาก็เอาคืนไปดิ...เด็กเป็นของกูถูกต้องตามกฎหมายแล้วทุกอย่าง....ส่วนน้า ผช ไม่ต้องถามคะระยะเวลา6-7ปีที่ผ่านมากลายเป็นคนกลัวเมีย โดนเมียตีเช้าเย็นไปแล้ว..และยังมามองหน้าหนูเหมือนศัตรูอีกต่างหาก..
**หนูควรทำยังไงดีคะ..!!!! มันเจ็บปวดที่เห็นลูกตัวเองเกลียดเราทั้งที่เรารักเค้าให้เค้ามามากมาย!!!**
มันมีหรอคะกฎหมายที่คนเป็นพ่อ-แม่ บุญธรรมไม่คืนบุตรให้ แม่แท้ๆได้ด้วย!! ทำไม ผญคนนี้เค้าต้องสอนให้เด็กเกลียดแม่แท้ๆของเค้าเองขนาดนี้..หนูเคยบอกเด็กไปแล้วนะคะว่าหนูเป็นแม่เค้าแต่เค้าไม่เชื่อ!! แต่ญาติพี่น้องทุกคนรู้นะคะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นยังไงแต่เค้าบอกว่า ปล่อยมันไปเถอะ สักวันเด็กมันต้องรู้เวรกรรมจะตามอีน้าสะใภ้ทันเอง..ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้..แค่เราไม่ได้อย่างใจเค้าๆทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรอคะ
"สุดท้ายคือหนูจะรบกวนถามก็เรื่องข้อกฎหมายของแม่ที่ยกลูกให้เป็นบุตรบุญธรรมคนอื่นไปนั่นแหละคะ"
หนูควรทำอย่างไรดีคะ...ขอบพระคุณมากนะคะที่ให้ที่ตรงนี้ให้หนูได้ระบายออกมา..ขอบพระคุณจริงๆคะ..
ปล*ถ้าหนูเป็นแม่ที่ทิ้งลูกจริงๆตอนนี้เด็กคนนี้คงไม่ได้โตมายืนด่ายืนเถียงหนูฉอดๆให้หนูเจ็บปวดขนาดนี้แน่นอนคะ..และถ้าหนูทิ้งจริงก็คงไม่ให้เค้ามากขนาดนั้นหรอกคะ มันเจ็บปวดที่สุด...*
<แม่ที่ผิดพลาดไปแต่ไม่เคยทำร้ายชีวิตลูก>
ยกลูกให้ญาติไปแล้ว เค้าเลี้ยงลูกให้เกลียดแม่ตัวเอง พร้อมท้าให้ไปฟ้องเอาคืน?ถ้ามีปัญญา ควรทำยังไงดีคะ!!
หนูขอเวลาไปคิดอยู่พักใหญ่ๆ บวกกับแรงยุแรงกล่อมจากญาติพี่น้อง(บวกด้วยความสงสารน้าตัวเอง) จึงตัดสินใจยกลูกชายตัวเองให้น้าชายแท้ๆของหนู (โดยไม่ได้มีการเรียกร้องเงินแม้แต่บาทเดียว) ทำเรื่องยกลูกให้ตามขั้นตอนกฎหมายทุกอย่าง ให้พ่อแท้ๆของเด็กไปเซ็นยินยอม เพราะคำพูดเดียวของแม่ที่หนูตัดสินใจยกให้คือ "สงสารน้ามันอยากมีลูกแต่มันมีไม่ได้ ยกให้เค้าไปยังไงก็คือลูกของเราโตมาเค้าจะอบรมสั่งสอนมันเองให้รู้ว่าเราเป็นแม่" บวกกับตอนนั้นหนูตั้งท้องลูกคนที่สองกับแฟนคนปัจจุบันใกล้คลอดแล้ว จึงยอมตัดสินใจยกให้น้า..โดยที่ไม่เรียกร้องอะไรแม้แต่อย่างเดียว......เหมือนเรื่องจะจบลงด้วยดีใช่มั้ยคะ???
แต่ตรงกันข้าม...หลังจากที่หนูยกลูกให้น้าชายกับน้าสะใภ้ไปแล้ว..เค้าทั้งสองกลับใช้เด็กมากดดันขอความช่วยเหลือจากหนูจากแม่หนูอย่างไม่จบไม่สิ้น..ทั้งที่ตอนเอาไปข้อร้องหนูอย่างเดียวเลยว่า ยกให้แล้วห้ามมายุ่งเด็ดขาด...แต่ด้วยความเป็นแม่สงสารลูกเค้าขออะไรมาหนูก็ให้มาตลอด ขอเงินไปให้หนี้ที่เค้าสร้างกันมาเพราะถ้าไม่ให้เค้าเจ้าหนี้จะตามฆ่า..ขอเท่าไหรหนูก็ให้!!! อยากออกจากงานมาเปิดร้านอาหารทำกิจการของตัวเองจะได้เลี้ยงลูกหนูได้เต็มที่ หนูก็ให้เงินทุน(ไม่มีก็ขอแฟนๆก็เข้าใจให้มาตลอด) ขออยู่แบบเนี้ย จนหนูทนไม่ไหวเลยพูดไปว่า..ขอเอาลูกมาเลี้ยงเองได้มั้ย? เห็นว่าเค้าไม่ไหวจะเอากลับมาเลี้ยงเอง เค้าก็ไม่ให้!!! และขอเงินอีก บอกขอเป็นก้อนสุดท้ายให้แม่ให้ยายมาเป็นพยาน หนูก็ให้!!!!จนมาวันนึงวันที่ครอบครัวหนูมีปัญหา(การเงิน)ไม่สามารถช่วยเค้าได้ นั่นล่ะเป็นเหตุให้เค้าตัดญาติขาดมิตรกับหนูไปเลย ระหว่างที่โกรธเกลียดหนูที่ไม่ช่วยเหลือเค้าอีกน้าสะใภ้เค้าจะสอนลูกหนูตลอดเลยว่า ให้เกลียดอีนี่นะมันไม่ดีมันไม่รักหนู(ลูกของหนู)มันไม่ช่วยเหลือเรามันเป็นคนเลว ไม่เคยสอนให้ลูกหนูเรียกหนูเพราะๆให้เรียกหนูว่าอีทูเรศ อีขี้โกหกอีเห็นแก่ตัว รึไม่ก็เรียกชือเล่นเฉยๆเวลาเด็กเจอหน้าหนูปุ๊ปจะชีหน้าด่าเลยอย่ามานะเกลียดเป็นคนเลวฯลฯ มันเป็นความรู้สึกที่ช่างเจ็บปวดทรมาณจริงๆเลยคะ หลังจากนั้น (พอดีกับแม่ของหนูเสีย) เราจึงไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร...ประมาณ6-7ปี แล้วก็มีเหตุให้ได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกครั้ง คราวนี้สิคะยิ่งใกล้ยิ่งช้ำ พอไม่มีแม่หนูแล้ว(คนกลางที่รู้ทุกๆอย่าง) คุณน้าสะใภ้นางก็ไม่เกรงใจใครแล้วทีนี้สอนให้ลูกหนูรักนางกอดหอมแต่นางไม่ให้เข้าใกล้หนูเด็ดขาด บอกกะเด็กว่า หนูเป็นคนไม่ดีระวังจะโดนจับตัวไปขาย สอนให้เกลียดหนู ให้ด่าหนู และที่สำคัญคุณน้าสะใภ้หนูนางเปลี่ยนเนื้อเรื่องในชีวิตที่ผ่านๆมาทั้งหมดเลยคะ บอกกับใครต่อใครว่าหนูท้องไม่มีพอคลอดลูกออกมาแล้วทิ้งนางสงสารก็เลยเก็บเอามาเลี้ยง..หนูเป็นแม่ที่ชั่วอัปปรีย์มากไม่เคยส่งเสียลูกแม้แต่เเดงเดียว..รักแต่ลูกผัวใหม่ นางลำบากกับการเลี้ยงลูกหนูมากแต่สงสารเด็กมันไม่มีใคร หนูได้รู้เรื่องก็ไปถามเลยคะ เกิดปากเสียงกัน(โดยที่เด็กไม่รู้) หนูบอกว่าถ้าพูดแบบนี้ไปเอาพ่อเด็กมาคุยเลยดีกว่า ถ้าหาว่าหนูทิ้ง เอามาเคลียร์เลยมั้ย? แล้วจะขอเอาลูกคืนด้วย นางบอกว่าแล้วแต่มีปัญญาก็เอาคืนไปดิ...เด็กเป็นของกูถูกต้องตามกฎหมายแล้วทุกอย่าง....ส่วนน้า ผช ไม่ต้องถามคะระยะเวลา6-7ปีที่ผ่านมากลายเป็นคนกลัวเมีย โดนเมียตีเช้าเย็นไปแล้ว..และยังมามองหน้าหนูเหมือนศัตรูอีกต่างหาก..
**หนูควรทำยังไงดีคะ..!!!! มันเจ็บปวดที่เห็นลูกตัวเองเกลียดเราทั้งที่เรารักเค้าให้เค้ามามากมาย!!!**
มันมีหรอคะกฎหมายที่คนเป็นพ่อ-แม่ บุญธรรมไม่คืนบุตรให้ แม่แท้ๆได้ด้วย!! ทำไม ผญคนนี้เค้าต้องสอนให้เด็กเกลียดแม่แท้ๆของเค้าเองขนาดนี้..หนูเคยบอกเด็กไปแล้วนะคะว่าหนูเป็นแม่เค้าแต่เค้าไม่เชื่อ!! แต่ญาติพี่น้องทุกคนรู้นะคะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นยังไงแต่เค้าบอกว่า ปล่อยมันไปเถอะ สักวันเด็กมันต้องรู้เวรกรรมจะตามอีน้าสะใภ้ทันเอง..ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้..แค่เราไม่ได้อย่างใจเค้าๆทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรอคะ
"สุดท้ายคือหนูจะรบกวนถามก็เรื่องข้อกฎหมายของแม่ที่ยกลูกให้เป็นบุตรบุญธรรมคนอื่นไปนั่นแหละคะ"
หนูควรทำอย่างไรดีคะ...ขอบพระคุณมากนะคะที่ให้ที่ตรงนี้ให้หนูได้ระบายออกมา..ขอบพระคุณจริงๆคะ..
ปล*ถ้าหนูเป็นแม่ที่ทิ้งลูกจริงๆตอนนี้เด็กคนนี้คงไม่ได้โตมายืนด่ายืนเถียงหนูฉอดๆให้หนูเจ็บปวดขนาดนี้แน่นอนคะ..และถ้าหนูทิ้งจริงก็คงไม่ให้เค้ามากขนาดนั้นหรอกคะ มันเจ็บปวดที่สุด...*
<แม่ที่ผิดพลาดไปแต่ไม่เคยทำร้ายชีวิตลูก>