เขาเป็นคนชอบเอาความรู้สึกของคนรอบข้างมาเก็บไว้ในใจคนเดี่ยวตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมาการใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนและมหาลัย เขาเจอเรื่องแบบนี้มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นรู้สึกเหมือนไร้ตัวตนในกลุ่ม หรือบางที่เพื่อนไม่ค่อยพูดด้วย คนในกลุ่มก็จะคุยกันอยู่สองสามคนโดยที่ไม่ชวนเรา แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเป็นคนคิดมาด้วยหรือป่าว ไม่ว่าอะไรก็จะคิดเล็กคิดน้อยไปหมด ชอบรู้สึกน้อยใจเวลาไม่มีใครสนใจ ชอบเก็บเอามาคิด เอามาเครียด แล้วก็เสียใจอยู่คนเดียวตลอด
บางที่ก็คิดนะว่าเพื่อนอิจฉา แต่มันจะอิจฉาเรื่องอะไร เรื่องการเรียนเขาก็ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่ง แถมต้องพึ่งเพื่อนสะด้วยซ้ำ แต่ทำไมนะ ทำไม ทำไมเพื่อนถึงทำแบบนี้ บางที่มันอาจดูเป็นเรื่องเล็ก บางที่มันอาจดูว่าไม่มีอะ แต่ลึกๆแล้วมันไม่ใช่เลยอะ มันรู้สึกอึดอัด เสียใจอยู่ตลอด
*เรื่องล่าสุดที่เจอมา คือตอนนี้เราอยูมหาลัยปี4 เรื่องที่อึดอัดคับแคนใจมาก็มีมาโดยตลอด กลุ่มเขามีอยู่ด้วยกัน6คน
คนแรกเป็นรูมเมทเขาเองตอนแรกอยู่เอกเดียวกันแต่ตอนหลังก็ย้ายออกไปอยู่เอกอื่น
คนที่2 ไอคนนี้ตัดไปเลย ไม่ค่อยเข้าหาเพื่อนเท่าไหร่ ด้วยความที่นางมีเเฟนด้วยแหละมั่ง
ส่วนอีก3คนที่เหลือ นี้แหละคือปัญหา คือเวลาอยู่ในกลุ่มบางที่ก็อยู่เหมือนคุยกันดี อยู่ด้วยกันได้แต่จริงๆไม่เลยอะ ชอบนินทา ชอบนั่งกระซิบกันอยู่3คน แต่เขาก็พยายามนะ พยายามที่จะปรับตัวเข้าหาพวกมัน พยายามทำให้ทุกอย่างมันสามารถอยู่ด้วยกันได้แบบราบรื่นแต่ไม่เลย บางที่อยู่กับพวกมันเหมือนต้องเสแสร้งกันอยู่ตลอดเวลา บางที่เจอพวกมันก็ต้องฉีดยิ้มกว้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^^ให้ ทั้งๆที่ในใจมันอยากจะด่ามันอยู่เต็มที่ว่า ทำไม กูไปทำไรให้ ถึงทำให้กูรู้สึกอึดอัดแบบนี้ คือไอพวกนี้มันอยู่เหมือนกบในกระลาชอบมองสิ่งแปลกใหม่เป็นเรื่องประหลาด แล้วถ้าใครไม่ชอบคนนั่นอีกคนก็จะทำตัวเหมือนไม่ชอบตาม คือทำตัวเหมือนเด็กประถมอะ เฮ่อ บางที่ก็อยากบอกมันว่าโลกใบนี้มันกว้างมากนะ จะมาด่าว่าคนอื่นโดยที่ใช้เกณฑ์ว่าชอบ ไม่ชอบมาตัดสินมันก็ไม่ได้ แต่ก็พูดไม่ได้อีก ถ้าพูดไปเดี่ยวจะหาว่าด่า เเล้วจะเป็นเรื่องอื่นอีก
แต่ที่เล่าๆมา หลายคนคงพูดว่าก็อย่าไปสนใจมันสิ เออใช่เขาบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่าอย่าไปสนใจมันดิ กูไมได้ทำอะไรผิด กูพยายามปรับตัวที่จะเข้ากับพวกแล้ว แต่พวกก็ยังทำเหมือนกูไมมีตัวตนอีก กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆความเป็นคนที่มันยังมีจิตใจ มีหัวใจ ถึงปากจะบอกว่าไม่สนใจยังไง มันก็อดที่จะไม่รู้สึกไม่ได้สักที่
ในขณะเดียวกันที่มันไม่ค่อยจะสนใจเขา ไปไหนมาไหนไม่ชวน ไปเที่ยวไม่ค่อยชวน ไปอ่านหนังสือก็ไมเคยชวน แต่มันดันชวนรูมเมทอะ เพราะมันมีคนนึงในกลุ่มมันสนิทกับรูมเมทเขา คงเป็นเพราะมันคุยถูกคอกันมั่งเลยเขากันได้ เพื่อนในกลุ่มมันจะไปไหนมันก็ชวนรูเมทตลอด บางครั้งมันไม่ได้ชวนเขาเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (แต่มันคงคิดว่าถ้าชวนรูมเมทแล้วไม่ไป เขาก็คงไม่ไปด้วยละมั่ง แต่ก็ควรชวนกูน่อยมั้ย) นั่นแหละความรู้สึกน้อยใจเล็กๆแบบนี้มันก็เพิ่มพูนขึ้นมาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งแต่อยู่ปี1 ปี2 จนถึงเมื่อวาน เขากับรูมเมทไปเดินถนนคนเดินด้วยกัน แต่รูมเมทมันรีบเดินเพราะมันจะกลับไปอ่านหนังสือสอบ เขาด้วยความที่เครียดเรื่องเพื่อนในกลุ่มสะสมมานานจนมันเต็มอก ที่มันสามารถจะแตกออกมาได้ทุกเมื่อ พอเจอเหตุการณ์ที่เหมือนรูมเมทเดินไม่สนใจอีก เลยทำให้เขาคิดไปต่างๆนาๆว่าขนาดเพื่อนสนิทเนียยังจะทำให้กูรู้สึกอึดอัด หรือรำคาญกูอีกหรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่นี้ละคะอารมณ์เก็บไม่อยู่เขาเลยเดินนำหน้ารูมเมทไปเลยแบบไม่สนใจแล้วๆๆเพราะขนาดเพื่อนสนิทกันยังเป็นแบบนี้อีก มันรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีกจนทนไมไหวอีกต่อไป แต่เขาก็ลืมคิดในมุมของรูมเมทว่ามันก็เครียดเรื่องสอบของมัน มันก็ต้องรีบเดิน รีบกลับเพื่อไปอ่านหนังสือ พอเริ่มใจเย็นลงก็เริ่มคิดได้ แล้วก็เขียนขอโทษรูมเมทไปใต้โพสมันแล้วด้วย แต่มันก็ไม่ได้ตอบกลับมาที่ แล้ว ณ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกับมันด้วย
คือความรู้สึกตอนนี้แย่มากกกกกกกกกกกก เครียด เซ็ง เหมือนอยากจะหลายไปจากโลกนี้เลย >----------------------------<' อยากรู้ว่าจะมีใครเป็นห่วงเขาบ้างมั้ยเนีย.............
การอยู่ให้สังคมยอมรับนี้มันยากจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียใจซ้ำซากเรื่องเพื่อนในกลุ่มมมมมมมมมมมมมม
ตลอดเวลาที่ผ่านมาการใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนและมหาลัย เขาเจอเรื่องแบบนี้มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นรู้สึกเหมือนไร้ตัวตนในกลุ่ม หรือบางที่เพื่อนไม่ค่อยพูดด้วย คนในกลุ่มก็จะคุยกันอยู่สองสามคนโดยที่ไม่ชวนเรา แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเป็นคนคิดมาด้วยหรือป่าว ไม่ว่าอะไรก็จะคิดเล็กคิดน้อยไปหมด ชอบรู้สึกน้อยใจเวลาไม่มีใครสนใจ ชอบเก็บเอามาคิด เอามาเครียด แล้วก็เสียใจอยู่คนเดียวตลอด
บางที่ก็คิดนะว่าเพื่อนอิจฉา แต่มันจะอิจฉาเรื่องอะไร เรื่องการเรียนเขาก็ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่ง แถมต้องพึ่งเพื่อนสะด้วยซ้ำ แต่ทำไมนะ ทำไม ทำไมเพื่อนถึงทำแบบนี้ บางที่มันอาจดูเป็นเรื่องเล็ก บางที่มันอาจดูว่าไม่มีอะ แต่ลึกๆแล้วมันไม่ใช่เลยอะ มันรู้สึกอึดอัด เสียใจอยู่ตลอด
*เรื่องล่าสุดที่เจอมา คือตอนนี้เราอยูมหาลัยปี4 เรื่องที่อึดอัดคับแคนใจมาก็มีมาโดยตลอด กลุ่มเขามีอยู่ด้วยกัน6คน
คนแรกเป็นรูมเมทเขาเองตอนแรกอยู่เอกเดียวกันแต่ตอนหลังก็ย้ายออกไปอยู่เอกอื่น
คนที่2 ไอคนนี้ตัดไปเลย ไม่ค่อยเข้าหาเพื่อนเท่าไหร่ ด้วยความที่นางมีเเฟนด้วยแหละมั่ง
ส่วนอีก3คนที่เหลือ นี้แหละคือปัญหา คือเวลาอยู่ในกลุ่มบางที่ก็อยู่เหมือนคุยกันดี อยู่ด้วยกันได้แต่จริงๆไม่เลยอะ ชอบนินทา ชอบนั่งกระซิบกันอยู่3คน แต่เขาก็พยายามนะ พยายามที่จะปรับตัวเข้าหาพวกมัน พยายามทำให้ทุกอย่างมันสามารถอยู่ด้วยกันได้แบบราบรื่นแต่ไม่เลย บางที่อยู่กับพวกมันเหมือนต้องเสแสร้งกันอยู่ตลอดเวลา บางที่เจอพวกมันก็ต้องฉีดยิ้มกว้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^^ให้ ทั้งๆที่ในใจมันอยากจะด่ามันอยู่เต็มที่ว่า ทำไม กูไปทำไรให้ ถึงทำให้กูรู้สึกอึดอัดแบบนี้ คือไอพวกนี้มันอยู่เหมือนกบในกระลาชอบมองสิ่งแปลกใหม่เป็นเรื่องประหลาด แล้วถ้าใครไม่ชอบคนนั่นอีกคนก็จะทำตัวเหมือนไม่ชอบตาม คือทำตัวเหมือนเด็กประถมอะ เฮ่อ บางที่ก็อยากบอกมันว่าโลกใบนี้มันกว้างมากนะ จะมาด่าว่าคนอื่นโดยที่ใช้เกณฑ์ว่าชอบ ไม่ชอบมาตัดสินมันก็ไม่ได้ แต่ก็พูดไม่ได้อีก ถ้าพูดไปเดี่ยวจะหาว่าด่า เเล้วจะเป็นเรื่องอื่นอีก
แต่ที่เล่าๆมา หลายคนคงพูดว่าก็อย่าไปสนใจมันสิ เออใช่เขาบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่าอย่าไปสนใจมันดิ กูไมได้ทำอะไรผิด กูพยายามปรับตัวที่จะเข้ากับพวกแล้ว แต่พวกก็ยังทำเหมือนกูไมมีตัวตนอีก กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆความเป็นคนที่มันยังมีจิตใจ มีหัวใจ ถึงปากจะบอกว่าไม่สนใจยังไง มันก็อดที่จะไม่รู้สึกไม่ได้สักที่
ในขณะเดียวกันที่มันไม่ค่อยจะสนใจเขา ไปไหนมาไหนไม่ชวน ไปเที่ยวไม่ค่อยชวน ไปอ่านหนังสือก็ไมเคยชวน แต่มันดันชวนรูมเมทอะ เพราะมันมีคนนึงในกลุ่มมันสนิทกับรูมเมทเขา คงเป็นเพราะมันคุยถูกคอกันมั่งเลยเขากันได้ เพื่อนในกลุ่มมันจะไปไหนมันก็ชวนรูเมทตลอด บางครั้งมันไม่ได้ชวนเขาเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (แต่มันคงคิดว่าถ้าชวนรูมเมทแล้วไม่ไป เขาก็คงไม่ไปด้วยละมั่ง แต่ก็ควรชวนกูน่อยมั้ย) นั่นแหละความรู้สึกน้อยใจเล็กๆแบบนี้มันก็เพิ่มพูนขึ้นมาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งแต่อยู่ปี1 ปี2 จนถึงเมื่อวาน เขากับรูมเมทไปเดินถนนคนเดินด้วยกัน แต่รูมเมทมันรีบเดินเพราะมันจะกลับไปอ่านหนังสือสอบ เขาด้วยความที่เครียดเรื่องเพื่อนในกลุ่มสะสมมานานจนมันเต็มอก ที่มันสามารถจะแตกออกมาได้ทุกเมื่อ พอเจอเหตุการณ์ที่เหมือนรูมเมทเดินไม่สนใจอีก เลยทำให้เขาคิดไปต่างๆนาๆว่าขนาดเพื่อนสนิทเนียยังจะทำให้กูรู้สึกอึดอัด หรือรำคาญกูอีกหรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่นี้ละคะอารมณ์เก็บไม่อยู่เขาเลยเดินนำหน้ารูมเมทไปเลยแบบไม่สนใจแล้วๆๆเพราะขนาดเพื่อนสนิทกันยังเป็นแบบนี้อีก มันรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีกจนทนไมไหวอีกต่อไป แต่เขาก็ลืมคิดในมุมของรูมเมทว่ามันก็เครียดเรื่องสอบของมัน มันก็ต้องรีบเดิน รีบกลับเพื่อไปอ่านหนังสือ พอเริ่มใจเย็นลงก็เริ่มคิดได้ แล้วก็เขียนขอโทษรูมเมทไปใต้โพสมันแล้วด้วย แต่มันก็ไม่ได้ตอบกลับมาที่ แล้ว ณ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกับมันด้วย
คือความรู้สึกตอนนี้แย่มากกกกกกกกกกกก เครียด เซ็ง เหมือนอยากจะหลายไปจากโลกนี้เลย >----------------------------<' อยากรู้ว่าจะมีใครเป็นห่วงเขาบ้างมั้ยเนีย.............
การอยู่ให้สังคมยอมรับนี้มันยากจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ