สวัสดีเราตั้งกระทู้นี่เป็นกระทู้แรก อาจจะยาวไม่มาก เราจะพยายามเล่าเรื่องราวอย่างละเอียดนะ เพราะเราหมดหนทางจะไปต่อจริงๆ TT
#ตอนนี้เรารักผู้ชายคนนึงแล้วหล่ะ แต่เขาได้เดินกลับไปอยู่ในทางของเขาแล้ว
เราขอแทนตัวเราว่า (พี่) แล้วแทนคนที่เรารักว่า (น้อง)
# เรื่องมันมีอยู่ว่า ก่อนหน้านั้นไม่นานพี่เลิกกับแฟนเพราะเหตุผลคือ เข้ากันไม่ได้ มีปัญหากัน ทะเลาะกัน ต่างๆนาๆ ตามประสาคนรักที่คบกัน แต่ด้วยความห่างความต่างก็ทำให้ห่างไปจนทำเราจบกัน
# แต่แล้ววันที่พี่เล่น FB ตอนนั้นเวลาประมาณสามสี่ทุ่ม เป็นเวลาที่ทำอะไรต่างๆนาๆทุกๆวันที่เคยทำ อยู่กับเพื่อน ไปมหาลัย เรียนหนังสือ นั่งเล่น แล้วก็กลับมาอยู่กับโซเชี่ยลฯ
มันมีข้อมูลว่ามีคนขอเพิ่มเพื่อนในตอนนั้น พี่ ก็รับแอดน้อง ในทุกครั้งไม่ว่าใครจะแอดมา ปกติ พี่เป็นคนไม่แต๊งแอดใคร แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ พี่แต๊งแอดน้องไป โดย น้อง ตอนนั้นก็ตอบ พี่ มามากมาย จนเราสองคนคุยกันเกือบตี2 เรื่องราวที่เราคุยกัน มันแปลกๆชอบกลนะ น้อง บอกว่าอยากตั้งชื่อลูก พี่ ก็คิด คิด คิด แล้วมีแวบนึง มันขึ้นมาในหัว "รักยิ้ม" ชื่อลูกของน้อง และน้องยังบอกอีกว่า "ให้คิดว่าเป็นลูกของเรา" ตอนนั้นมันรู้สึกใจสั่นๆนะ แปลกดี พี่ในตอนนั้นคุยไปยิ้มไป มันมีความสุข เหมือนโอเคมาก น้องเล่าทุกเรื่องไม่ปิดบังเช่นเดียวกัน พี่ก็เล่าทุกเรื่อง
# เราคุยกันแค่ 2 วัน เราก็นัดกันไปดูหนังแล้ว แม่เบี้ย หนังที่น้องอยากดู ตอนนั้นพี่ว่าพี่ใจง่ายนะ แปลกดีทำไมพี่ไว้ใจน้อง? ทั้งที่พี่ไม่เคยไปกับใครแบบนี้เลย พี่ไม่ชอบหนังแนวนี้ พี่เลยหลับ ส่วนน้องพี่ก็ไม่รู้ว่าน้องดูหนังหรือหลับ เพราะพี่หลับลึกพอสมควร เมื่อเราดูหนังเสร็จ พี่พาน้องไปกินข้าวมันไก่ นั่งดูน้องกินแล้วมองอย่างสงสัยว่า นี่คือน้องคิดอะไรป่าว? พี่คิดในใจแต่โครตดีใจมากถ้าน้องคิด
# แล้วคืนนั้นเราก็ได้คุยกันอีก น้องบอกว่าพี่รักตัวดีไม่ได้เป็นหญิงอย่างว่า น้องพูดถูกแล้ว แต่พี่เองก็คิดว่าทำไมไว้ใจน้อง? น้องบอกว่า "พี่น่ารัก หน้าคม จมูกโด่ง คางยาว เหมือนแม่น้อง" พี่อ่ะอึ้งนะ แบบว่าดีใจ เย้กูเจอแล้วเนื้อคู่ที่เคยดูดวงกับเฮียไว้
# คิดในใจ น้องจะชอบมั้ย? น้องจะคิดว่าพี่ใช่มั้ย? แต่พี่ก็ไม่เคยบอกน้องไง พี่ดูดวงมาก่อนหน้านี้เฮียบอกกับพี่ว่าคู่ชีวิตพี่จะเจอตอนเรียนเป็นคนภาคกลางด้วยผิวจะคล้ายๆกัน จะเข้าใจกัน เจอปุ๊บ มันจะลงตัว แต่เรื่องเวลาเฮียไม่บอกพี่ พี่อาจคิดไปเอง เลยฟอร์มจัดหน่อย
# วันนั้นวันศุกร์วันที่เราได้เจอกันโดยบังเอิญบนรถเมล์ เรากลับมาคุยกันผ่านไลน์เหมือนทุกครั้ง ความฝันเป็นจริง พี่ชวนน้องไป เจเจไนท์ น้องไปด้วยกัน น้องให้เกียรติ น้องดีกับพี่มาก น้องเอาใจ น้องเดินไปแล้วจะพูดกับพี่ตลอด ไม่ปล่อยให้อยู่ลำพัง
# ตอนนั้นดึกมาก พี่กับน้องเดินออกมาเจอคนบ้านอนเต็มไปหมด พี่เป็นคนกลัวอะไรมืดๆเลยเกาะแขนน้องแบบไม่ตั้งใจจะจับแต่มันเป็นสัญชาตยาน ด้วยน้องเองคงเลี่ยงไม่ได้ เราจับมือกัน มันใจสั่นว่ะ? กูใจสั่นว่ะ? คิดในใจ วันนั้นน้องมาส่งที่หอ
# น้องนั่งคุยกับพี่ถึงตี5 หลายชั่วโมงนี้เราคุยแบบเปิดใจ
** น้องบอกว่า "ผมชอบพี่หรือรักไปแล้วก็ไม่รู้?" พี่แทบร้องไห้ เพราะว่าน้องบอกช้าไป โอ้ย ทำไมนะ ทำไม ทำไม ???????
# เรื่องมันกลับพลิก แฟนเก่าพี่เขากลับมา เขานัดเจอ แล้วพี่กับแฟนเก่าก็ได้เจอกันมีปัญหาสุดท้ายก็เลิกกัน พี่เล่าให้น้องฟัง
# หลังจากวันนั้น น้องกลับไปบ้านช่วงนึง แล้วพี่รู้สึกว่าน้องแปลกไป เลยสารภาพรัก แต่มันก็สาย
# เพราะน้องบอกว่า
"ผมโลกส่วนตัวสูงไง"
"ผมไม่มั่นใจในตัวพี่"
"ผมกลับมาอยู่ในโลกของผม"
พระเจ้ากูเสียใจ!! กูร้องไห้!!
กูเจ็บ!! กูทรมาน!! กูเป็นอะไร!! คิดในใจ
พูดไม่ได้ มันสายไปแล้ว
น้อง น้องกลับไปอยู่ในโลกของน้องเรียบร้อย
# คนโลกส่วนตัวสูงไม่เข้าใจคนที่ต้องการให้น้องมาอยู่ในโลกใบน้อยของตัวเอง
# สุดท้าย... หลายวันนี้มานี้ พี่พยายามคุยกับน้อง แต่น้องก็ไม่เหมือนตอนแรกอีกแล้ว คงจบจริงๆ พี่ผิดเองที่ไม่ยอมบอกน้อง ว่าจริงๆ พี่กับแฟนเก่าเราไปเพื่อเคลียร์ความคั่งค้าง ไม่ใช่ว่าพี่ทิ้งน้องไปเลือกเค้า ไม่ใช่ที่น้องคิด มันคงสายจะบอกแล้ว นี่คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะบอกแล้ว
# เมื่อน้องเองก็คงมั่นใจแล้วจะเลือกเส้นทางนั้น เรื่องราวมันวกวน สุดท้ายพี่คงตัดใจจากน้องและไปจากน้องตลอดไปๆ

## แต่พี่มั่นใจว่าวันนึงถ้าน้องได้อ่าน
## น้องจะเข้าใจบ้างว่าพี่รักน้องจริงๆ
## และพี่คงไม่มีโอกาสทำให้น้องกลับมารักพี่แล้ว
##โลกส่วนตัวสูงน่ากลัวจริงๆ