สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้เเรกของเราเลย ถ้ามีผิดพลาดอะไรก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนาะ
เราชื่อ โดนัทค่ะ ตอนนี้อยุ่ ม1 มีเพื่อนสนิทคนนึง ชื่อ อาตค่ะ เรารุ้จักมันตั้งเเต่เด็กเลย เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน พ่อเเม่สนิทกัน เลบให้เข้ารียนที่เดียวกันค่ะ มันชอบเรียกเราว่า เตี้ย ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดเราเลยที่เตี้ย มันเป็นพันธุกรรม ส่วนพันธุ์บ้านมันน่ะหรอ เป็นพันสูง เราเลยเรียกมันว่า โย่ง
มันจะคอยตามติดเราเป็รเงาตลอดเลยค่ะ ตั้งเเต่ประถมเเล้ว เเต่มันก็ไม่มายุ่งกับเรานะ เวลาเราอยู่กับเพื่อนในกลุ่ม
เเต่ช่วง ป6 เทอม2 มีคนมาชอบเรา พอมันรู้ ก็รู้สึกว่าเเบบ มันจะตามติดเราไปทุกที่ตลอดเลย ขนาดเวลากินข้าว ปกติมันก็จะอยู่กับกลุ่มมัน เเต่ช่วงนั้น คือมานั่งกินโต๊ะเดียวกับเราเลย มันเป็นอย่างนี้ประมาน 2 อาทิต เเล้วก้กลับไปเป็นเหมือนเดิม เราก็โอเค ไมได้อะไรเลยตอนนั้น

พอขึ้น ม1 ( รร เรามันมี อนุบาล-มัธยม เลยเข้าเรียนต่อเลย ไม่ต้องกังวลเรื่องสอบ ) เหมือนอะไรๆมันก็เปลี่ยนไป อาตปกติมันจะเป็นคนที่ค่อนข้างเงียบ เเล้วก็จริงจัง รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ประมานนี้ มันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยค่ะ กลายเป็นคนขี้เล่น ยิ้มงาย ซึ่งเราโอเคกับมันนะ

เเต่จุดสตาทมันยุตรงนี้ค่ะ คือมีพี่ ม5 มาจีบเรา ขอใช้นามสมมติว่า พี่ต้น ล่ะกันค่ะ พี่เขาเป็นนักกีฬาบอลของโรงเรียน อันนี้เรารุ้ดียุเเล้ว เราะพี่เขาดังมาก เเต่ที่เรากับพี่เขารุ้จักกันได้ เนื่องจาก...
ตอนนั้นเรากำลังเดินคุยโทรศัพท์หาเพื่อนยุ คือมันไม่มา รร ไง เลยบอกว่าวันนี้มีอะไรบ้าง เเล้วต้องนั้นพี่เขาก้เตะลุกบอลมาโดนเราค่ะ เท่าที่จำได้ คือตอนนั้นล้มลงไปเลย โทรศัพท์หน้าจอเเตก เเล้วก้สลบไป (มันเหมือนในนิยายรักเนาะ เเต่บอกเลยโดนเเล้วถึงกับน้อคจ้าาา) เท่าที่ฟังจากพี่เขา คือ พี่เขาอุ้มเราท่าเจ้าสาวไปค่ะ -//- พอเราตื่นมา พี่เขาก็นั่งอยู่ข้างๆเตียง (ในห้องพยาบาล) เราก็มองหน้าพี่เขา คือตอนนั้นพยายามนึกว่าพี่เขาเป็นใคร
พี่ : น้องพี่ขอโทษนะ
เรา : ค้ะ?
พี่ : ก็พี่อัดบอลใส่หน้าน้องไง
ฟังเเล้วหงิดๆเลย พี่ควรใช้คำให้ดุดีกว่านี้
เรา : อ่อค่ะๆ มปร ค่ะ
พี่ : ว่าเเต่...น้องชื่อไรอะ
เรา : นัท
พี่ : โดนัทไม่ใช่หรอ
เรา : พี่ก้รุ้ป่ะ เเล้วจะถามทำไม
พี่ : อยากให้บมสนมนายาวขึ้นไง
เท่านั้นเเหละเขิลเลย ><
พี่ : พี่ชื่อ ต้นนะ
เรา : รุ้เเล้วน่าาา มีใครใน รร ไม่รุ้จักพี่บ้าง
พี่ : งั้นอยากเป็นคนรู้ใจพี่มั้ย
เรา : ...
พี่ : พี่พูดจริงนะ
เรา : เชื่อก้ควายเเล้ว พี่ออกจะดัง ผญ ให้เลือกมีเป้นร้อย
พี่ : น้องเคยส่องกระจกมั้ย รุ้ตัวมั้ยว่าหน้านาน่ารักมาก
ตอนนั้นคือ หวั่นไหวอย่างรุนเเรง เเต่อีกใก้คิดวา พี่เขาคงม่อไปอย่างนั้เเหละ
พี่ : น้องอาจคิดว่าพี่พูดเล่น เเต่พี่พูดจริงๆนะ น้องรู้มั้ย เวลาน้องมานั่งอยู่ริมสนามบาส พี่มองน้องตลอดเลยนะ เเต่พี่กลัวว่าคนที่น้องมารอจะเป็นแฟน พี่เลยไปกล้าทักไป กลัวจะทำให้ผิดใจ
คนที่พี่เขาคิด คงเป้นอาตละค่ะ มันชอบเล่นบาสตอนหลังเลิกเรียน เราต้องรอมันกลับบ้านพร้อมกัน เพราะทางบ้านสั่งไว้ ให้อาตดุเเลเรา - -
พี่ : เเต่พี่รุ้เเล้วนะ ว่ามันเป้นเเค่เพื่อนน้องอ่ะ
เรา : พี่รุ้ได้ไง
พี่เขาไม่ตอบ เเค่ยิ้มโชว์เหล็กดัด เป็นอะไรที่น่ารักมาก

Rrrr เเล้วตอนนั้นโทรศพท์เราก็ดังค่ะ
เรามองไปรอบๆ ก้พบว่ามันยุจรงหัวเตียง หน้าจอเเตกไปหมดเลย เห้นเเล้วอยากจะร้องไห้
สรุปคือ อาตโทรมาจ้าา
อาต : อยุ่ไหน หนีกลับบ้านหรอ เดี่ยวนี้เอาใหญ่เเล้วนะ จะฟ้องคุนน้าเลย
เรา : อยู่ห้องพยาบาล
เรากหันไปสบตากับพี่ต้น พี่ต้นก้ได้เเต่มองเราเเล้วยกยิ้มให้
อาต : เป้นไร
เรา : คน
อาต : ใช้เวลาป่ะ เ็นอะไร ไปห้องพยาบาลทำไม
เรา : ไม่ได้เป้นอะไร เเค่มึนๆ เลยมาขอนอน ง่วงด้วย
อาต : งั้นเดี่ยวไปหานะ
เรา : ไม่ต้องๆ เดี่ยวกำลังจะไปสนามเเล้ว ไปเปลี่ยนชุดเลย จะได้รีบกลับ
อาต : เออๆ ก้ได้

ทันทีที่เราวางสายพี่ต้นก้ยิ้งคำถามใส่เราเลย
พี่ต้น : โกหกทำไม เป็นห่วงพี่หรอ เอ๋ หรือเราเเอบมีใจให้พี่เเล้วหรอออ
เรา : ป่าว เเค่ไม่อยากให้มันเป้นเรื่องใหญ่หรอก อย่าหลงตัวเองสิ้ค้า
พี่ต้น : น่าเสียดายจัง พี่ก้คิดว่าเรามีใจให้
เรา : นี่พี่ชอบเค้าจริงดิ้
พี่ต้น : ก้เอออะดิ ถ้าไม่เชื่อเย้นนี้กลับบ้านไป คอยดุ
เรา : ทำไม
พี่ต้น : ควาามลับ
เรา : หู่วไรว่ะ
พี่ต้น : คำหยาบนะนั่น
เรา : ช่างสิ้ ไปเเล้วเดี่ยวเพื่อนรอนาน เค้าไปนะ
พี่ต้น : เดินไหวเปล่า
เรา : เดินไหวดิ
พี่ต้น : ให้อุ้มั้ย
เรา : ก้บอกว่าเดินไหว เเค่โดนบอลอัดหน้า ไม่ถึงกับพิการหรอกพี่
พี่ต้น : อย่าพุดดิ รุ้สึกผิดนะเว้ย
เรา : ไมุ่ดเเล้วๆ ไปนะ
พี่ต้น : ไปด้วยย

ระหว่างเราลงไปก้เห้นอาตมายืนอยุ่ตรงตีนบันได พร้อมกระป๋าเรา เราก้หันหน้ามองพี่ต้น ไม่เาก้ยังทำหน้าปกติดี
เรา : พี่ต้น เดี่ยวพี่ทำเป้นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ ทำเป้นไม่รุ้จักเค้านะ
เราเเอบบอกพี่ต้นตอนที่อาตกำลัก้มหน้าหยิบกระเป่าขึ้นมา
พี่ต้นไม่ตอบอะไร พอถึงตีนบันไดพี่เขาก้เดินไปหาอาต

พี่ต้น : โทษทีนะไอ้น้อง พี่เผลอเตะลุกบอลโดนเพื่อนน้องว่ะ
เราอึ้งเลย ตอนนั้นอยากกระโดเข้าไปกัดหัวพี่ต้นมาก ทั้ๆที่ส่งซิกให้เเล้วเเท้ๆ
อาต : พี่ทำอะไรระวังหน่อยดิ เป็นถึงนักกีฬา รร
พี่ต้น : นั่นสินะ เเต่คนมันก้มีผิดพลาดกันบ้าง
อาต : งั้นก้อย่ามาผิดพลาดกับเพื่อนผมเป้นครั้ที่ 2 ล่ะกัน
พี่ต้น : .หัวเราะ  คงไม่ได้หรอกว่ะ พี่เริ่มสนใจเพื่อนน้องเเล้วด้วยสิ

เดี่ยวเรามาต่อค่ำๆนะค่ะ