คือเพื่อนเราเป็นผญที่ออกแมนๆหน่อยแต่ไม่ใช่ทอมนะ ตอนแรกๆที่พึ่งรู้จักกันใหม่ๆเขาก็โอเคเลยเขาเป็นเพื่อนที่ดีเข้าใจเรา จำได้ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไร เป็นคนเก็บรายละเอียด ดูแลเทคแคร์คนอื่น เวลาเราอยู่กันเพื่อนคนนี้แล้วรู้สึกมีความสุขแต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะแค่เพื่อนที่สนิทกันมาก แต่พอช่วงหลังๆมานี้เราก็รู้สึกแปลกไปจากเดิมพอเราลองสังเกตุการกระทำของของเขาในหลายๆอย่างบวกความสนิทที่เพิ่มมาขึ้นเรื่อยๆมันทำให้เราคิดเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว เช่นถ้าเดินอยู่ในที่ๆคนเยอะๆเขาก็จะจับมือเราแล้วเดินนำหน้าไปก่อน บางครั้งเราเข้าแถวซื้อข้าวอยู่เขาก็มาต่อหลังเราแล้วเอาคางมาว่างที่หัวไหล่เราแล้วกระซิบถามว่ากินอะไร บางครั้งยืนคุยเรื่องตลกกันอยู่เขาก็เข้ามากอดเอวเราแบบแน่นมากๆแล้วก็หัวเราะแบบมีความสุข มันทำให้เราหัวใจเต้นแรงรู้สึกดีมีความสุขแล้วก็สับสนด้วยแต่ความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน เพราะเราเห็นเพื่อนเราไปคุย กินข้าวกับรุ่นพี่ผญ เราก็รู้สึกอึดอัดหงุดหงิด แล้วพออยู่กับเราเขาก็ยังทำกับเราเหมือนเดิมทำให้เราคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียวเราไม่โอเคกับความรู้สึกแบบนี้เลย ช่วงหลังนี้เราอึดอัดมากรู้สึกแย่มากร้องไห้คนเดียวบ่อยๆมันเป็นความรู้สึกที่แย่อย่างบอกไม่ถูกแบบเราก็ไม่อยากเสียเพื่อน แต่เราก็เลิกรู้สึกแบบนั้นกับเพื่อนไม่ได้แล้วเราก็ไม่ชอบให้เพื่อนไปยุ่งไปใกล้ใครทั้งนั้นอยากให้อยู่กับเราคนเดียย เราเลยตัดสินใจถอยห่างออกมาเพราะเราคิดว่าการที่เราห่างกับเพื่อนจะทำให้เลิกคิดเกินเลยกับเพื่อน แบบเลิกกลับบ้านพร้อมกัน เลิกมารรพร้อมกัน แต่การกระทำแบบนี้ก็ไม่ได้ให้เรารู้สึกดีขึ้นเลย แล้วเวลาเราเห็นเขาอยู่กับรุ่นพี่ผญคนนั้นเราก็ยังรู้สึกไม่โอเคเหมือนเดิม จนตอนนี้นี่จากเพื่อนที่สนิทกันมากๆก็เหมือนคนไม่รู้จักกันไปแล้ว เราควรทำยังไงดี ใจหนึ่งเราก็คิดว่าอยากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ล่ะดีแล้วแต่เหมือนเรากำลังหลอกตัวเองเพราะจริงๆแล้วเราก็ยังคิดถึงเพื่อนอยู่ หรือเราควรจะทำเป็นไม่คิดอะไรต่อไปแล้วกับไปเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมดี เราควรทำยังไงดี ตอนนี้เราสับสนมาก และเราก็อยากรู้ว่าเขารู้สึกอะไรกับเราไหมในบ้างครั้งเราก็รู้สึกเหมือนเขาก็รู้สึกแต่คิดไปคิดอาจเป็นเราที่คิดไปเองถ้าเขารู้สึกจะไปคุยกับรุ่นพี่ทำไมเฮ้อออ ทำไงดี? ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย