จขกท.คิดว่าหลายคนคงเจอเหตุการณ์แบบนี้แน่ แต่ที่ จขกท.เจอมันไม่ใช่แค่อวดมันดูถูกเราด้วย
มาเข้าเรื่องเลยนะ จขกท.มีเพื่อนอยู่คนนึงสนิทกันตั้งแต่เด็กๆเล่นด้วยกันมาจนโต แต่นางมีนิสัยชอบอวดร่ำอวดรวยทั้งๆที่ฐานะที่บ้านพอๆกับเรา
- อวดว่าพ่อจะซื้อรถแลมโบกินี่(เราคิดในใจมีเงินเยอะขนาดนั้นซ่อมบ้านก่อนดีป้ะ!!). เราก็พูดว่า พ่อเราไม่มีตังต์ขนาดอ่ะดิ อย่างมากก็รถเก๋งมือสองขับก็หรูแล้ว นางพูดต่อว่า "อืม ไม่แปลกหรอก ก็บ้านแกมันจน!". (จ้าาาา ก็ไม่ต่างกันเลยนะบ้านเราสองคนอ่ะ)***แต่ทุกวันนี้ไม่เห็นมีสักคันนะแลมบงแลมโบอะไรอ่ะ
- เราไปหาพี่สาวที่กรุงเทพ พี่สาวพาไปกินสเวนเซ่น เราถ่ายรูปและเช็คอินลงเฟส นางมาคอมเม้น "เพิ่งเคยกินหรอ เรากินจนจะอ้วกแล้วว่ะ". จ้าาาาาาาา
- พูดถึงเรียนต่อ นางถามเราว่าจะต่อไหน เราก็บอก คงเป็นรามคำแหงแหล่ะ ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินส่งไม่อยากให้พ่อแม่ลำบาก
นางก็พูดต่อเลยว่า "แค่รามเองหรอ เรานะจะไปเรียน...**มหาลัยเอกชนค่าเทอมแพงที่สุด** อ่ะ". เราก็ถามต่อ "มีตังค์หรอ แพงนะ?". นางบอก "เรามีเงินอยู่40,000กว่าๆ ที่บ้านเรามีกินอ่ะไม่เหมือนบ้านแกหรอก ดีไม่ดีก็**มหาลัยรัฐที่อยู่อันดับต้นๆของประเทศ**" เราก็ยิ้มให้เบาๆ
พอกลับบ้านเจอแม่ของนางนั่งคุยอยู่กับแม่เรา แม่นางบ่นว่า " นางใช้เงินเยอะ รายได้ก็ไม่ค่อยจะมี ไม่มีปัญญาส่งมันแน่เลย" เราก็งง อ้าวไหนบอกที่บ้านไม่เหมือนบ้านกุ!!?
- วันนั้นนางมาหาที่บ้านคุยกันเรื่องเกรดเฉลี่ย เราเรียนไม่เก่งจริงๆยอมรับ
นางถามว่าได้เกรดเท่าไร. เราก็บอกไปไม่ถึงสองหรอก
นางก็รีบอวดเลย "วิทย์คณิตไม่เห็นยากเลย เรายังได้ตั้ง 3 กว่า ชีวะได้เกรด3 เคมี2.5 ฟิสิกส์4 คณิตก็2กว่าๆ ส่วนพวกอังกฤษได้2.5 ". เราก็เลยบอก "ก็ดีแล้วเราตกหมดแหล่ะ ได้4แค่ สุขศึกษา ศิลปะ และอังกฤษ". นางมองแล้วเบะปากให้แล้วรีบพูดว่า
"อังกฤษเราได้4เหมือนกันแหล่ะ". (เอ้า!เหมือนกี้บอก 2.5. จะเอาอะไรเนี่ย?!"
- มีอีก เมื่อสองวันก่อนเจ็บสุด เรื่องมีอยู่ว่า นางชวนเราไปเที่ยว เราต้องทำงานเก็บเงินเราไปไม่ได้จริงๆเราเลยบอกว่า"ไม่ว่างเลยต้องทำงานจริงๆ"
นางก็เซ้าซี้จะให้เราไปด้วยเราก็พูดเหมือนเดิมว่าต้องทำงานจริงๆนางก็ยังขยั้นขยอให้เราไปให้ได้ เราก็หงุดหงิดละเลยดุไปว่า "กุไม่ว่าง ~ึงว่างก็ไปคนเดียวหรือไม่ก็ชวนคนอื่นนู้น!!" นางก็วีนแตกและแว้ดใส่เราว่า
"โอ้โห่!!!!! จะอะไรกันนักกันหนา ทำแต่งานๆๆๆ ไม่มีวันเจริญมึ~หรอกอ่ะ ชิหา~!!! เรียนก็โง่พอละเ~ือกมาจนซ้ำซากอีก ไปเที่ยวกับเพื่อนแค่นี้จะเป็นจะตาย แค่บอลาหยุดก็ได้ป้ะวะ โชคดีนะที่ชีวิตกุไม่แย่เท่า~ึง ควาย! คิดไม่เป็น
สงสารพ่อแม่~ึงจัง". เราเงียบไป รู้สึกจุกจริงๆ เลยพูดน้ำเสียงเรียบๆไปว่า "ขอโทษแล้วกันที่กุโง่แล้วเ~ือกจนด้วย ไม่ต้องสงสารพ่อแม่กุหรอก เขาโอเคไม่ได้เป็นอะไร แค่นี้นะจะหาตังค์เลี้ยงพ่อแม่". นางขำแล้วพูดว่า "ไม่มีปัญญาหรอก" เราเลยตอบสั้นๆ "อื้ม คอยดูกุไว้ดีๆนะ". นางบอก "ชีวิตกุดีกว่า~ึงเยอะ"
เราก็วางสายไปเลย
เราไม่รู้นะว่าใครจะมองเรายังไง เราเรียนไม่เก่ง ติด0 จริง บ้านเราจน จริง! แต่ก็ไม่ใช่ว่าจนแล้วจะต้องจนตลอดชีวิตนี่!
คนเราอ่ะเลือกเกิดมาจนหรือรวยไม่ได้หรอก แต่คนเราทำงานหาเงินได้ แล้วชีวิตจะดีเอง
เจอเพื่อนขี้อวด จะทำอย่างไรดี
มาเข้าเรื่องเลยนะ จขกท.มีเพื่อนอยู่คนนึงสนิทกันตั้งแต่เด็กๆเล่นด้วยกันมาจนโต แต่นางมีนิสัยชอบอวดร่ำอวดรวยทั้งๆที่ฐานะที่บ้านพอๆกับเรา
- อวดว่าพ่อจะซื้อรถแลมโบกินี่(เราคิดในใจมีเงินเยอะขนาดนั้นซ่อมบ้านก่อนดีป้ะ!!). เราก็พูดว่า พ่อเราไม่มีตังต์ขนาดอ่ะดิ อย่างมากก็รถเก๋งมือสองขับก็หรูแล้ว นางพูดต่อว่า "อืม ไม่แปลกหรอก ก็บ้านแกมันจน!". (จ้าาาา ก็ไม่ต่างกันเลยนะบ้านเราสองคนอ่ะ)***แต่ทุกวันนี้ไม่เห็นมีสักคันนะแลมบงแลมโบอะไรอ่ะ
- เราไปหาพี่สาวที่กรุงเทพ พี่สาวพาไปกินสเวนเซ่น เราถ่ายรูปและเช็คอินลงเฟส นางมาคอมเม้น "เพิ่งเคยกินหรอ เรากินจนจะอ้วกแล้วว่ะ". จ้าาาาาาาา
- พูดถึงเรียนต่อ นางถามเราว่าจะต่อไหน เราก็บอก คงเป็นรามคำแหงแหล่ะ ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินส่งไม่อยากให้พ่อแม่ลำบาก
นางก็พูดต่อเลยว่า "แค่รามเองหรอ เรานะจะไปเรียน...**มหาลัยเอกชนค่าเทอมแพงที่สุด** อ่ะ". เราก็ถามต่อ "มีตังค์หรอ แพงนะ?". นางบอก "เรามีเงินอยู่40,000กว่าๆ ที่บ้านเรามีกินอ่ะไม่เหมือนบ้านแกหรอก ดีไม่ดีก็**มหาลัยรัฐที่อยู่อันดับต้นๆของประเทศ**" เราก็ยิ้มให้เบาๆ
พอกลับบ้านเจอแม่ของนางนั่งคุยอยู่กับแม่เรา แม่นางบ่นว่า " นางใช้เงินเยอะ รายได้ก็ไม่ค่อยจะมี ไม่มีปัญญาส่งมันแน่เลย" เราก็งง อ้าวไหนบอกที่บ้านไม่เหมือนบ้านกุ!!?
- วันนั้นนางมาหาที่บ้านคุยกันเรื่องเกรดเฉลี่ย เราเรียนไม่เก่งจริงๆยอมรับ
นางถามว่าได้เกรดเท่าไร. เราก็บอกไปไม่ถึงสองหรอก
"อังกฤษเราได้4เหมือนกันแหล่ะ". (เอ้า!เหมือนกี้บอก 2.5. จะเอาอะไรเนี่ย?!"
- มีอีก เมื่อสองวันก่อนเจ็บสุด เรื่องมีอยู่ว่า นางชวนเราไปเที่ยว เราต้องทำงานเก็บเงินเราไปไม่ได้จริงๆเราเลยบอกว่า"ไม่ว่างเลยต้องทำงานจริงๆ"
นางก็เซ้าซี้จะให้เราไปด้วยเราก็พูดเหมือนเดิมว่าต้องทำงานจริงๆนางก็ยังขยั้นขยอให้เราไปให้ได้ เราก็หงุดหงิดละเลยดุไปว่า "กุไม่ว่าง ~ึงว่างก็ไปคนเดียวหรือไม่ก็ชวนคนอื่นนู้น!!" นางก็วีนแตกและแว้ดใส่เราว่า
"โอ้โห่!!!!! จะอะไรกันนักกันหนา ทำแต่งานๆๆๆ ไม่มีวันเจริญมึ~หรอกอ่ะ ชิหา~!!! เรียนก็โง่พอละเ~ือกมาจนซ้ำซากอีก ไปเที่ยวกับเพื่อนแค่นี้จะเป็นจะตาย แค่บอลาหยุดก็ได้ป้ะวะ โชคดีนะที่ชีวิตกุไม่แย่เท่า~ึง ควาย! คิดไม่เป็น
สงสารพ่อแม่~ึงจัง". เราเงียบไป รู้สึกจุกจริงๆ เลยพูดน้ำเสียงเรียบๆไปว่า "ขอโทษแล้วกันที่กุโง่แล้วเ~ือกจนด้วย ไม่ต้องสงสารพ่อแม่กุหรอก เขาโอเคไม่ได้เป็นอะไร แค่นี้นะจะหาตังค์เลี้ยงพ่อแม่". นางขำแล้วพูดว่า "ไม่มีปัญญาหรอก" เราเลยตอบสั้นๆ "อื้ม คอยดูกุไว้ดีๆนะ". นางบอก "ชีวิตกุดีกว่า~ึงเยอะ"
เราก็วางสายไปเลย
เราไม่รู้นะว่าใครจะมองเรายังไง เราเรียนไม่เก่ง ติด0 จริง บ้านเราจน จริง! แต่ก็ไม่ใช่ว่าจนแล้วจะต้องจนตลอดชีวิตนี่!
คนเราอ่ะเลือกเกิดมาจนหรือรวยไม่ได้หรอก แต่คนเราทำงานหาเงินได้ แล้วชีวิตจะดีเอง