สวัสดีค่ะ ตั้งหัวข้อกระทู้แบบนี้จริงๆจขกทไม่ได้เป็นนศ.ที่เก่งหรอกนะคะ โง่สุดเลยก็ว่าได้ แต่มันมีเหตุการณ์หนึ่งของมหาลัย...คณ...อาจารย์...ท่านสงสารเด็กๆเลยบอกว่าจะช่วยเรื่องเกรดให้ ไอเราก็ดีใจเพราะสอบกลางภาคได้20เต็ม50 แต่ปลายภาคทำได้เยอะน่ะ รู้สึกเอง จำได้ว่าทำไม่ได้2ข้อ ในใจคือกลัวfมาก แต่วันผลเกรดออก เรากลับได้Aเฉย ตอนนั้นดีใจมาก ออกมาระริกระรี้ที่ห้องอาหารเลย จู่ๆมีเพื่อนสนิทระดับนึงเดินหน้าเศร้ามา ไอเราก็ถามอย่างซื่อๆว่าได้เกรดอะไร นางบอกB เรานี่ ห่ะ! จริงหรอ ทำไมอ่ะ นางก็บอกว่า นางไปถามอาจารย์มาแล้ว(อ.บอกว่าใครไม่พอใจเกรดไปถามได้)"เราก็คิดว่าถ้าอ.พูดแบบนี้แสดงว่าเขาก็น่าจะเตรียมคำตอบไว้แล้วแหล่ะ" อือ แล้วนางก็บอกว่า นางสอบกลางภาคได้45เต็ม50 ปลายภาคนางก็มั่นใจมาก แต่อ.บอกว่า งานที่อ.ให้ส่งของใครไม่ถูกใจอ.ก็ให้5ใครถูกใจอ.ก็ให้10 ยิ่งเพื่อนพูด เรายิ่งรู้สึกผิดอ่ะ คือถ้าเราไม่ได้Aเราก็จะไม่รู้สึกตะงิดใจหรอก

1)5เต็ม10 มันเกินไปนะทุกคน

2)50คนได้เกรดA 50คนได้เกรดอื่นๆ 

3)เราได้เกรดAซึ่งเราไม่ได้เก่ง

4)เพื่อนที่เรียนเก่งได้เกรดB

5)อ.บอกว่าจะช่วย

คำตอบคือ มันไม่ยุตอธรรมแล้ว

ซึ่งล่าสุดเกรดอีก1วิชาออก อ.ว่าจะช่วยนศ.เช่นกัน เราถนัดวิชานี้สุด แต่กลับได้B+ สอบเกือบเต็ม คะแนนงานติดท็อปทุกแบบฝึก พรีเซ้นท์อ.พอใจ แต่เกรดกลับได้B+ ส่วนเพื่อนอีกคน นางไม่ถนัดวิชานี้เลย สอบได้ครึ่งหนึ่งของคะแนนทั้งหมด แบบฝึกก็ได้ประมาณหนึ่ง งานกลุ่มก็อยู่กลุ่มเดียวกับจขกท พรีเซ้นท์ก็ติดๆขัด ถูกวิจารย์ทางลบสะส่วนใหญ่ แต่นางได้Aจ้ะ

คำตอบคือ พอเถอะไม่ยุติธรรมจริงๆ

สรุป อย่าใช้คำว่าช่วยมาทำลายกันเลยนะ ไม่อยากเล่นกับดวง มันเหนื่อย พยายามแค่ไหนแต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งดวง!!!

#สงสารทั้งเพื่อนและตัวเอง

😥😥😥