เรื่องมีอยู่ว่าเราไปอยู่บ้านสามี เรามีลูกด้วยกันหนึ่งคน ตอนนี้ลูกได้5เดือนแล้วค่ะ ที่บ้านสามีมีตาและยายของสามีอยู่ด้วย แต่เราไม่ค่อยกินเส้นกะเค้าเท่าไหร่เพราะเค้าชอบดูถูกเรา ดูถูกพ่อแม่เรา เพราะพ่อแม่เราเลิกกัน เค้าก้ชอบว่าให้เราต่างๆนาๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนตอนที่พ่อแม่เรายังไม่เลิกกันเค้าไม่พูดให้เรย ยิ่งเราไปอยู่บ้านเค้าก็ยิ่งพูดให้เรา แล้วก็ชอบหาว่าเราเลี้ยงลูกไม่เป็น...คือก่อนหน้านี้เราเลี้ยงลูกเอง3เดือนกว่า ลูกเราไม่เคยป่วยนะ แล้วเค้าก็ไล่เราไปทำงาน เราไปทำงานได้เดือนนึงลูกเราก้ป่วยจนได้เข้าโรงบาล
ทั้งปอดติดเชื้อทั้งลำไส้ติดเชื้อ คือไข้สูงมากทั้งท้องเสียด้วย วัดไข้ได้40องศา
จนมือเท้านี่เขียวเลยคือเด็กจะชักแล้วอ่ะแต่มาโรงบาลทัน เราก้ถามว่าได้ป้อนยาได้เช็ดตัวมั้ย
เค้าก้บอกว่าป้อนยาแล้วอ้วกเรยไม่ป้อน...คือจิงๆถึงจะอ้วกก็ต้องหาวิธีป้อนป่ะวะ? ไม่ใช่ปล่อยให้เด็กขาดน้ำขาดยาแบบนี้
เราไม่รู้ไงว่าเค้าเลี้ยงลูกเรายังไง...เราเคยบอกว่าอย่าเปิดพัดลมจ่อนะเดี๋ยวเป็นปอด
เราเคยบอกว่าให้ปิดฝาขวดนมทุกครั้งไม่ใช่เปิดทิ้งไว้แล้วก็เขย่าขวดนมจนนมละลายหมดนะแต่เค้าเขย่าแค่สองสามทีนมมันยังไม่ละลายเรยด้วยซ้ำ...แล้วเค้าก็ชอบจับหมามากอดมาเล่น...เค้าอาจจะล้างมือนะแต่เชื้อโรคและขนหมาที่ติดอยู่เสื้อผ้าเค้าล่ะ?
เค้าบอกว่าลูกป่วยดพราะเราซะงั้น...คืออยากถามกูไปทำงานนะแทบจะไม่ได้จับลูกเลยแล้วทำไมต้องโทดเราด้วย
สามีก็ไม่เคยปกป้องเราเลยปล่อยให้ตายายและแม่ของเค้าว่าให้เมียตัวเอง
เรามานอนคิดทบทวนหลายคืนว่าเราจะทนอยู่ไปทำไม...เหมือนตัวคนเดียว
สามีเคยบอกจะพาย้ายออกมาก็ไม่ย้ายสักที...มันเลยกลายเป็นความรู้สึกที่มีต่อสามีมันลดลง
เราเคยบอกเค้าว่าถ้าเราทิ้งเค้าไม่ใช่เพราะตัวเค้าแต่เพราะตายายและแม่ของเค้านะ
จนวันนี้เราทนไม่ไหวตื่นเช้ามาเราไม่คุยกะคัยเลยแม้แต่สามี...เราอาบน้ำเก็บของแล้วโทรให้แม่เรามารับทันที
เค้าก็ถามนะว่าเราจะๆปไหนแต่เราไม่ตอบทั้งนั้นคืออารมณ์แบบว่าเบื่อสุดๆแล้วพอกันที
เรากลับมาอยู่บ้านเราสามีก็แวะมาหาเรากับลูกทุกวันนะแต่เค้าไม่ได้ย้ายมาด้วย
เค้ากลัวแม่เค้ามากเพราะแม่เค้าบอกว่าถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมาอีก
เราควรจะทำยังไงดี? ควรจะพูดกับสามียังไงดี? ไม่ได้ให้เค้าเลือกแต่เค้าต้องแยกแยะป่ะวะ?
เค้าควรจะตัดสินใจเองไม่ใช่ให้แม่บงการชีวิตป่ะวะ?