ผมมีคำถามที่เคยสงสัยมานานแล้ว วันนี้อยู่ดีๆก็นึกอยากถามมันขึ้นมาอีกสักทีครับ
ทำไมเราถึงกราบไหว้ขอพรจากพระพุทธรูป
ทั้งที่เป็นสิ่งของที่มนุษย์สร้างขึ้น ต่างอะไรกับรูปปั้นแต่งห้อง
หรือเพราะมีพระเกจิมาปลุกเสก มาร่ายมนต์คาถา
แล้วทำไมเราถึงยังกราบไหว้พระที่มาปลุกเสก
ทั้งที่ศาสนาพุทธไม่ได้มีบัญญัติไว้ ในพระคำภีร์ ทั้งของขลัง อะไรก็แล้วแต่ แสดงโชว์นี่ไม่อาบัติเหรอครับ
มนต์อะไรทั้งหมดทั้งมวลใครเป็นคนคิด คิดว่าพูดคำนี้แล้ว จะเกิดผลอย่างนั้น ศาสนาไหนบัญญัติไว้บ้างเหรอครับ
สมมติบัญญัติว่า ท่องว่า นะโมสามครั้งก่อนนอน แล้วจะตายอย่างนี้แล้วจะตายจริงๆเหรอ
แล้วทำไมเราถึงกราบไหว้พระที่ เล่นของ บอกว่าของนี้ดี มีทั้งสักยันต์ สร้อยพระ ปลัดขิก กุมารทอง บลาๆ
ทั้งที่เป้นเรื่องของผลประโยชน์ระหว่างนักธุรกิจกับวัด
ทำไมเราถึงเชื่อคำพูดพวกแสดงอภินิหารเห็นผีเห็นอนาคตหรือยอมไปหาหมอดูหมอเทวดาที่เค้าว่าดีอะไรก็ช่าง
แต่ทำไมเราถึงกลัวการไปหาจิตแพทย์จะถูกมองว่าเป็นคนโรคจิตหรือคำพูดจากแพทย์หรือนักวิชาการที่มีหลักฐานยืนยันรองรับเรากลับไม่เชื่อ
ทำไมเราถึงกราบไหว้เด็กร่างทรงที่เอาเหล็กเอาดาบมาทิ่มแทงตัวเอง
ทั้งที่ในชีวิตจริงคำพูดจากเด็กปกติที่มีความรู้เราไม่ให้ค่า
ตัดสินเพียงอายุว่าใครเด็กใครแก่แค่เค้าเด็กกว่าก็โดนตัดสินว่าไม่มีสิทธิ์เถียง แตกต่างคือโง่
ทำไมเราถึงกราบไหว้ดูแลรักษาต้นไม้ที่มีผ้าสามสีกับม้าลาย
ทั้งที่ในความเป็นจริงเราไม่ได้สนใจอะไรที่จะรักษาสิ่งแวดล้อมอยู่แล้วถัดไปมันก็เป็นกองขยะก็มี(ผมยังสงสัยว่าถ้าศรัทธาเคารพต้นไม้ต้นนั้นจริงๆทำไมถึงเอาตุ๊กตาเอาศาลเก่าๆพังๆเอานู่นเอานี่ไปวางกองสุมๆให้มันรกๆอย่างนั้นล่ะ)
ทำไมเราถึงเอาเงินเข้าไปบริจาคแต่วัดที่มีชื่อหรือต้องถ่อไปแต่วัดดังๆ
แต่วัดในชุมชนเราไม่เคยเหลียวแล
ตั้งแต่เด็กจนช่วงวัยรุ่นตอนต้นผมถูกระบุว่ามีศาสนา พุทธ
ผมเข้าวัดบ่อยมาก แต่ผมก็ยังเกิดความไม่เข้าใจอะไรในหลายๆอย่าง ว่าทำไม ?
และคำถามเหล่านั้นเมื่อผมถามคนอื่นผมมักจะไม่ได้คำตอบที่ตรงประเด็น
กลายเป็นทะเลาะเสมอทั้งๆที่ผมอยากคุยด้วยเหตุผลตลอดเวลา
เพราะเหมือนผมย้อนกลับไปถามตัวเองในวัยเด็ก
ผมเข้าใจมาตลอดว่า ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญตักบาตรเยอะๆ คงได้ขึ้นสวรรค์
ผมตัดสินคนดี คนชั่วจาก การมองอะไรแค่ด้านเดียว
ผมมองว่า คนไม่ไหว้พระ คือคนไม่ดี
ผมมองว่าคนไม่มีศาสนา คือคนเถื่อน
ผมมองว่าทุกเช้าต้องสวดมนต์ตอนเข้าแถว เพื่อแสดงถึงความเป็นคนดี
ผมมองว่า ไหว้พระขอพร คือสิ่งที่ถูกต้องและควรจะทำ
ผมมองว่า พระที่เก่งคือ พระดัง พระที่ลูกศิษย์เยอะๆ ของแรงๆ น่านับถือ
ตอนนี้ผมกลับไปมองตัวเองตอนนั้น ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน
เพราะทุกครั้งที่ตั้งคำถามเหล่านี้
ผมมักจะไม่เคยได้คำตอบที่ตรงประเด็นมากกว่า ความสบายใจ หรือเป็นเรื่องของผลประโยชน์เลยสักครั้ง
หรือในความเป็นจริง แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับที่เราจะทำสิ่งใดก็ตาม ?
ผมน้อมรับฟังทุกคำตอบนะครับผม อยากได้ข้อคิดดีๆจากทุกคนครับ
ขอบคุณมากครับ
ทำไมคนเราถึงกราบไหว้พระพุทธรูปครับ
ทำไมเราถึงกราบไหว้ขอพรจากพระพุทธรูป
ทั้งที่เป็นสิ่งของที่มนุษย์สร้างขึ้น ต่างอะไรกับรูปปั้นแต่งห้อง
หรือเพราะมีพระเกจิมาปลุกเสก มาร่ายมนต์คาถา
แล้วทำไมเราถึงยังกราบไหว้พระที่มาปลุกเสก
ทั้งที่ศาสนาพุทธไม่ได้มีบัญญัติไว้ ในพระคำภีร์ ทั้งของขลัง อะไรก็แล้วแต่ แสดงโชว์นี่ไม่อาบัติเหรอครับ
มนต์อะไรทั้งหมดทั้งมวลใครเป็นคนคิด คิดว่าพูดคำนี้แล้ว จะเกิดผลอย่างนั้น ศาสนาไหนบัญญัติไว้บ้างเหรอครับ
สมมติบัญญัติว่า ท่องว่า นะโมสามครั้งก่อนนอน แล้วจะตายอย่างนี้แล้วจะตายจริงๆเหรอ
แล้วทำไมเราถึงกราบไหว้พระที่ เล่นของ บอกว่าของนี้ดี มีทั้งสักยันต์ สร้อยพระ ปลัดขิก กุมารทอง บลาๆ
ทั้งที่เป้นเรื่องของผลประโยชน์ระหว่างนักธุรกิจกับวัด
ทำไมเราถึงเชื่อคำพูดพวกแสดงอภินิหารเห็นผีเห็นอนาคตหรือยอมไปหาหมอดูหมอเทวดาที่เค้าว่าดีอะไรก็ช่าง
แต่ทำไมเราถึงกลัวการไปหาจิตแพทย์จะถูกมองว่าเป็นคนโรคจิตหรือคำพูดจากแพทย์หรือนักวิชาการที่มีหลักฐานยืนยันรองรับเรากลับไม่เชื่อ
ทำไมเราถึงกราบไหว้เด็กร่างทรงที่เอาเหล็กเอาดาบมาทิ่มแทงตัวเอง
ทั้งที่ในชีวิตจริงคำพูดจากเด็กปกติที่มีความรู้เราไม่ให้ค่า
ตัดสินเพียงอายุว่าใครเด็กใครแก่แค่เค้าเด็กกว่าก็โดนตัดสินว่าไม่มีสิทธิ์เถียง แตกต่างคือโง่
ทำไมเราถึงกราบไหว้ดูแลรักษาต้นไม้ที่มีผ้าสามสีกับม้าลาย
ทั้งที่ในความเป็นจริงเราไม่ได้สนใจอะไรที่จะรักษาสิ่งแวดล้อมอยู่แล้วถัดไปมันก็เป็นกองขยะก็มี(ผมยังสงสัยว่าถ้าศรัทธาเคารพต้นไม้ต้นนั้นจริงๆทำไมถึงเอาตุ๊กตาเอาศาลเก่าๆพังๆเอานู่นเอานี่ไปวางกองสุมๆให้มันรกๆอย่างนั้นล่ะ)
ทำไมเราถึงเอาเงินเข้าไปบริจาคแต่วัดที่มีชื่อหรือต้องถ่อไปแต่วัดดังๆ
แต่วัดในชุมชนเราไม่เคยเหลียวแล
ตั้งแต่เด็กจนช่วงวัยรุ่นตอนต้นผมถูกระบุว่ามีศาสนา พุทธ
ผมเข้าวัดบ่อยมาก แต่ผมก็ยังเกิดความไม่เข้าใจอะไรในหลายๆอย่าง ว่าทำไม ?
และคำถามเหล่านั้นเมื่อผมถามคนอื่นผมมักจะไม่ได้คำตอบที่ตรงประเด็น
กลายเป็นทะเลาะเสมอทั้งๆที่ผมอยากคุยด้วยเหตุผลตลอดเวลา
เพราะเหมือนผมย้อนกลับไปถามตัวเองในวัยเด็ก
ผมเข้าใจมาตลอดว่า ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญตักบาตรเยอะๆ คงได้ขึ้นสวรรค์
ผมตัดสินคนดี คนชั่วจาก การมองอะไรแค่ด้านเดียว
ผมมองว่า คนไม่ไหว้พระ คือคนไม่ดี
ผมมองว่าคนไม่มีศาสนา คือคนเถื่อน
ผมมองว่าทุกเช้าต้องสวดมนต์ตอนเข้าแถว เพื่อแสดงถึงความเป็นคนดี
ผมมองว่า ไหว้พระขอพร คือสิ่งที่ถูกต้องและควรจะทำ
ผมมองว่า พระที่เก่งคือ พระดัง พระที่ลูกศิษย์เยอะๆ ของแรงๆ น่านับถือ
ตอนนี้ผมกลับไปมองตัวเองตอนนั้น ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน
เพราะทุกครั้งที่ตั้งคำถามเหล่านี้
ผมมักจะไม่เคยได้คำตอบที่ตรงประเด็นมากกว่า ความสบายใจ หรือเป็นเรื่องของผลประโยชน์เลยสักครั้ง
หรือในความเป็นจริง แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับที่เราจะทำสิ่งใดก็ตาม ?
ผมน้อมรับฟังทุกคำตอบนะครับผม อยากได้ข้อคิดดีๆจากทุกคนครับ
ขอบคุณมากครับ