คือ ผมก้ไม่รุ้นะครับว่าตัวเอง เป็นอะไร พยายามค้นหาอาการของตัวเองแต่ก้ไม่เจอ
อาการของผมเริ่มแรก:: รู้สึกเจ็บหน้าอก หายใจได้ไม่เต็มปอด คือ ถ้าหายใจเข้าลึกๆผมจะรู้สึกเจ็บที่หน้าอกมาก เลยหายใจสั้นๆตลอด มันก็ส่งผลกระทบกับการทำงานนะครับ เพราะผมทำงานเกี่ยวกับต้องใช้กำลัง ยกของ จัดของ ลองหายใจแบบสั้นๆดูนะครับแบบไม่สูดลึกๆ คุณจะรู้เลยว่ามันยากมากแค่พูดคุยปกติก็เหนื่อยแล้ว ผมจึงตัดสินใจไปหาหมอ เป็นคลินิคแถวบ้าน ผมใช้สิทธิประกันสังคมครับ ก็นั่งรอนานนิดนึง แต่ตรวจไม่ถึง 2 นาที - -" หมอบอกว่า กล้ามเนื้อซี่โครงผมอักเสบ อาจเกิดจากการยกของหนัก ให้งดยกของหนัก และให้ยาคลายกล้ามเนื้อ และแก้อักเสบมาทาน ผมกลับบ้านพร้อมความหวังว่าจะหายแน่นอน เพราะถึงมือหมอแล้ว ผมทานยาตามหน้าซองที่เขียนระบุไว้ตลอด ผ่านไป 2 วัน อาการผมแย่ลงมาก
อาการช่วงที่ 2 :: ผมทรุดหนัก รู้สึกร่างกายร้าวไปหมด เหมือนกระดุกทั้งตัวมันกร่อนหมดแล้ว ผมหยุดงานอยู่บ้าน เพราะไม่อยากไปยกของหนักๆ กลัวอาการจะยิ่งทรุดหนักกว่าเดิม ตอนนี้ผมเหมือนคนตายทั้งเป็นเลยครับ ผมรู้สึกเครียดหลายๆอย่าง เนื่องด้วยฐานะทางบ้านก็ไม่ดี หนี้สินก็ยังต้องผ่อนทุกเดือน แต่ดันมาเป็นแบบนี้อีก ผมจึงตัดสินใจ ไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หมอเอกซเรย์ และสอบถามอาการของผมพร้อมทั้งดูผลเอกซเรย์ประกอบ หมอสันนิษฐานว่าผมเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ เลยทำให้รู้สึกเจ็บหน้าอกเวลาหายใจ จึงให้ยาคลายกล้ามเนื้อ กับ ยาแก้อักเสบ ผมก็รู้สึกโล่งใจนิดๆนะ ว่าอาการที่ผมเป็นเนี่ยะ ไม่ร้ายแรงมากอย่างที่ผมคิด ผมกลับบ้านพร้อมความหวังอีกครั้ง
อาการช่วงที่ 3 :: ผมงดทานยา ของคลินิคและหันมาทานยาของโรงบาลแทน ด้วยความคิดที่ว่าน่าจะรักษาอาการของผมให้ทุเลาได้มากกว่า ลืมบอกครับ ตอนที่ไปหาหมอที่โรงบาล ผมแวะซื้อผงโปรตีน ที่ท่านชายส่วนใหญ่นิยมทาน เพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อ (ผมผอมมากครับและผมก็คิดว่าอาการที่ผมเป็นอาจเป็นเพราะผมผอมจนกระดูกมันทิ่มเนื้อก็ได้) ผมดื่มผงโปรตีนวันละ 2 แก้ว เช้าและก่อนนอน พร้อมกับทานยาของโรงบาลไปด้วย ผงโปรตีนตัวนั้ให้ผลดีมากครับ ดื่มประมาน 4 วัน เนื้อตรงท้องเริ่มขึ้นเป็นก้อนๆลักษณะคล้ายซิตแพค ผมยิ้มกระหยิ่มใจมาก ว่าเงินที่เสียซื้อผงโปรตีนไปไม่เสียเปล่า หลังจากผมกระหยิ่มใจได้ไม่นาน คืนวันนั้นผมรู้สึกตัวร้อนวูบวาบ หายใจแบบจะขาดใจ ปวดช่วงบั้นเอวเหมือนมันจะขาดออกจากลำตัว ผมฝืนตัวลุกขึ้นนั่ง มองนาฬิกา เวลาตี 2 ใจผมอยากหาหมอมากครับ แต่ไม่อยากรบกวนใคร จึงทนจนกระทั่งเช้า
เจ็บซี่โครงด้านขวา มา หลายเดือนแล้ว
อาการของผมเริ่มแรก:: รู้สึกเจ็บหน้าอก หายใจได้ไม่เต็มปอด คือ ถ้าหายใจเข้าลึกๆผมจะรู้สึกเจ็บที่หน้าอกมาก เลยหายใจสั้นๆตลอด มันก็ส่งผลกระทบกับการทำงานนะครับ เพราะผมทำงานเกี่ยวกับต้องใช้กำลัง ยกของ จัดของ ลองหายใจแบบสั้นๆดูนะครับแบบไม่สูดลึกๆ คุณจะรู้เลยว่ามันยากมากแค่พูดคุยปกติก็เหนื่อยแล้ว ผมจึงตัดสินใจไปหาหมอ เป็นคลินิคแถวบ้าน ผมใช้สิทธิประกันสังคมครับ ก็นั่งรอนานนิดนึง แต่ตรวจไม่ถึง 2 นาที - -" หมอบอกว่า กล้ามเนื้อซี่โครงผมอักเสบ อาจเกิดจากการยกของหนัก ให้งดยกของหนัก และให้ยาคลายกล้ามเนื้อ และแก้อักเสบมาทาน ผมกลับบ้านพร้อมความหวังว่าจะหายแน่นอน เพราะถึงมือหมอแล้ว ผมทานยาตามหน้าซองที่เขียนระบุไว้ตลอด ผ่านไป 2 วัน อาการผมแย่ลงมาก
อาการช่วงที่ 2 :: ผมทรุดหนัก รู้สึกร่างกายร้าวไปหมด เหมือนกระดุกทั้งตัวมันกร่อนหมดแล้ว ผมหยุดงานอยู่บ้าน เพราะไม่อยากไปยกของหนักๆ กลัวอาการจะยิ่งทรุดหนักกว่าเดิม ตอนนี้ผมเหมือนคนตายทั้งเป็นเลยครับ ผมรู้สึกเครียดหลายๆอย่าง เนื่องด้วยฐานะทางบ้านก็ไม่ดี หนี้สินก็ยังต้องผ่อนทุกเดือน แต่ดันมาเป็นแบบนี้อีก ผมจึงตัดสินใจ ไปโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หมอเอกซเรย์ และสอบถามอาการของผมพร้อมทั้งดูผลเอกซเรย์ประกอบ หมอสันนิษฐานว่าผมเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ เลยทำให้รู้สึกเจ็บหน้าอกเวลาหายใจ จึงให้ยาคลายกล้ามเนื้อ กับ ยาแก้อักเสบ ผมก็รู้สึกโล่งใจนิดๆนะ ว่าอาการที่ผมเป็นเนี่ยะ ไม่ร้ายแรงมากอย่างที่ผมคิด ผมกลับบ้านพร้อมความหวังอีกครั้ง
อาการช่วงที่ 3 :: ผมงดทานยา ของคลินิคและหันมาทานยาของโรงบาลแทน ด้วยความคิดที่ว่าน่าจะรักษาอาการของผมให้ทุเลาได้มากกว่า ลืมบอกครับ ตอนที่ไปหาหมอที่โรงบาล ผมแวะซื้อผงโปรตีน ที่ท่านชายส่วนใหญ่นิยมทาน เพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อ (ผมผอมมากครับและผมก็คิดว่าอาการที่ผมเป็นอาจเป็นเพราะผมผอมจนกระดูกมันทิ่มเนื้อก็ได้) ผมดื่มผงโปรตีนวันละ 2 แก้ว เช้าและก่อนนอน พร้อมกับทานยาของโรงบาลไปด้วย ผงโปรตีนตัวนั้ให้ผลดีมากครับ ดื่มประมาน 4 วัน เนื้อตรงท้องเริ่มขึ้นเป็นก้อนๆลักษณะคล้ายซิตแพค ผมยิ้มกระหยิ่มใจมาก ว่าเงินที่เสียซื้อผงโปรตีนไปไม่เสียเปล่า หลังจากผมกระหยิ่มใจได้ไม่นาน คืนวันนั้นผมรู้สึกตัวร้อนวูบวาบ หายใจแบบจะขาดใจ ปวดช่วงบั้นเอวเหมือนมันจะขาดออกจากลำตัว ผมฝืนตัวลุกขึ้นนั่ง มองนาฬิกา เวลาตี 2 ใจผมอยากหาหมอมากครับ แต่ไม่อยากรบกวนใคร จึงทนจนกระทั่งเช้า