ตามหัวข้อเลยค่ะ!
คือ...อยากระบายค่ะ แบบว่าไม่มีใครเข้าใจเราอ่ะ
เรื่องต่อไปนี้ที่เราจะเล่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับครูท่านนึงค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า... สมัยเราอยู่ประถมเราเป็นเด็กนาฏศิลป์ค่ะ เรารำครั้งแรกตอนป.2 จากนั้นก็รำมาเรื่อยๆค่ะ จนพอขึ้นม.1 เราก็ได้รำอีกค่ะ แต่ครูนาฏศิลป์ท่านนี้โหดมากค่ะ เราเคยเห็นตอนรุ่นพี่เรารำผิด ท่านจะถีบเลยค่ะ ย้ำว่าถีบ! แล้วก็ชอบพูดกูๆมืงๆ ตอนนั้นคือเราเห็นแล้วอยากถอนตัวเลยค่ะ พอรำครั้งนั้นเสร็จ เราก็มารำอีกครั้งตอนม.3 ท่านก็ยังโหดไม่เปลี่ยน แต่ตอนนั้นเราก็ชินแล้วค่ะ พอขึ้นม.4 เราเรียนสายวิทย์แล้วอยู่ห้อง EIS ค่ะ คือปกติสายวิทย์ก็เรียนหนักอยู่แล้ว แถมเรายังเรียน EIS อีก แล้วงานก็เยอะด้วย เราเลยตั้งใจว่าตั้งแต่นี้ไปเราจะไม่รำอีก เพราะเวลาที่เราซ้อมรำครูจะไม่ปล่อยมาเรียนค่ะ เรารู้เลย...เทอมไหนได้รำ เทอมนั้นจะเกรดตกค่ะ เพราะเรียนไม่ทัน งานก็ส่งไม่ครบ วันนึงครูเห็นเราครูเลยเรียกเรามาซ้อมรำตอนกลับบ้านเพื่อเตรียมแข่ง แล้วเราโดดค่ะ ไม่ซ้อมเลย คือตอนนั้นเราไม่อยากรำจริงๆ เราเหนื่อยค่ะ จนตอนนั้นในคาบของครู เรามีเรียนนาฏศิลป์กับท่านค่ะ ครูก็เรียกเรามาอีกบอกให้เราไปรำ แต่ครูไม่เคยถามเราเลยว่าอยากรำมั้ย??? เรียนหนักมั้ย???? ตอนนั้นเราตอบไปเลยค่ะว่าเราไม่อยากรำ แต่ครูก็อ้างนู้นนี่จนเราต้องตอบตกลงไป หลังจากนั้นครูก็นัดซ้อมอีก แต่เราก็โดดอีกค่ะ เพราะเราบอกครูไปแล้วว่าไม่อยากรำ จนพอวันต่อมาครูเดินมาหาเราในแถวตอนเช้าเลยค่ะ สมมุติว่าเราชื่อแตงนะคะ
ครู : "อีแตง!!! กูจะให้โอกาสมืงครั้งสุดท้ายถ้าไม่ไปรำ กูจะให้ติด ร แล้วกูก็ไม่ให้แก้ด้วย!!!"
เรา : "คุณครู... แต่หนูไม่อยากรำ!!"
ครู : "เรื่องของมืง!!"
แล้วครูก็เดินหนีไปเลยค่ะ เราร้องไห้เลย ไม่อายคนที่เข้าแถวอยู่ด้วยค่ะ ร้องไห้ออกมาเลยยย คือเราว่ามันเกินไปมั้ย??? ถ้าเราไม่ไปรำซักคนมันก็ไม่พังพินาศหรอก!!! คืออยากบอกว่าเด็กนาฏศิลป์ของครูก็เยอะนะคะ 20+ มันก็ถือว่าเยอะเลยทีเดียว! แล้วก็มีแต่คนรำสวยๆด้วยค่ะ!!! แล้วเราก็ไม่เข้าใจว่าการที่เราไม่ไปรำนี่มันไม่เกี่ยวกับการเรียนเลยนะคะ!!! มันเป็นรำแข่งแล้วก็รำตามงานต่างๆ แต่มันไม่เกี่ยวกับการเรียนเลยซักนิดเลย!!!! ครูเคยบอกว่า''กูจะให้เกรดตามอารมณ์กู ใครจะทำไม!!!" อยากบอกว่าตอนนั้นเราแค้นใจมากค่ะ ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะถ้าเราติด ร เราไม่จบแน่นอน!!!! กลับบ้านไปเราร้องไห้เลยค่ะ ยายถามว่าเป็นอะไร?? เราก็เล่าให้ยายฟัง ยายปรี๊ดเลยค่ะ!! ยายบอกว่าพรุ่งนี้จะไปหาผอ. แต่เราห้ามยายเราไว้เพราะเดี๋ยวใครจะมองเราไม่ดี สุดท้ายเราก็ต้องไปรำแบบไม่เต็มใจค่ะ และสิ่งที่ชัดเจนที่สุดคือครูลำเอียงค่ะ มีลูกของคุณครูอีกท่านหนึ่งมารำด้วย คือแบบ...ครูพูดกับเด็กคนนั้นเพราะมากกกกก พูดแบบว่าน้องนู้นน้องนี่ น้องรำผิดนะลูกกกกก แต่พอพูดกับเรา อีห่า อี อีแตง!! ถ้ามืงรำผิดอีกมืงเจอตีนกูแน่  !!!! บอกตรงๆค่ะตอนนั้นเหมือนตกนรกเลยย!!! ไม่มีความสุขซักนิดเลยยยย พอ 7 วันก่อนแข่ง ครูห้ามไม่ให้ไปเรียนช่วงบ่ายค่ะ ซ้อมอย่างเดียว!!! เป็นไงทีนี้??? เราก็เรียนไม่ทันเพื่อนค่ะ บางงานก็ไม่ได้ส่งเลยเพราะทำไม่ทันน!!!! คือเหนื่อยมากค่ะ!!!! พอแข่งเสร็จ จากนั้นก็สอบปลายภาคแล้วก็ปิดเทอมค่ะ เราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง แล้วบอกแม่ว่าจะย้ายรร. แม่เราก็ให้ย้ายค่ะ
อ้อ...?? ลืมบอกไปค่ะ มีช่วงนึงก่อนจะแข่งรำครูให้เรารีดผ้า เราก็รีดค่ะ แต่ครูคงหมั่นไส้เรามั้งคะ เลยเดินมาแล้วเอาเท้ามาเตะกับเขี่ยๆที่ก้นเรา แล้วก็ทำหน้าตาใส่เราค่ะ!!! คือตอนนั้นเราแค้นใจมากกกกก!!!! เจ็บแสบมากเลย!! ครูทำเหมือนเราไม่ใช่คน ไม่มีความรู้สึก! อยากทำไรก็ได้โดยไม่คิดถึงจิตใจเราเลย!!! เราเจ็บมากเลยค่ะ เจ็บแค้นจนฝังใจ!!! บอกตรงๆ ณ เวลานี้เราเกลียดครูคนนั้นมากค่ะ!!
.
.
.
.
.
อยากถามเพื่อนๆใน Pantip ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆจะรู้สึกยังไงคะ?? แล้วจะแก้ปัญหายังไง?? บอกไว้ก่อนเลยว่าเราพยายามใช้เหตุผลแล้ว บอกท่านดีๆแล้ว แต่ท่านไม่ฟังค่ะ! ขอบคุณทุกคำแนะนำค่ะ