โดยส่วนตัวแล้วเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน*ย้ำว่าไม่เคยมีเลย* ซึ่งอาจเป็นเพราะเราไม่เปิดใจเพราะกลัวโดนหลอกโดนทิ้ง (อาจเป็นเพราะเรารู้สึกว่ายังเด็กอยู่มั่ง)ก็เลยอยู่แบบไม่มีใครมาโดยตลอด จนวันหนึ่งเรารู้สึกว่าทำไมเราไม่ลองเปิดใจตัวเองดูบ้าง ง่ายๆก็อยากมีแฟนกะเขาบ้างแหละ55 ก็เลยพยายามเปิดใจตัวเองลองคุยกับทุกคนที่เขามาในชีวิต แต่สุดท้ายก็เลิกคุยเพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ และทุกคนที่เราคุยเราจะเป็นฝ่ายปฏิเสธ ตัดความสัมพันธ์แบบไม่มีเยื่อใยบ้าง บางคนก็ยังคุยเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง รึว่าเป็นเพราะชินกับการอยู่คนเดียว หรือเป็นเพราะเราไม่เหมาะที่จะมีแฟน ก็เลยกลับมาปิดใจตัวเองอีกครั้ง จนกระทั่งได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งโดยมีคนแนะนำให้เราได้รู้จักกัน และเราก็คิดว่าเราก็โตพอที่พร้อมจะมีแฟนก็เลยเปิดใจอีกครั้งลองคุย พี่เขาอายุมากกว่าเราหลายปีมีความเป็นผู้นำ มีความเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งความรู้สึกแบบนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เราคุยกัน มันมีความสุขมีการเป็นห่วงเป็นใย ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำต่างๆ รู้สึกว่าโมเม้นต์นี้มันดีมากอ่ะ เราคุยกันมานานพอสมควรแต่ตลอดเวลาที่เราคุยกันเราไม่ได้ระบุความสัมพันธ์กันว่าตอนนี้เราคุยกันในสถานะใด. ซึ่งผู้หญิงอ่ะก็ต้องการความชัดเจนป่ะ (เริ่มดราม่าและ) คุยกันเหมือนแฟนแต่ไม่มีสิทธิอะไรคือทุกวันนี้รู้สึกอึดอัดมากกับสถานะแบบนี้ (รึว่าเราคิดไปเองฝ่ายเดียว)ทำตัวไม่ถูกกับความสัมพันธ์แบบนี้พูดกับใครก็ไม่ได้ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้แนะนำหน่อยค่ะ😭