สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกน่ะค่ะยืมล็อกอินคนอื่นมาอีกทีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยที่มาตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่ว่าอยากจะมาประจานตัวเองหรืออะไรแค่อยากมาเล่าถึงประสบการณ์ไว้เป็นอุทาหรเตือนใจให้กับใครที่ยังเดินทางผิดหรือคิดอะไรผิดๆที่คล้ายๆกับ จขกท อยู่ และถือเป็นการสารภาพบาปของตัวเองกับคนที่ดีที่สุดของ จขกท เรื่องนี้คือเรื่องจริงและเกิดขึ้นจริงทุกประการของ จขกท เองเอาล่ะเริ่มเลยล่ะกัน เรื่องมีอยู่ว่าเจ้าของกระทู้เป็นคนต่างจังหวัดเข้ามาเรียนใน กทม แล้วก็มารู้จัก ผช คนนึงผ่านเพื่อนอีกคนแล้วเราก็ตกลงคบหากัน (สมมุติชื่อที) ทีเป็นคนนิสัยดีขี้เอาใจคือตามใจทุกอย่างเลย (จขกท เป็นคนหัวดื้อ เอาแต่ใจ) เค้ายอมเสียสละให้เราทุกอย่างใจกว้างเป็นคนไม่คิดมากเราเป็น ผญ เราคบกันมาได้สักพักจนถึงขั้นมีไรกัน (เราเป็น ผญ คนแรกของที) เรากับทีอยู่ด้วยกันแบบตัวติดกันตลอดทีให้เราไปอยู่กับเค้าที่บ้านเพราะว่าบ้านทีกับที่เรียนเราก็ไม่ได้ไกลกันมากทีบอกว่าไม่ต้องไปเสียตังค์เช่าห้องพ่อกับแม่ทีเค้าก็โอเครน่ะที่เราไปอยู่ที่บ้าน ทีเป็น ผช อบอุ่นและโรแมนติกมากใครๆก็อิจฉาคู่เรา เราก็ใช้ชิวิตร่วมกันอย่างปกติและเราก็แฮปปี้เราไม่เคยทะเลาะอะไรกันแรงๆเลยจนกระทั่งวันนึงแฟนเก่าเรา (สมมุติชื่อ เจ) เจเป็นแฟนเก่าที่เราเลิกไปก่อนจะคบกับทีเรากับเจเคยมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งและเราเองก็เหมือนว่ายังไม่ลืมเจเลย วันนั้นเจมาขอเราคืนดีเราก็ลังเลและสับสน ทีก็แสนดีส่วนเจก็ยังผูกพันธ์เราเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ทีไม่พอใจที่เรายังไม่ลืมเจเราทะเลาะกันหนักมาก เราเลยขอทีกลับต่างจังหวัดเพื่อที่เราจะได้คิดว่าเราจะเอายังไงกันต่อไปดีทีก็ไม่ได้เห็นด้วยหรอกแต่เค้าก็ไม่ได้ห้ามเราน่ะ เรากลับมาอยู่บ้านได้สองวันเจก็มาหาเราที่บ้าน

...เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้น่ะ ขอนอนก่อน....