สวัสดีค่ะ เราพึ่งอายุ 15 ปีอยู่ค่ะ คือเราไปแอบรักหมอคนหนึ่ง หมอเค้าอายุ 27 ปี อายุห่างกันกับเราตั้ง 12 ปี!!!ชื่อจริงของหมอขึ้นต้นด้วยตัว จ.  หมอเค้าย้ายมาจาก รพ. แห่งหนึ่งที่ เพชรบุรี มาเป็นหมออยู่ที่ รพ.ชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม. ได้ไม่ถึงปีทีค่ะ หมอเค้าเป็น หมอกระดูกค่ะ ออร์โธปิดิกส์ ถ้าถามว่าหมอเค้าหน้าตาเป็นยังไง หมอเค้าก็หล่อใช้ได้ค่ะ หมอหน้าเด็ก ตัวขาว ตี๋ๆ สูงๆแต่ไม่มาก ยิ้มทีไรหัวใจคนไข้อย่างเราจะละลาย55555 หมอเค้าเป็นคนน่ารัก
เรื่องราวมีเป็นมาอย่างนี้ค่ะ คือ เดือนกันยายนที่ผ่านมานี้ เราพึ่งไปรับการผ่าตัดกระดูกสันหลังที่ รพ.ชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม. ต้องเข้าไปในอยู่ รพ. ก่อนวันผ่าตัด 1 วันค่ะ เจอหมอครั้งแรก ก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย ก็แค่หมอกับคนไข้ เฉยๆ เท่านั้นค่ะ  แต่พอไปๆมาๆก็ไม่รู้เผลอใจไปรักคุณหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ก่อนเข้าห้องผ่าตัด หมอก็มาตรวจเยี่ยมอาการ และบอกว่า สู้ๆนะ หมอเป็นกำลังใจให้ ทำให้เรามีกำลังขึ้นตั้งเยอะเลยค่ะ พอหลังจากที่เราผ่าตัดเสร็จก็พักฟื้นอยู่ที่ รพ. 1 สัปดาห์ค่ะ ในเวลา 1 สัปดาห์นั้นเราจะเจอหมอทุกวันเลยค่ะ หมอเค้าจะมาตรวจอาการถามอาการเราทุกตอนเช้าๆและเราจะได้ยินเสียงทักทายของหมอตอนเช้าๆด้วยคำว่า สวัสดีครับ บางวันก็มาตรวจอาการ วันละ 2-3 ครั้ง ทุกครั้งที่หมอถามอาการเรา มือของหมอก็จะมาจับที่ขา หรือที่เข่า ของเรา
ทำให้เราแอบเขินๆอยู่บ้างในบางครั้ง เวลาหมอทำแผลที่หลังให้นี้เราก็จะเขินมากกว่าเดิม เขินเอายป็นพิเศษ แต่ถ้าหมอทำแผลให้เจ็บหมอก็จะพูดว่า ขอโทษนะ เจ็บหน่อยนะ ตอนนั้นเราอยากจะยิ้ม อยากหัวเราะ แต่ก็ต้องเก็บอาการความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ในใจ ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ข้างในหัวใจเนี่ยโครตหวั่นไหวเลยค่ะ และแล้วก็มาถึงเวลาที่เราจะได้ออกจาก รพ. และจะได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ใจหนึ่งก็ดีใจที่จะได้ออกจาก รพ. แล้ว อีกใจหนึ่งก็เสียใจที่จะไม่ได้เจอหน้าหมออีกแล้ว วันที่ได้ออกจาก รพ. เสียใจมากเลย อยากจะร้องไห้มาก เพราะเราจะไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้เจอหมอ ไม่ได้ยินเสียงของหมอเค้าอีกตลอดไปแล้ว พอออกจาก รพ. เราก็ไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบินดอนเมืองบินกลับบ้านที่ต่างจังหวัดทันที แต่สิ่งที่ทำให้
นึกถึงหมอตลอดเวลาก็คงจะเป็นใบรับรองแพทย์ ที่เขียนด้วยลายมือไก่เขี่ยของหมอนี้แหละ55555 แต่มันยังไม่จบแค่นั้นค่ะ เราอยากจะได้เฟซบุ๊คของหมอแต่ไม่กล้าขอ เราก็เลยหาเฟซบุ๊คหมอด้วยตัวเอง ปรากฏว่าเจอค่ะ ตอนที่เจอเฟซหมอเค้าเนี่ย ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีกนะค่ะ55555 ไม่ใช่เจอแต่เฟซบุ๊ค เจอทั้งไอจีด้วยค่ะ เราฟอลโล่ไอจีหมอเค้าแล้วด้วย เจอไลน์หมอด้วยค่ะ แต่ไม่กล้าเพิ่มเป็นเพื่อนในไลน์ ตอนนี้เราแอดเฟซหมอเค้าไปแล้วแต่เค้ายังไม่รับแอดเราเลย ก็ต้องรอจนกว่าหมอเค้าจะรับแอดแหละค่ะ ถ้าหมอเค้าไม่รับก็ทำใจ เราคิดถึงแต่หมอคนนั้นทุกวัน ทุกเวลา ทุกวินาที แม้แต่ตอนที่ตื่นนอนก็คิดถึงแต่เค้า ตอนนี้ก็ยังคิดถึงอยู่เสมอค่ะ ยังจำภาพที่หมอยิ้มให้เราได้เสมอ ไม่เคยลือนลางไปจากความทรงจำของเราได้เลย ผ่านไป 1 สัปดาห์ ที่ออกจาก รพ. มา ได้เวลาที่เราจะต้องไปตัดไหม ที่ รพ. ชื่อดังใน กทม. อีกครั้ง
ครั้งนี้ที่เรามา รพ. เราภาวนาในใจเสมอว่า ขอให้ได้เจอหมอเค้าอีกสักครั้งหนึ่ง และถ้าเรากับหมอยังมีบุญวาสนาต่อกัน ขอให้เราได้พบเจอกันอีก ตอนแรกที่มาถึง รพ. ก็ไม่เจอหมอคนนี้เลย เวลาก็ล่วงเลยผ่านมาตั้งนานแล้วก็ยังไม่เจอ เราก็เลยหมดหวังเลยตอนนั้น
แต่เราก็ไม่คาดคิด คิดไม่ถึงว่าเราจะบังเอิญเจอหมออีกครั้งใน รพ. หมอเค้าก็ยังจำเราได้ เค้าก็ยังไม่ลืมเราเหมือนกัน
แค่ได้เจอหมอเค้าเราก็มีความสุขมากพอแล้ว ตอนนี้เราก็ทำได้แต่ส่องไอจีหมอ ส่องเฟซหมอ หมอเค้าก็ยังไม่รับแอดเราอยู่เหมือนเดิม
ทำได้แต่คิดถึงหมอเค้าทุกเวลา ทุกเวลา ทุกวินาที เสมอ ตอนนี้เราก็ยังรักหมอเค้าเหมือนเดิม แม้รู้ว่าเรื่องระหว่างเรากับหมอเค้ามันเป็นไปไม่ได้