สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนนะคะ  ต้องออกตัวก่อนว่านี้เป็นกระทู้แรกที่เราเขียน อาจจะติดๆขัดๆบ้างนะคะ เริ่มเลยยล่ะกัน^^  ตอนนี้เราหลงรักพยาบาลอยู่คนหนึ่ง ที่ได้เจอเธอเพราะญาติไม่สบายต้องเข้า รพ ซึ่ง รพ  นี้เป็น รพ จังหวัดค่ะ  วันนั้นรถ รพ นำญาติเรามาส่งใน รพ จังหวัด คือญาติเราอยู่อีกอำเภอหนึ่งอ่ะคะ ต้องเข้ามาผ่าตัดที่รพจังหวัด ด้วยความที่เราเองก็เรียนมหาลัยอยู่ในตัวจังหวัดอยู่แล้ว พอทราบข่าวก็รีบเข้าไปที่ รพ และนั้นคือจุดเริ่มต้นที่ได้เจอเธอ  เออเราลืมบอก!! เราเป็นผู้หญิงนะ   ครั้งแรกที่เจอเลยคือ เธอเดินเอาใบสั่งยามาให้ญาติไปรับยาด้วยความที่เราห่วงคนไข้มากๆเลยไม่ทันจะมองหน้าพยาบาลคนนั้น พอใบสั่งยายื่นมาตรงหน้าเราเลยเงยหน้าดู ทุกอย่างหยุดที่ตรงนั้นจริงๆคะ  เธอมีเสน่ห์มากๆ เราหูชาไม่ทันจะฟังว่าเธอพูดอะไรต่อได้แต่มองแล้วรีบดึงสติกลับมา ถามว่าเธอสวยกว่าพยาบาลคนอื่นๆไหม  ก็ไม่นะคะ แต่เราตกหลุมชอบเธอคนนี้จริงๆ หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันทุกวันที่ญาติเราพักรักษาตัวยุ รพ เราจะเข้าไปเฝ้าช่วยพี่ที่เป็นนลูกญาติอ่ะคะ   เราต้องเข้าคณะเรียนหนังสือ เลยได้เข้าไปเฝ้าเฉพาะช่วงดึก และที่พีคกว่านั้นคือ เธอก็เข้าเวรช่วงดึกทุกวันที่เราไปเฝ้า มันจึงเป็นโอกาสที่เราได้แอบมอง แอบสังเกตเวลาเธอทำงาน เวลาเธอทำหน้าเหนื่อย เวลาเธอคุยกับคนไข้แล้วยิ้ม เวลาเธอดูหยิ่งๆ ยิ่งน่ารักค่ะ  แต่ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพียง 7 วันเท่านั้น  เพราะญาติเราต้องออกจาก รพ แล้ว ใจหนึ่งเราก็ดีใจที่ญาติเราอาการดีขึ้นเเล้ว แต่อีกใจคิดขึ้นมาเลยว่า จะอยู่ยังไง ถ้าไม่เจอหน้า เราชอบพยาบาลแต่เราก็ไม่คิดเห็นแก่ตัวที่จะอยากให้ญาตินอนที่ รพ ต่อ นะคะ....ทุกๆอย่างเป็นไปตามที่เราคิดค่ะ เพราะผ่านมาแค่วันเดียว  เราอยู่ไม่ได้ เราคิดถึงเค้ามากจริงๆ เพ้อหนักมาก เราหาที่ระบายจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนในกลุ่มฟังค่ะ ใช่คะมีสิ่งหนึ่งที่เราลืมบอกคือ  ตั้งแต่เจอเธอวันแรก จนทุกวันนี้เรา พับดาว ให้เค้าทุกวัน แทนความคิดถึงตลอดแม้จะไม่ได้เจอ ล่าสุดวาเลน์ไทน์ ที่ผ่านมา 14/02/2560  เราตัดสินใจ  ถือดอกไม้หนึ่งช่อพร้อมจดหมายสารภาพความรู้สึกทุกอย่างและ ดาวกระดาษ หนึ่งร้อยดวง  เดินเข้าไปใน รพ เธอทำงานอยู้ชั้นสอง ตอนนั้นใจสั่นมากค่ะ บวกกับอากาศหนาวๆ ยิ่งทำให้สั่นไปทั้งตัว.....แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเดินขึ้นไปค่ะ พอดียืนอยู่ชั้น1 เห็นพยาบาลคนหนึ่งกำลังจัดบอร์ดอยู่ เลยตัดสินใจฝากเค้าให้เอาไปให้อ่ะคะ  เซอไพร์กว่านั้นคือ  คนที่เราฝากเป็นเพื่อนกับพยาบาลคนที่เราแอบชอบพอดี ลั่นเลยฮ่าๆๆๆๆ  เรามีเฟสเค้านะคะ ค้นเจอตั้งแต่วันแรกที่เห็นชื่อปักอยู่บนเสื้อเค้า  แต่ไม่เคยแอด ไม่เคยทัก ไม่เคยไลค์  เพราะคิดว่าบางทีเค้าอาจจะมีแฟนอยู่แล้วและคงไม่ใช่พยาบาลที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน  หลังจากที่เราให้ของเค้าไป  เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะรู้ว่าเค้าไดรับของแล้ว และเขารู้สึกยังไง จึงตัดสินใจสร้างเฟสปลอมเพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าเราเป็นใคร เราถามเค้าไปว่า ได้รับของขวัญรึป่าวที่เราฝากไว้  คำตอบของเค้าที่ตอบกลับมาค่อนข้างชัดเจนค่ะ  เพราะเราคิดว่าน่าจะเป็นแฟนเค้าตอบแทน เค้าพูดมาว่า  "ได้คับ" ตอนนั้นเราสตั้นไปเลย มันจุก เจ็บ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ชวนเพื่อนไปร้านเหล้า เมาทีไรร้องไห้ทุกที  ตอนนี้คือไม่ทัก ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เจอกัน จะครบเดือนหนึ่งเเล้วคะ  แต่เค้ายังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่ในหัวใจเราเสมอ  เราหยุดคิดถึงไม่ได้จริงๆ ไม่ได้จริงๆ

ปล  เค้าเป็นรุ่นพี่เราหนึ่งปี เค้าน่าจะเป็นคนไม่ติดเฟส  และที่สำคัญที่เราไม่อยากแอด ไม่อยากเปิดเผยตัว คือ เค้าเป็นเพื่อนกับรุ่นพี่เราที่เอกค่ะ  เพราะที่เราชอบผู้หญิงด้วยเรายังไม่เปิดเผยตัว
...................................อยากถามเพื่อนๆทุกคนค่ะว่า เราควรทำยังไงถึงจะหยุดคิดถึงนางฟ้าคนนี้ได้  ถามว่า หลง หรือ รัก เรายังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ  ผ่านมาจะเป็นเดือนแล้วที่ไม่เจอ แต่ความรู้สึกไม่เคยลดลงเลย  เรากลัว กลัวว่าวันหนึ่งถ้าอดไม่ไหว เราต้องหยิบกุญแจรถแล้วขับไป รพ แน่ๆ  ทุกวันนี้ต้องวางกุญแจรถให้ห่างจากตัวเลยคะ     ขอบคุณทุกคอมเมท์ล่วงหน้านะคะ ^^