สวัสดีครับ ผมอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ที่ของผมเพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้กับผช.เจ้าชู้ทุกคนครับ (กระทู้แรกของผม ผิดถูกยังไงกราบขออภัยล่วงหน้าครับ)
     เริ่มเลยละกัน ผมอายุ29ปี เป็นผู้จัดการบริษัทแห่งนึงย่านอโศก ฐานะผมโอเคพอที่จะใช่จ่ายเลี้ยงสาวๆได้สบาย บอกก่อนนะครับผมมีแฟนคนนึงเราคบกันมา2ปี เธอชื่อบี (นามสมมติ) บีเป็นผญ.ที่สวย บุคลิกดี ทำงานเก่ง และเป็นแม่บ้านที่อบอุ่นมากๆ เรียกได้ว่าเพอเฟ็กซ์ครับ แต่เราอยู่คนละจังหวัดกัน เพราะบีต้องย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่ เธอจะบินมาหาผมเดือนละ2ครั้ง เราสองคนแทบจะคุยโทรศัพท์กันนับชั่วโมงได้ แต่เรารักกันดีครับถึงจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ผมเองเป็นคนเจ้าชู้อยู่เเล้ว ผมมักจะมีสาวๆคุยในไลน์ตลอด เวลาที่ผมเลิกงานมักจะไปเที่ยวผับกับเพื่อน ก็ได้สาวๆกับมานอนทุกครั้ง ตอนนั้นผมไม่เคยรู้สึกผิดกับบีเลยครับ เพราะผมคิดว่าผมไม่ได้รักเค้าน้อยลง บางทีบีโทรมากลางดึกเพราะคิดถึงผม แต่ผมกำลังทำภารกิจกับสาวๆอยู่ ผมจึงไม่รับสายบี ผมทำแบบนี้กับบีตั้งแต่บีย้ายไปที่เชียงใหม่ เป็นช่วงที่เราคบกันได้4เดือน วันนั้นเป็นต้นเดือนที่บีจะบินมาหาผม ผมรีบเคลียร์ไลน์ แต่เชื่อไหมครับบีไม่เคยเช็คโทรศัพท์ผมเลยตั้งแต่ที่คบกัน แต่ผมก็ป้องกันไว้ก่อน ตัวผมเองต่างหากที่เช็คมือถือเธอตลอด เวลาที่เราอยู่ด้วย3-4วัน ผมจะเป็นผช.ที่อบอุ่นและโรแมนติกสำหรับเธอ ไปทานข้าวดูหนังกัน เวลาเจอสาวๆส่งสายตามาให้ ผมทำเป็นเมินสายตาเหล่านั้น เพื่อให้บีไว้ใจผม ช่วงเวลาที่ผมอยู่กับบีผมรู้สึกอบอุ่น และทะนุถนอมบีมากส่วนเรื่องsexเราเข้ากันได้ดี ผมรู้สึกมีความสุขและรักบีมากเวลาที่บีอยู่กับผม ผมไม่เคยอยากคุยกับสาวๆคนไหนเลย แต่เวลาที่บีบินกลับเชียงใหม่ ผมกลับไม่รู้สึกคิดถึงบีเท่าไหร่ เป็นมาแบบนี้เรื่อยๆครับ
      คืนนั้นผมพาผญ.ที่เจอกันที่ผับมานอนด้วยเราเผลอหลับจนถึงเที่ยง ผมได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้อง ผมรีบตื่นมาดูมือถือ บีโทรหาผม10สาย ผมรีบลุกจากที่นอนไปดูที่ตาแมว ตกใจมากครับ คนที่ยืนอยู่หน้าห้องคือบี เเล้วบีมาทำอะไร ในเมื่อยังไม่ถึงกำหนดที่บีจะมาหาผมเลย ผมทำอะไรไม่ถูก จะเป็นยังไงถ้าบีเห็นผมนอนกับผญ.คนอื่นแบบนี้ ตอนนั้นบีก็โทรเข้าเรื่อยๆครับ ผมเองไม่กล้ารับสายจนบีหายไปจากประตูสักพัก ผมเลยขอให้ผญ.คนนั้นรีบกลับทันทีครับ พอผมแต่งตัวเสร็จก็รีบลงจากคอนโดไปที่รถแล้วโทรหาเธอ เธอรับสายแล้วถามว่าทำไมไม่รับสาย ไปเคาะประตูก็ไม่เปิด ผมจึงโกหกเธอว่าเมื่อคืนผมเมาหนักมากเลยนอนค้างห้องเพื่อน ตอนนี้กำลังกลับคอนโด บีบอกว่าอยู่ร้านกาแฟเเถวๆนั้น ผมจึงไปรับเธอเเล้วขึ้นคอนโดด้วยกัน ผมทำตัวปกติเพื่อไม่ให้มีพิรุธ ผมถามบีว่าบินมาทำไมไม่บอก มีธุระด่วนที่นี่หรอ บีบอกว่าวันนี้วันครบรอบ1ปีของเรา เธอจึงอยากมาเซอร์ไพร์สผม และอยู่ฉลองด้วยกัน ผมสะอึกทันทีที่ผมลืมวันครบรอบและยังพาผญมานอนค้างอีกด้วย ผมจึงบอกบีว่าดีใจมากๆที่บีมาหา ผมจึงขอบีไปอาบน้ำจะได้พาบีไปเที่ยว พอผมออกมาจากห้องน้ำ ผมเห็นบียืนตาแดง ตัวสั่น ผมสังเกตุเห็นคราบน้ำตาที่แก้มของเธอ บีถามผมว่า"นี่คืออะไร??" ผมมองตามไปที่มือของเธอที่ชูชึ้น มันคือถุงยางนั่นเอง ก่อนผมออกจากห้องด้วยความรีบเร่งจนลืมเก็บหลักฐาน ผมไม่รู้จะตอบเธอยังไง ได้แต่เงียบและก้มหน้า บีออกจากห้องโดยไม่พูดอะไร ผมรู้ว่าเธอคงเสียใจมาก ผมพยายามโทรหาเธอแต่เธอไม่รับสาย ผมเดินตามหาเธอจนพบเธออยู่ที่สระว่ายน้ำบนดาดฟ้า ผมรีบเข้าไปขอโทษบี เเละบอกว่าเมื่อคืนผมเมามากจนขาดสติ ผญ.คนนั้นพยายามอ่อยผม ผมเป็นผช.มันควบคุมตัวเองยาก ผมคิดว่าบีจะบอกเลิกผม แต่เปล่าเลยครับ บีบอกว่าไม่เป็นไรมันเป็นความผิดของเธอเองที่ไม่ได้อยู่กับผม ปล่อยให้ผมเหงาครั้งนั้นบีให้อภัยผมครับ หลังจากนั้นผมก็ใช้เวลาอยู่กับบี3วันจนบีบินกลับเชียงใหม่
     หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็ยังไม่เลิกเจ้าชู้ครับ แต่ผมพยายามโทรคุยกับบีมากขึ้นเพราะรู้สึกผิดด้วยและกลัวเธอมาโดยไม่บอกอีก ผมยังไปเที่ยวผับและมีผญกลับมานอนด้วยประจำ แต่ช่วงนั้นผมมีเลขาคนใหม่มาทำงานที่บริษัท เธอดูสวยและเปรี้ยวมากครับ ผมเห็นสายตาที่เลขาคนนี้ส่งมาให้ผมเวลาที่เราคุยงานกัน เราจึงแลกไลน์กันครับ คุยกันมากขึ้น เธอบอกว่าเธอมีเเฟนเเล้วครับ เราคุยกันไม่ถึงอาทิตย์ ผมเลยชวนเลขาไปเที่ยวผับกัน คืนนั้นตามที่ผมคาด เลขาตามมานอนกับผมที่ห้อง หลังจากนั้นเธอมาค้างบ่อยมาก ช่วงนั้นผมไปเที่ยวผับน้อยลงเพราะใช้เวลาไปกับเลขาคนนี้ เวลาที่ผมอยู่กับเธอผมก็โทรคุยกับบีทุกคืนครับ เพราะเลขาผมไม่กล้าว่าอะไรผม บีจึงไม่ได้สงสัยอะไร เวลาที่บีจะบินมา เลขาผมก็กลับบ้านเธอครับ ผมกับบีก็คบกันปกติดี เป็นแบบนี้3เดือน เมื่อผมรู้ว่าเลขาผมเลิกกับเเฟนเเล้ว เธอยิ่งทำตัวเป็นเจ้าของผม เริ่มไม่ทำตัวเหมือนเลขากับเจ้านายครับแต่เหมือนแฟนกันมากกว่า คอยหึงหวงผมเเละเริ่มไม่พอใจเวลาที่ผมคุยโทรศัพท์กับบี เธอพยายามขอให้ผมเลิกกับบีเพื่อมาคบกับเธอ ตัวผมเองก็เริ่มรำคาญเธอมากขึ้นแต่ยังไม่ได้เลิกยุ่งกัน เพราะผมอยากเก็บเธอไว้เวลาผมเหงาครับ
      เมื่อถึงต้นเดือนเป็นวันที่บีจะบินมาหาผม ผมก็ให้เลขากลับบ้านครับตามปกติ ผมกับบีก็ไปสวีทตามประสาแฟน เรามีความสุขกันมาก จนวันที่บีจะกลับบีนั่งเล่นที่โซฟาครับ เธอไปเจอต่างหูข้างนึงตกอยู่ เธอรู้ทันทีว่าผมพาผญ มาที่ห้องอีกแล้ว คราวนี้เธอดูนิ่งมากจนผมกลัวครับ เธอบอกว่ามีอะไรจะพูดก็พูดให้หมดเธอจะไม่โกรธถ้าผมพูดความจริง พูดจึงสารภาพกับเธอครับว่าผมมีอะไรกับเลขา ผมขอโทษบีอีกครั้งและครั้งนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆ ผมจึงสัญญากับเธอว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย เธอเชื่อผมครับ พอเธอกลับเชียงใหม่ ผมโทรไปต่อว่าเลขา และยุติความสัมพันธ์ทันที ผมเปลี่ยนตัวเองครับ เลิกเจ้าชู้ ผมคุยกับบีคนเดียว สลับกันบินบ้าง จะได้อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น ผมทำตัวให้บีเชื่อใจครับ ผมรักบีมากขึ้นๆ จนอยากอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต เพราะเธอคือคนที่ดีที่สุดและให้อภัยผมมาเสมอ ผมเชื่อคำพูดของคนแก่ที่บอกว่า คนเจ้าชู้จะยอมแพ้คนที่ดีครับ ผมรู้สึกว่าในชีวิตผม ผมไม่เคยรักใครเท่าบีเลย อาจจะเป็นเพราะผมพึ่งรู้ตัวเองครับ หลังจากผ่านเหตุการณ์แย่ๆของผมมา6เดือน ผมมีความสุขมากที่ได้มีบีเคียงข้าง ตลอด6เดือนผมไม่เคยยุ่งกับผญ.คนไหนเลย ผมคิดว่าวันครบรอบ2ปี ผมจะขอบีแต่งงานครับ ผมคิดว่ายังไงบีก็ต้องตกลง เพราะบีเองก็รักผม
           เมื่อวันที่ครบรอบมาถึง ผมบินไปหาบีที่เชียงใหม่ครับ ผมพกแหวนไปพร้อมความรักและความมั่นใจ พอมีจังหวะผมคุกเข่าขอบีแต่งงาน บียิ้มให้ผมด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่สีหน้าเธอจะเปลี่ยนเป็นยิ้มแบบเฉยชาพร้อมกับพูดว่า "เราเลิกกันเถอะ บีรอวันนี้นานเเล้ว" วินาทีนั้นในหูผมก้องไปด้วยคำพูดของเธอ สมองมึนงงว่าเกิดอะไรขึ้น ผมไม่เข้าใจ บีคงเห็นผมทำหน้าสับสนจึงเล่าว่า ตลอดเวลาที่คบกัน บีรู้มาตลอดว่าผมอะไรเลวๆหลับลังเธอตั้งเเต่เธอบินมาเชียงใหม่ เธอบอกว่าเพื่อนของเธอเจอพบที่ผับประจำ และส่งรูปที่ผมนัวเนียกับหญิงอื่น รวมถึงรู้ว่าผมพาผญกลับห้องเกือบทุกคืน เธอบอกว่าเธอเสียใจมาก ร้องไห้ทุกวัน ยิ่งเวลาที่โทรหาผมกลางดึกแล้วผมไม่รับสาย เธอรู้ว่าผมกำลังนอกใจเธอ แต่เธอรักผมมากจึงเก็บความรู้สึกไว้และหวังว่าวันนึงผมจะคิดได้ เธอยอมรับว่ามีความสุขเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เธอรอผมคิดได้แต่ผมกลับคิดไม่ได้เอง เมื่อคืนนั้นเพื่อนเธอเห็นผมพาผญ.กลับห้อง จึงไปบอกบี บีจึงตัดสินใจบินมาหาผมกระทันหันเพื่อทีจะจับผมให้ได้คาหนังคาเขา เพื่อหวังว่าผมจะสำนึกผิด และเลิกทำแบบนี้สักที แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะผมดันมายุ่งกับเลขาอีก เธอจึงตัดใจจากผมเรื่อยๆ โดยที่ผมไม่รู้ตัว ผมไม่เคยรู้เลยว่าบีนอนร้องไห้ทุกคืน วันที่บีมาเจอตุ้มหูในห้อง วันนั้นบีได้ตัดใจจากผมนานแล้ว เธอจึงนิ่งกับเหตุการณ์นั้นจนผมรู้สึกผิดเอง ตลอดเวลาที่ผมสำนึกผิดและแก้ไขตัวเอง รวมถึงรักบีมากขึ้นทุกๆวัน เป็นช่วงที่บีต้องการให้ผมเป็นอย่างนั้น เธอรอวันที่ผมขอเธอเเต่งงานเพื่อเอาคืนผมด้วยการบอกเลิก ไม่ต่างอะไรกับการหักอกคนในเวลาที่รักเขามากที่สุด เมื่อผมฟังทั้งหมด ผมรู้สึกจุกที่อก รู้สึกทุกอย่างมันแตกสลาย ก่อนที่บีจะเดินจากผมไป เธอบอกกับผมว่าไม่ต้องติดต่อกันอีก ตอนนี้เธอกำลังเปิดใจให้คนใหม่แล้ว และบอกให้ผมจำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้กับผญ.คนไหนอีก เพราะสุดท้ายผมจะไม่เหลือคนที่รักผม ผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจบินกลับกรุงเทพฯทันที เรื่องนี้ผ่าน3เดือนเเล้ว ตอนนี้ผมอยู่ตัวคนเดียว ไม่ได้คุยกับใครเลย ผมยังคิดถึงและยังไม่ลืมบี ความทรงจำของเรามันลอยอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนแบบผมจะต้องมานอนร้องไห้เพราะผญ.คนนึงได้ขนาดนี้ ไม่คิดว่าสุดท้ายผมได้ปล่อยให้คนที่รักและดีกับผมหลุดมือไปตลอดกาล

(ปล.ลงใหม่นะครับ กระทู้เก่ามีข้อผิดพลาด)