รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน

ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง

มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลีร้อยรับสดับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ

เขียนกลอนกลบท รสคำเขียน
ขอเธอเวียน มาอ่าน ดั่งฉันขอ
ทอถักถ้อย คอยรัก มาถักทอ
ครวญคำพ้อ ท้อนัก ก็จักครวญ....


“สุนันท์ยา”