เรื่องมันมีอยู่ว่า เวลาจะเดินเข้าซอยที่บ้าน สุนัขจะชอบวิ่งออกมาเห่า และขู่  ซึ่งเราเข้าใจว่าคงจะเป็นแค่ช่วงแรกๆ เพราะสุนัขอาจจะยังไม่คุ้นหน้าแต่นี่เป็นมาตลอด จนพักหลังเริ่มรู้สึกรำคาญ เบื่อมาก จะเดินเข้าบ้านที จะต้องมีสุนัขวิ่งมาเห่า จนมีคนแถวบ้านเริ่มรู้สึกรำคาญเลยไปบอกเจ้าของ           แต่เจ้าของกลับโวยวายกลับ แล้วเรื่องก็เงียบลง แต่สุนัขก็ยังมีนิสัยแบบเดิม คือ ชอบเห่า แต่เมื่อวานซืน มีคนมาส่งน้ำ แล้วโดนสุนัขตัวนั้นกัด เจ้าของบ้านที่เลี้ยงสุนัขไม่อยู่ เลยปล่อยมันมาเดินทั่วซอย  ในความคิดเรานะ เราคิดว่าถ้าจะไม่อยู่บ้านก็ให้สุนัขอยู่ในบ้านไหม หรือ ฝากคนที่สนิทกันแถวบ้าน ฝากดูแล ไม่ใช่ปล่อยให้มาเดินเห่า กัดใครก็ได้
          
           เรื่องที่สอง เราไม่เห็นด้วยกับการที่ ให้อาหารสุนัขจรจัด ตอนแรกอาจให้แค่ตัวเดียว หลังๆนี่แถวบ้านจะเป็นหมู่บ้านสุนัขแล้ว เยอะจัด แล้วพอสุนัขเยอะก็ปีนขึ้นรถ และอุจจาระเรี่ยราด ถามว่าไม่มีใครเก็บไหม ไม่มีหรอก ก็ปล่อยกันให้เหม็นไป เราเห็นด้วยกับการทำบุญ หรือ  ช่วยเหลือสัตว์โลกที่ไม่มีเจ้าของนะ  แต่บางทีเราต้องแยกแยะให้ออกนะว่า การช่วยเหลือ มันทำให้คนในระแวกเพื่อบ้านลำบากรึเปล่า
            
          อาจจะมีคำถามว่าถ้าจะให้มีกฎหมายจะตั้งกฎหมายอย่างไร :
           1. เราว่าควรจัดเก็บภาษีเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงไหม แบบใครมีกี่ตัวก็เก็บรายตัว เพราะมันทำให้คนรักจริงๆเท่านั้นที่จะซื้อมาเลี้ยง
           2. ถ้าพบเห็นการให้อาหารสุนัขจรจัด แล้วถ่ายรูปไปให้หน่วยงาน จะมีการตักเตือนก่อน ถ้าตักเตือนไม่ได้ผล ก็ปรับ (จะได้เป็นการลดจำนวนคนที่ชอบให้อาหารสัตว์ )
           3. มีการขึ้นทะเบียนสัตว์เลี้ยง เพื่อจะได้ยืนยันว่า สุนัขตัวนี้เป็นของใคร
          
          เอาเป็นว่าต่อให้มีเหตุผลแค่ไหนก็คงยากที่จะมีกฎหมาย เราจึงอยากให้คนที่คิดจะมีสุนัข ถามใจตัวเองให้ดีก่อนว่าการเลี้ยงมีจุดประสงค์ต้องการอะไร เลี้ยงเอาไว้เป็นเพื่อน เลี้ยงเอาไว้เฝ้าบ้าน เลี้ยงเอาไว้เพราะอยากทำบุญ เลี้ยงเอาไว้เพราะน่ารัก ถ้าแค่ อยากทำบุญ น่ารัก หรือ สงสาร อย่าเลี้ยงเลย ลำบากคนแถวบ้าน ถ้าอยากทำบุญไปทำกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับสุนัขพวกนี้ไหม หรือถ้าแค่สงสารก็ควร สงสารเพื่อนบ้านก่อน  เราขอฝากไว้แค่นี้แหละ ขอบคุณครับ