เริ่มเรื่องเลย (พิมพ์ในมือถือผิดถูกบ้างต้องขออภัย)
เวลาไปเดินตามตลาดนัด คลองถมก็จะเห็นขอทาน แบบมีหลายรูปแบบมาก ทั้งพิการ เด็กน้อย คนแก่ น่าฉงฉานนนนนนนมาก
ด้วยความเห็นใจไอ้เราก็ซื้อน้ำให้บ้าง ข้าวบ้าง ขนมบ้าง เงินอีกบ้าง แล้วแต่จะเจอแบบไหนที่ทำให้ฉงฉานนนนน ให้โดยไม่ได้คิดอะไร
แต่วันนึง ไปเจอ แบบ เฮ้ย ตาคนนี้เคยเห็นไปนั่งขอทานที่ตลาดนี้หว้า สภาพคือ กะลังยกขวดเครื่องดื่มชนิดนึงดื่มอยู่ แต่ท่าทางน้ำในนั้นจะไม่ใช้เครื่องดื่มชูกำลัง เพราะแก่แบบ มองยังไงก็เมาแน่ๆ เฮ้อ ให้เงินขอทานไปแต่เหมือนไปสนับสนุนเงินให้แกซื้อเหล้ามากินซะงั้น แต่อันนี้ไม่เท่ารัย
เคยไปเดินตลาดนัดอีกที่นึง ไปเจอขอทานคนเดิม สภาพเหมือนเดิม คือพิการทางขา อีกคนตาบอด คือ เฮ้ยใครพาแกมาวะ ระยะห่างจากที่เคยเจอประมาณ 50 กม.เลย เลยตะกิดเพื่อนบอกว่าเนี้ยเคยเจอแกที่นู้นนะ แกมานี้ได้งัยวะ เพื่อนบอก อ่อ เดียวนี้เค้าทำเป็นธุรกิจแล้วขอทานอ่ะ มีรถรับส่ง มีคนพาไป ถึงเวลาเดียวก็มารับกลับเอง อือ บางคนมีเงินเก็บเยอะกว่าเราอีก เฮอะๆใครใคร่ทำก็ทำ ทำไปด้วยใจอย่าไปคิดไรมาก เราก็เออๆ ทำๆไปเถอะเพราะเผื่อมีที่เค้าลำบากจริงๆ แต่เดียวนี้เวลาจะให้ส่วนใหญ่ก็ให้คนแก่ เด็ก คนพิการไป ทำไปแล้วสบายใจดี ส่วนเค้าจะจนจริงไม่จริงก็ช่างเถอะ มันปะปนกันไป และเงินที่ให้มันไม่ได้มากมายอะไร แต่แค่แอบเสียความรู้สึกนิดหน่อย ที่เอาความสงสารของคนอื่นมาหากิน
แต่เพื่อนบอกที่เราเจออ่ะจิ๊บๆ เพื่อนเคยเจอแบบนั่งอยู่ตามสพานลอย เพื่อนเดินผ่านไม่ได้ให้ตัง เค้าด่าซะเสียเลย ตะโกนด่าไล่หลังมาเลยปากระป๋องใส่เงินตามหลังมาเลย เพื่อนบอกถ้าไม่รีบไปทำงาน คงไปยืนทะเลาะกับขอทานแล้ว
ปล.แค่มาแชร์ประสบการณ์เฉยๆเผื่อใครเคยเจอแบบนี้บ้าง
ขอทาน ไม่จนอย่างที่คิดแฮะ
เวลาไปเดินตามตลาดนัด คลองถมก็จะเห็นขอทาน แบบมีหลายรูปแบบมาก ทั้งพิการ เด็กน้อย คนแก่ น่าฉงฉานนนนนนนมาก
ด้วยความเห็นใจไอ้เราก็ซื้อน้ำให้บ้าง ข้าวบ้าง ขนมบ้าง เงินอีกบ้าง แล้วแต่จะเจอแบบไหนที่ทำให้ฉงฉานนนนน ให้โดยไม่ได้คิดอะไร
แต่วันนึง ไปเจอ แบบ เฮ้ย ตาคนนี้เคยเห็นไปนั่งขอทานที่ตลาดนี้หว้า สภาพคือ กะลังยกขวดเครื่องดื่มชนิดนึงดื่มอยู่ แต่ท่าทางน้ำในนั้นจะไม่ใช้เครื่องดื่มชูกำลัง เพราะแก่แบบ มองยังไงก็เมาแน่ๆ เฮ้อ ให้เงินขอทานไปแต่เหมือนไปสนับสนุนเงินให้แกซื้อเหล้ามากินซะงั้น แต่อันนี้ไม่เท่ารัย
เคยไปเดินตลาดนัดอีกที่นึง ไปเจอขอทานคนเดิม สภาพเหมือนเดิม คือพิการทางขา อีกคนตาบอด คือ เฮ้ยใครพาแกมาวะ ระยะห่างจากที่เคยเจอประมาณ 50 กม.เลย เลยตะกิดเพื่อนบอกว่าเนี้ยเคยเจอแกที่นู้นนะ แกมานี้ได้งัยวะ เพื่อนบอก อ่อ เดียวนี้เค้าทำเป็นธุรกิจแล้วขอทานอ่ะ มีรถรับส่ง มีคนพาไป ถึงเวลาเดียวก็มารับกลับเอง อือ บางคนมีเงินเก็บเยอะกว่าเราอีก เฮอะๆใครใคร่ทำก็ทำ ทำไปด้วยใจอย่าไปคิดไรมาก เราก็เออๆ ทำๆไปเถอะเพราะเผื่อมีที่เค้าลำบากจริงๆ แต่เดียวนี้เวลาจะให้ส่วนใหญ่ก็ให้คนแก่ เด็ก คนพิการไป ทำไปแล้วสบายใจดี ส่วนเค้าจะจนจริงไม่จริงก็ช่างเถอะ มันปะปนกันไป และเงินที่ให้มันไม่ได้มากมายอะไร แต่แค่แอบเสียความรู้สึกนิดหน่อย ที่เอาความสงสารของคนอื่นมาหากิน
แต่เพื่อนบอกที่เราเจออ่ะจิ๊บๆ เพื่อนเคยเจอแบบนั่งอยู่ตามสพานลอย เพื่อนเดินผ่านไม่ได้ให้ตัง เค้าด่าซะเสียเลย ตะโกนด่าไล่หลังมาเลยปากระป๋องใส่เงินตามหลังมาเลย เพื่อนบอกถ้าไม่รีบไปทำงาน คงไปยืนทะเลาะกับขอทานแล้ว
ปล.แค่มาแชร์ประสบการณ์เฉยๆเผื่อใครเคยเจอแบบนี้บ้าง