มีกระทู้หรือแชร์ในเฟซมากมาย เกี่ยวกับคนสู้ชีวิต
จุดหมายเพื่อให้กำลังใจคนเหล่านั้น สนับสนุนคนทำดี ขยัน หรือสร้างแรงบันดาลใจให้แก่คนที่กำลังท้อใจ

เวลาแห่งเรื่องราวแบบนี้ทีไร เราจะย้อนคิดถึงลุงคนนี้ทุกที
แกไม่มีแขนทั้งสองข้าง แต่ยังขี่รถมอเตอร์ไซต์ขายไอศกรีมยี่ห้อนึง
แกเป็นขวัญใจเด็กๆ เด็กละแวกนั้นถ้าเจ้าอื่นมาก็ไม่ซื้อ รอลุงมา
หัวใจของเด็กยังเล็กๆ ยังเข้าไม่ถึงความรู้สึกสงสาร หรือสนันสนุนลุงที่พิการแต่ยังสู้ชีวิต
แต่หัวใจน้อยๆนั้น รับรู้ถึงความน่ารัก ใจดีของลุง
ทำให้ลุงครองหัวใจเด็กๆและเป็นเจ้าถิ่นแถวนั้น

เจ้าของกระทู้เห็นลุงขายมาหลายปี แต่ตอนนี้เราย้ายมาอยู่กรุงเทพได้แปดปีแล้ว แต่กลับบ้านเป็นระยะ เห็นแกทีไรได้กินติมทุกที
เห็นแกพิการ แต่มีศักดิ์ศรี ไม่เคยร้องขอความสงสาร ให้ตังค์แกฟรี แกก็ไม่เอา ไอติมขายราคาตามป้าย บางสองบาทแกก็ทอน
สงสัยมั๊ยว่าแกขายยังไง เป็นรถขายไอศกรีมบริการตัวเองค่ะ เด็กๆจะหยิบไอศกรีมจากตู้เอง แล้วเองเงินใส่กล่องหน้าตะกร้ารถ แล้วหยิบเงินทอนเอง
ถ้ามาถึงแถวบ้านเราแล้วมีเงินหน้ารถเยอะ แม่เรา น้าเรา จะหยิบเงินในกล่องใส่กระเป๋าเสื้อให้แก
เดี๋ยวพวกขี้เมา จะหยิบไป อันตราย
สงสัยอีกมั๊ยคะ ว่าตำรวจไม่จับแกเหรอ คือละแวกที่แกขาย เป็นตามหมู่บ้านขนบท ไมค่อยมีรถใหญ่ และรถน้อยมาก แกขับช้าๆ
และแกเล่าว่าได้เรียนที่โรงเรียนฝึกอาชีพคนพิการที่ปทุมธานีมาสองปี และแกฝึกจนมีความสามารถขับได้โดยไม่อันตรายต่อผู้ใช้ถนนคนอื่น
แกเลยขายมาได้หลายปี โดยไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร

นอกเรื่องแต่เกี่ยวเนื่องกัน เจ้าของกระทู้มาอยู่กรุงเทพ ทำงานและอยู่อาศัยในย่านที่คนต่างชาติอยู่กันเยอะ
ตรงซอยเจ้าของกระทู้อยู่ ขอทานเยอะค่ะ เพราะฝรั่งจะไม่สน สิบยี่สิบ สงสารก็ให้
วันนึงเจ้าของกระทู้ลงจากรถไฟฟ้า ได้ยินเสียงขอทานโวยวาย ว่าวันนี้ขาดทุน เพราะขอได้ไม่ถึง 2,500 บาท
เราคิดในใจว่าขันก็ใบเดิม ที่นั่งก็ฟรี จะขาดทุนยังไง
ทำให้ย้อนคิดถึงลุงคนขายไอศกรีมว่าแกจะได้กำไรเท่าไหร่ต่อวัน
เม็ดเงินต่างกัน แต่สิ่งที่ลุงมีมากกว่าคือ ศักดิ์ศรีและซื่อสัตย์ แม้มือเท้าไม่ครบแต่แกก็ไม่งอ
ไม่ลวงให้คนอื่นสงสาร เห็นใจ
เพราะถ้าแกจะเลือกขอทานก็ได้ แต่แกเลือกที่จะพึ่งพาและสู้ด้วยแรง
สามารถยืนอยู่ในสังคมได้อย่างภาคภูมิ สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คน มีเกียรติ ถึงไม่มีคนเคารพแก แต่ที่แน่ๆคนชื่นชมและรักแก
ชีวิตคนเรา เงินก็สำคัญ แต่ความภูมิใจในตัวเองก็สำคัญเช่นกัน
งานบางงานได้เงินเร็ว แต่กลับไม่มีความสุข เพราะสังคมดูหมิ่น มากๆเข้าใจเราก็จะหมิ่นตัวเองได้

อยากให้เรื่องราวของลุงเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังท้อแท้ หรือกำลังอยู่ในสถานการณ์แย่ๆ
ทุกปัญหามีทางออก สติมาปัญญาเกิด และสู้สุดแรง ความสำเร็จไม่ค่อยมีทางลัด ต้องอาศัยน้ำอดและน้ำทนค่ะ

ปอลุง เราไม่ได้ดูถูกคนขอทาน แต่แค่ไม่ชอบคนขอทานคนนั้นก็โวกเวกโวยวาย ด่าคนที่ไม่ให้เงินตัวเอง ทำให้นึกถึงลุงที่ไม่เคยแม้แต่รับทิปจากเรา
ปอลุงสอง เราขอปิดหน้าลุงและแบรนด์ไอศกรีม เพื่อเป็นการไม่ละเมิดสิทธิ และไม่เป็นการโฆษณา