เช้าวันใหม่ ข้าพเจ้าย่ำเท้าออกจากโรงแรมตอนเช้าตรู่ เพื่อมาให้ทันทำบุญตักบาตรข้าวเหนียว  มาถึงบริเวณถนนหน้าวัดหัวเซียงเป็นเวลาหกโมงเช้า ภาพที่เห็นชวนให้ขนลุกด้วยความศรัทธา  ชาวหลวงพระบางปูเสื่อนั่งรอตักบาตรเป็นแถวยาวเหยียด  


เช้านี้มีฝนตกเล็กน้อย  คุณย่า คุณยาย เอาผ้าสไบที่ห่มมาขึ้นมาคลุมศรีษะ จับกลุ่มพูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม


ข้าวเหนียวและขนมที่ข้าพเจ้านำมาตักบาตรเช้านี้  ราคา 30,000 กีบ ซื้อจากแม่ค้าที่มาจำหน่ายบริเวณตักบาตร


ไม่นาน เหล่าพระภิกษุ สามเณร ก็เดินเรียงแถวมาเป็นขบวนให้ญาติโยมได้ตักบาตรข้าวเหนียวกันทั่วหน้า  


มีเด็กวัดตัวน้อยๆเดินตามพระ คอยเก็บของที่ล้นบาตรออกมาใส่ตะกร้า  


ยามเช้าเริ่มต้นอย่างสงบเย็น

หลังจากเดินจนสุดถนน พระ สามเณร ก็เดินย้อนกลับทางเดิมเพื่อกลับวัด    



ทุกๆเช้าชาวบ้านจะตักบาตรเฉพาะข้าวเหนียว ส่วนกับข้าวชาวบ้านจะเอาไปถวายพระที่วัด  
ข้าพเจ้าจึงตามมาทำบุญต่อที่วัดแสนสุขาราม      


วัดแสนสุขาราม  เป็นวัดสวยงามอีกแห่งของหลวงพระบาง  


คนลาวมีพุทธศาสนาอยู่ในจิตใจอย่างเหนียวแน่น เข้าวัดทำบุญเป็นกิจวัตร


ตามถนนหนทางถนนยามเช้า จะเห็นผู้คนถือของทำบุญคนละชุดสองชุด เดินมุ่งหน้าไปยังวัด


แม่จูงมือลูกเข้าวัด  เป็นภาพที่เห็นแล้วมีความสุข


วันนี้เป็นวันพระใหญ่  ที่วัดมีพิธีทำบุญอุทิศให้ญาติผู้ล่วงลับ ในครอบครัวมีญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้วกี่คน
เขาก็จะเตรียมชุดสังฆทานมาตามจำนวน



อิ่มบุญแล้ว  มาอิ่มท้องกันต่อ  ฝั่งตรงข้ามวัดพอดีเป๊ะ มีร้านเฝอและข้าวซอยเจ้าอร่อย


ได้กลิ่นก็หิวเลยนะเนี่ย


เบรคฟาสต์ข้าวซอย  จัดไปหนึ่งถ้วย   ข้าวซอยหลวงพระบางไม่เหมือนข้าวซอยภาคภาคเหนือบ้านเรา  
หน้าตาคล้ายขนมจีนน้ำเงี้ยวมากกว่า ไม่ใส่กะทิ ใส่ถั่วเน่า เวลารับประทานอาจบีบมะนาว ใส่ถั่วงอกและผักสดลงไป


อิ่มละก็ออกมาเดินย่อย  เจอร้านขนมปังฝรั่งเศส หน้าตาดีเชียวแต่ไม่ได้เข้าไปนั่งเพราะท้องยังแน่นอยู่  



เดินต่อมาอีกหน่อยเป็นร้านนวดแผนโบราณ    

เตียงนวดน่าเอนหลังชะมัด


เดินถ่ายรูปเล่นจนสุดถนน  คิดสนุกๆ ไปเช่ามอเตอร์ไซต์แว้นเที่ยวดีกว่า  


แว้น แว้น  มอไซต์ เลียบน้ำโขงมาจนเจอร้านกาแฟลาวประชานิยม ร้านยอดนิยมของคนไทย


จากนั้นก็แว้นไปผจญภัยนอกเมืองต่อ จุดหมาย คือ วัดป่าโพนเพา ระหว่างทางต้องผ่านสะพานข้ามแม่น้ำคาน


สะพานข้ามน้ำคานเป็นสะพานไม้ราวเหล็กกั้น  ขับสัญจรได้เฉพาะมอไซต์  


ด้านข้างสะพานมีทางเดินเท้าเล็กๆให้คนเดินข้าม


ลองลงมาเดินเล่นข้างสะพานดูบ้าง  แอบขาสั่นเบาๆ   จากจุดนี้มองเห็นพระธาตุโพนเพาสีทองอยู่ไกลๆ  


ขับรถข้ามสะพานมาไม่ถึงสิบนาที ก็ถึงวัดป่าโพนเพาแล้ว  มอไซต์จอดหน้าประตูวัดเป็นเพื่อนคู่ยากที่ข้าพเจ้าควบมาเอง


ทางเข้าวัดร่มรื่นไปด้วยต้นจำปา  


วัดโพนเพาเป็นวัดป่าของหลวงพระบาง สร้างขึ้นมาใหม่ เนื่องจากอยู่นอกเมือง
จึงเป็นที่ชาวหลวงพระบางนิยมไปวิปัสสนาธรรม  


พระธาตุโพนเพา  พระธาตุแห่งความสงบ



ธรรมะจากต้นไม้


อีกมุมไม่ใช่ธรรมะ เป็นพวกมือบอนชอบไปขีดเขียนตามต้นไม้


รอบๆเจดีย์โพนเพาเป็นจุดชมวิวหลวงพระบาง


สังเกตดีๆจะเห็นพระธาตุภูสีเป็นจุดสีทองอยู่ไกลลิบๆ


ออกจากวัดโพนเพา แว้นมาเรื่อยจนมาเจอ วัดวิชุนราช หรือ วัดพระธาตุหมากโม


ลักษณะพระธาตุมีรูปร่างโค้งมนเหมือนผลแตงโมผ่าครึ่งซีก  จึงเป็นที่มาของชื่อพระธาตุหมากโม ซึ่งแปลว่า แตงโมนั่นเอง


ชาวบ้านสักการะพระธาตุด้วยดอกดาวเรือง


ฝั่งตรงข้ามพระธาตุ เป็นอุโบสถของวัด


ทางเข้าอุโบสถจะมีสาวลาวผู้น่าฮัก จำหน่ายสินค้าที่ระลึก และค่าเข้าชมคนละ 20,000 กีบ  


ประตูทางเข้าอุโบสถ


พระประธาน ในพระอุโบสถมีขนาดใหญ่ที่สุดในหลวงพระบาง  



ด้านหลังโดยรอบพระประธาน มีพระพุทธรูปโบราณที่หาชมได้ยาก




ออกจากวัดพระธาตุหมากโม แว้นมาตามถนนเลียบน้ำโขง แวะมาหลบแดดที่ร้านกาแฟโจมา สาขาริมน้ำโขง


บรรยากาศในร้านเป็นสไตล์ไม้เก่า


โจมาสาขานี้คนไม่พลุกพล่าน เหมาะกับการนั่งละเลียดฟองนม


หายเหนื่อยแล้วเป็นเวลาเย็นย่ำกำลังดี  ขับรถเลาะเลียบแม่น้ำโขงมาชมอาคารเก่าแก่ยุคอาณานิคม
ปัจจุบันกลายมาเป็นโรงแรม เกสต์เฮ้าส์




นอกจากที่พักแล้ว ถนนเส้นนี้ยังมีร้านอาหารริมโขงให้เลือกชิลล์หลายร้าน  



มีร้านหมูกะทะริมโขงด้วย


ถ้าใครงบน้อยก็สามารถซื้อเครื่องดื่มที่ร้านโชว์ห่วยมานั่งดื่มบริเวณพื้นที่สาธารณะริมโขงได้เช่นกัน  


เงินกีบก้อนสุดท้ายที่ข้าพเจ้าเหลืออยู่


มื้อเย็นมาฝากท้องไว้ที่ร้านริมโขงนี้  รสชาติอาหารอาจจะธรรมดา  แต่บรรยากาศนี่สิแสนวิเศษ

มิตรภาพเล็กๆ


สายน้ำอยู่เบื้องหน้า ขุนเขาอยู่เบื้องหลัง  พระจันทร์อยู่เบื้องบน
การเดินทางทำให้ข้าพเจ้าค้นพบบางอย่าง ชีวิตไม่ใช่การค้นหาตัวเอง แต่มันคือการสร้างตัวของตัวเองขึ้นมา  
เหมือนที่ใครบางคนบอกว่า การเดินทางที่น่าจดจำ ไม่สำคัญว่าไปที่ไหน แต่สำคัญว่าไปกับใคร  
และใครคนนั้น ก็คือ ตัวเราเอง  


หลวงพระบาง ไม่ได้เป็นเมืองที่ทำให้ข้าพเจ้าหลงรักเท่านั้น  หากยังทำให้ข้าพเจ้ารักตัวเองมากขึ้น  


ขอบคุณ...หลวงพระบาง...ลาก่อนจนกว่าจะพบกันใหม่  


JPOP