ความรักของคุณเป็นแบบไหน?
หลายครั้งผมได้ยินคำว่าความรักจากใครหลายๆคนที่เขาคุยกัน แล้วมันคงเป็นเรื่องธรรมดาที่เราต้องตั้งคำถามว่าความรักคืออะไร ความรักของคุณเป็นแบบไหน ใครคือคนออกแบบมันให้ออกมาในรูปแบบต่างๆ ตัวคุณเองหรือคนที่คุณรัก แล้วทำไมเราต้องมีความรัก
ในที่นี้เราจะกล่าวถึงเพียงแต่ความรักแบบเชิงแฟนหรือคู่รักมุ้งมิ้งที่เราอยากคุย อยากเจอ หรือรวมทั้งอยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึกมีความสุข โดยที่ไม่มีเหตุผล แล้วคุณเคยตั้งคำถามไหมครับว่าความรู้สึกแบบนั้นมันเกิดขึ้นมาได้อย่างไรแล้วเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ในโพสต์นี้ผมอยากไม่มีคำตอบหรือจะนำทฤษฎีอะไรจากผลงานวิจัยหรือบทความเชิงวิชาการมาอ้างประกอบเพื่อให้เห็นภาพได้ชัดหรอกนะครับว่าความรักในมุมมองเชิงวิชาการเขามองกันแบบไหน แต่แค่อยากรู้ว่าหากมองผ่านตัวเรา(ตัวผมหรือตัวคุณ) จะมีนิยามหรือรูปแบบความรักเป็นแบบไหน หรือบางทีอาจกล่าวว่าเรานิยามมันไม่ได้หรอกทุกอย่างล้วนกลั่นออกมาจากความรู้สึกล้วนๆเมื่อเรารักแล้วเราจะไม่มีคำถามหรือตั้งข้อสงสัยกับมัน.
สำหรับผมอาจจะยังไม่เคยรู้ว่าความรักมันคืออะไรแต่ก็พอเข้าใจว่าความรู้สึกดีมีความสุขแบบที่ไม่เคยมีมันเป็นอย่างไร เท่าที่ผ่านมามันอาจจะไม่ได้สุดๆกับสิ่งที่เราเคยเรียกมันว่าความรัก เพราะมันเป็นเพียงความตื่นเต้น เร้าใจ สนุกสนานมากเสียกว่าความห่วงใยหรือการต้องมาเช็คกันตลอดเวลาว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไร กินอะไรหรือยัง อาจเป็นคำถามที่แสดงถึงความห่วงใยจริงๆ แต่บางทีมันถูกผลิตซ้ำจนเราคิดว่ามันคือเรื่องธรรมดาไปแล้ว แต่ขณะเดียวกันก็อาจมีหลายคนที่ชอบแต่อยู่หรือคบกันต่อได้เพียงเพราะประโยคคำถามเหล่านี้ จึงทำให้ผมเกิดคำถามว่า นี่หรอคือรูปแบบความรักของพวกเขาเหล่านี่นการถามด้วยคำถามที่เป็นห่วงการที่เราได้รู้ว่าคนที่เรารักเป็นอย่างไร แล้วถ้าเกิดในรูปแบบอื่นยังจะเรียกว่าความรักอยู่หรือเปล่า เช่น การที่เราไม่จำเป็นต้องถามว่า อยู่ไหน อยู่กับใคร ทำอะไรอยู่ แต่เปลี่ยนอย่างอื่นในรูปแบบของเรา (ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าจะประมาณไหน)
หลายคนเคยมีสิ่งที่เขาเรียกว่าความรักแล้วต้องนั่งเสียใจอยู่กับมันนานแสนนานที่พวกเขาเรียกมันว่า"ฝังใจ" แต่สำหรับบางคนที่มีความรักแล้วถูกบอกเลิกอยู่บ่อยๆก็อาจจะนิยามความผิดหวังนั้นว่า "ตัวชาหรือเจ็บจนชา" แต่อย่างไรพวกเขาเหล่านี้ก็ผิดหวังและเสียใจในสิ่งที่เขาเรียกมันว่าความรัก เพียงแต่ในระดับที่มากน้อยแตกต่างกัน แล้วคุณหล่ะเคยตั้งคำถามไหมว่า เพียงคำว่ารักทำไมทำให้เราได้รับความรู้สึกหรือรสชาติของชีวิตอะไรมากมายขนาดนี้ แล้วเราสามารถออกแบบความรักของตัวเองได้หรือเปล่าหรือเป็นเพียงเกมส์ที่คนสองคนสร้างมันขึ้นมาเพื่อเล่นด้วยกัน ใครรักมาเสียใจมกคนนั้นคือคนแพ้ ใครที่รักแล้วเชื่อว่าฟื้นตัวได้เร็วกว่าคือผู้ชนะเท่านั้น โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วมันคืออะไรและเราสามารถออกแบบมันได้จริงๆด้วยตัวเราหรือเปล่า ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการตั้งคำถามเกี่ยวกะบรูปแบบของความรักเพียงแค่ในเชิงนามธรรมเท่านั้น ไม่ได้กล่าวถึงการแสดงออกให้รู้ว่าเรารัก แต่เราเพียงกล่าวถึงความรู้สึกและการออกแบบให้มันเป็นไปในแบบของเรา หรือเดินไปตามในแบบของคนที่เรารักนั้นเอง
บางทีผมเองก็อาจจะดูเพ้อเจ้อและตั้งคำถามกับทุกอย่างจนทำให้ใครหลายๆคนเกิดความรำคาญและงงจิตว่า นี่กำลังคิด อะไรของอยู่ คือไม่ได้คิด อะไรเลยแค่อยากรู้ความรู้สึกของคนที่เคยผ่านมาแล้วเท่านั้นเอง
เรื่องบางเรื่องเราเลือกที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปเพื่อลืมความทุกข์ให้หมดจนลืมไปว่ามันคือบทเรียนที่ดีที่สุดบทหนึ่งที่เราต้องคำตอบเช่นกัน.
ปล. กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก หากอ่านไม่รู้เรื่องหรือยาวเกินไปอย่าด่าเรานะครับ 5555