สวีดัส สวัสดีย์

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาผมก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวกับเพื่อนๆนักเรียนทุนไทยในเยอรมนี ทริปนี้เกิดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่ 3 ตุลาคม 2558 ซึ่งเป็นวันรวมชาติเยอรมันพอดีครับ

สถานที่ที่เราจะไปกัน มีชื่อว่า Schwäbisch Hall (ชเวบิชฮาล) เป็นเมืองเล็กๆเมืองนึง ที่ผมสะดวกใจจะเรียกว่าหมู่บ้านมากกว่า ที่แอบตัวอยู่ในหุบเขา ในแคว้นบาเด็น-เวิร์ทเทมเบิร์ก ในทางตะวันตกเฉียงใต้ของเยอรมนีนี้เอง



ถามว่าทำไมถึงไปที่นี่ ก็เพราะว่า Schwäbisch Hall เป็นเมืองที่มีสถาบันเกอเธ่อยู่ ซึ่งมีนักเรียนไทยจำนวนไม่น้อยถูกส่งมาเรียนภาษาเยอรมันที่นี่ ในคณะของเรา 5 คนก็มี 2 ท่านเคยอยู่ที่นี่มาก่อน

เขาว่ากันว่า Schwäbisch Hall นี้เล็กมาก แต่ก็สวยมาก และก็บ้านนอกมากด้วยนะเมื่อก่อน ถึงขึ้นที่ว่า 5-6 ปีที่แล้ว อินเตอร์เนต 3G ยังไม่มี ในขณะที่เขามี 4G LTE กันหมดแล้ว ..แล้วที่ว่าเล็กเนี่ย เล็กถึงขั้นที่เราพูดกันเล่นๆว่าเวลาจะหา Schwäbisch Hall ในไอแพดก็ต้องฉีกนิ้วขยายออกเป็นสิบครั้งเลยแหละ ถึงจะเจอ Schwäbisch Hall เอ้อ.. เล็กถึงขนาดนั้นเลยทีเดียวเหรอ 55

และเพราะด้วยความที่มันเป็นเมืองสวยที่ไม่ค่อยมีคนไทยรู้จัก คณะของเราก็เลยคุยกันว่าเราน่าจะเขียนรีวิวสักหน่อยนะ คนไทยจะได้รู้จักกัน.. (ผมแต่งรูปกับ Vscocam บ้าง Lightroom บ้าง ไม่แต่งบ้าง อาจจะดูแปลกๆนิดนึง แหะๆ)

คณะของเรา "ทัวร์เซเลป" เราออกเดินทางด้วยรถไฟจากเมือง Mannheim ที่ทุกคนยกเว้นผมพักอยู่ ส่วนผมก็ไปดักขึ้นรถไฟที่สถานี Heidelberg Hauptbahnhof เราเดินทางด้วยตั๋วรัฐแบบคณะ 5 คน ที่สามารถใช้เดินทางได้ทั่วรัฐ (ไม่ใช่ทั้งประเทศนะ) ด้วยการขนส่งท้องถิ่นได้ทุกอย่าง ยกเว้น IC, EC และ ICE เป็นเวลา 1 วัน ในเวลาตั้งแต่เช้ายันตีสามของวันต่อไปเลยล่ะมั้งถ้าจำไม่ผิด (เฉพาะสุดสัปดาห์ ส่วนวันธรรมดาตั้งแต่ 9 โมงเช้าเป็นต้นไป) เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง ต่อรถ 1 ครั้งที่สถานี Heilbronn ก็ถึงสถานี Schwäbisch Hall ที่เราตั้งใจมากันครับ


มาถึงแล้วก็จะพบว่าที่นี่มีแปลกอย่างนึง คือสถานีรถไฟมีแค่ชานชาลาเดียว (นึกภาพสถานี BTS สะพานตากสิน) คือไม่ว่าจะไปซ้ายหรือขวา เราก็ยืนรออยู่ตรงนี้แหละ มีอยู่ที่เดียว ซึ่งโดยปกติสถานีรถไฟที่เยอรมันก็จะมี 2 ชานชาลา ไปซ้ายไปขวา แยกกัน แต่ชานชาลาเดียวแบบนี้ ผมพึ่งจะเจอในเยอรมันที่นี่ที่แรกแหละ แต่ก็เคยเจอมาแล้วที่ออสเตรีย คือ สถานี Bad Ishl และ Hallstatt

และอีกอย่างนึงที่แปลก ก็คือ สถานีรถไฟตั้งอยู่บนเขา เวลาจะไปในเมือง ก็จะต้องเดินลงข้างล่าง ผ่านทางเชื่อมไปยังหอที่สร้างเป็นบันไดให้เดินลงไป มีลิฟต์ด้วยสำหรับคนสูงอายุและคนที่มีสัมภาระเยอะ เห็นอย่างนี้แล้วเราเลยแวะชักภาพกัน 1 ใบบนทางเชื่อมไปหาบันไดจ้าา


หลังจากเดินลงบันไดไปสามสี่ชั้น เราก็ลงมาถึงด้านล่าง เราเดินไปตามถนนที่สองข้างทางสวยงามด้วยดอกไม้ใบหญ้า เดินไปพักนึงเราก็เจอสะพานข้ามลำห้วยเล็กๆ ที่มีคนเอาหินมาวางเรียงกันไว้ให้เดินข้ามไปในลำธารได้ บรรยากาศดีเลยล่ะ แดดเวลา 11 โมงอาจจะแข็งหน่อย แต่อากาศยังเย็นพอที่จะต้องใส่เสื้อนอก ใบไม้แห้งสีเหลืองๆที่โดนแดดส่องให้ยิ่งเหลืองกว่าเดิมยิ่งเติมเต็มให้รู้สึกเข้าถึงฤดูใบไม้ร่วงได้ดีทีเดียว





ถัดจากลำธารเมื่อกี้ เราจะเจอสวนสาธารณะแห่งนึง สวนนี้ต้อนรับเราด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กน้อยที่พ่อแม่พามาเล่นในสนามเด็กเล่น มีเสียงกรอบแกรบของใบไม้แห้งที่ร่วงลงมาบนพื้น เห็นอย่างนี้แล้วเราก็รู้สึกมีพลังงาน อยากวิ่งเล่นไปด้วย สองสาวของเราก็อดไม่ได้ ไปนั่งไกวชิงช้าเล่นกับเขาด้วย