คือช่วงหลังๆมานี้เป็นไรไม่รู้ คือชีวิตมึนมากเลย เช่น
- เดินไปกินน้ำในครัว แล้วแม่บอกว่าไปในครัวแล้วก็ปิดประตูหลังบ้านให้ด้วย แต่พอกินน้ำเสร็จลืมไบ้าน
- พ่อใช้ให้ไปต้มกาแฟและเปิดไฟข้างบ้าน แต่เราเดินผ่านสวิตซ์ไฟไปต้มกาแฟเฉยเลย ลืมเปิดไฟ
- ช่วยแม่ถูพื้นบ้านชั้นสอง ผ้าถูพื้นใช้ไปแล้วสองอันคือสีขาวกับสีชมพู(เหลือสีเขียวที่ยังไม่ใช้) เราก็ถูส่วนของเราเสร็จแล้วกำลังจะลงไปชั้นหนึ่ง แล้วแม่ก็บอกว่าเอาผ้าถูพื้นอันที่ใช้แล้วสีขาวกับสีชมพูลงไปซักด้วย แม่พูดเสร็จเราหยิบผ้าสีขาวกับสีเขียวไปเฉยเลยทั้งๆที่เราก็รู้ว่าผ้าถูพื้นสีเขียวยังไม่ใช้
- ตอนนั้นก็มืดแล้วซักทุ่มนึง เราจะเดินไปกินข้าวในครัว ตอนนั้นไฟก็เปิดอยู่นะ ตรงทางเดินมันจะมีสวิตซ์ไฟอยู่ที่ฝาผนัง พอเราเดินผ่านกดปิดไฟเฉยเลย =___=; จะปิดไฟทำไม ตอนนี้มันมืดแล้ว !!

ก็ประมาณนี้แหละ การเรียนก็ตกลง ตอนอนุบาลถึงม.สาม ก็เรียนดีอยู่นะ พอขึ้นม.สี่ การเรียนก็เริ่มแย่ลง ตอนนี้อยู่ชั้นม.ห้า ช่วงนี้โดนพ่อกับแม่บ่นมากเลย แบบประมาณว่า ว่าเป็นอะไร เบลอไปหมดแล้ว วันๆไม่ทำอะไร(ที่จริงก็ช่วยงานบ้านอยู่นะ) เนี่ยดูแต่การ์ตูนเล่นแต่คอม ต้องจำกัดเวลาหน่อยแล้ว! (โอ้วไม่อย่าน้าาา)  คือช่วงนี้มันปิดเทอม ถ้าไม่ดูการ์ตูนก็เล่นคอม(เล่นคอมก็ไม่เล่นอะไรมาก อ่านมังงะ ฮ่ะๆ) วันๆไม่มีสาระจริงนั่นแหละ พ่อบอกว่าดูแต่การ์ตูนสมองไม่พัฒนา - ^ -;;;

คือการใช้ชีวิตเอื่อยเฉื่อยแบบเรามันทำให้เป็นแบบนี้รึป่าว ?  หรือยังไง มีวิธีแก้ยังไงบ้าง ?