ถามคำเดียว
คุณรู้สึกดีแค่ไหนที่พรากสามีคนอื่นออกมาจากคนที่เค้าอยู่ด้วยกันมา 10ๆปี และลูกๆของเค้า?
(แต่อย่าโทษแต่ผู้หญิงคนนั้นเลยเนอะ เพราะตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก)

เธอคนนี้อายุ 20 ต้นๆ แต่เธอคนนั้นได้แย่งสามีของคุณครูตัวเองที่สอนเธอคนนี้มาเมื่อสมัยอยู่ประถม ซึ่งสามีของครูคนนี้อายุ 60 ปีแล้ว (ไม่อายบ้างหรอ?)
ทุกวันนี้ สามีของครูก็ไม่เคยส่งเสียลูก ค่ากินค่าเทอมลูกขอ เขาก็ไม่เคยให้เหมือนเมื่อก่อน ปล่อยให้ครูท่านนี้สงเสียลูกเขาเรียนอยู่ฝ่ายเดียว พอลูกขอเขาก็ไม่รับสาย พอรับก็บอกว่า ไม่มีตัง (แต่พอวันต่อมาก็ได้ข่าวจากชาวบ้านว่า ผู้ชายคนนี้ได้ซื้อซื้อรถเก๋งให้นาง 2 คัน และบางวันครูท่านนี้ไปบ้านนางแล้วเจอสามีของเธอกำลังต่อเติม+ซ่อมแซมบ้านให้นางอยู่อีกด้วย!)

อยากถามความรู้สึกของทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า รู้สึกอย่างไรบ้าง และต้องทำอย่างไรเกี่ยวกับกรณีนี้ถ้ามันเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวคุณ?
สำหรับฉัน คิดว่า ถ้าใครที่เป็นแบบนี้ นิสัยแบบนี้ เลิกเถอะค่ะ อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคุณเลย (อย่าให้เหมือนครอบครัวของฉันเลย)
ปล.ฉันคือลูกของคุณครูคนนี้ (ตอนนี้แม่โทรมมาก แม่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับพ่อแล้วแต่ก็ยังพูดถึงอยู่เสมอ..เพราะแม่รักพ่อมากๆ ทำไงดี T_T )
อัดอั้นมาก

#ขออภัยนะคะหากเขียนขาด ตกหล่น หรือบกพร่องอะไร