กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเจ้าของกระทู้นะคะ!!!สมัครพันทิพเพราะกระทู้ของหมวยเล็กจึงคิดจะตั้งกระทู้เพื่อขอโทษคนๆนึงที่เราไม่มีโอกาสที่จะได้พูดกับเขาเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ ขอแทนคนๆนั้นว่าB นะคะ
เรากับBรู้จักกันมานานในฐานะพี่กับน้อง อายุเราห่างกัน 1-2 ปี เราเจอกันแทบจะทุกวันเพราะเราต้องนั่งรถประจำทางเข้าไปเรียนในตัวเมือง จนB เรียนจบ ม.ปลายก็เข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ หลังจากนั้นเราก็ตามเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกันเราทั้งสองคน ก็ยังคงติดต่อกันเสมอแต่ในฐานะพี่น้องขาดเหลืออะไรก็ช่วยเหลือกัน เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนของเราซึ้งคบกันมาตั้งแต่ ม.4 หลังจากที่เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแฟนของเราก็บอกเลิก ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตเปลี่ยนจากคนร่าเริงเราก็เงียบจนเพื่อนหลายๆคนเป็นห่วงแต่เราก็ผ่านมันมาได้ ส่วน B ก็มีใช้ชีวิตกับเพื่อนตามปกติ เราคุยกัน เจอกัน สนิทกัน โดยที่เราก็ไม่รูหรอกนะว่า B มีแฟนไหมคบกับใครหรือเปล่า จนเวลาผ่านมาเป็นปีความสนิทในฐานะพี่น้อง เปลี่ยนฐานะมาเป็นแฟน โดยที่ครอบครัวของเราทั้งสองคนรับรู้ B เป็นคนที่ยอมเราทุกอย่าง จนคนรอบข้างคิดว่ารากับ B จะต้องแต่งงานกันหลังเรียนจบ แต่ขึ้นชื่อว่าความรักไม่มีอะไรแน่นอนจริง มีคนเข้ามาในชีวิตเราซึ่งผู้ชายคนนี้อายุมากกว่าเราพี่เค้าดูแลเราทุกอย่าง จนทำให้เราตัดสินใจเลิกกับ B ช่วงนั้นเราเหมือนคนใจร้ายตัดคนๆนึงออกจากชีวิตเราอย่างเลือดเย็น เราไม่รับโทรศัพท์ เราไม่พูดไม่คุย ไม่ยอมเจอกับ B ปิดทุกช่องทาง แต่กรรมมันก็ติดจรวดรวดเร็วเพราะหลังจากนั้นไม่นานเรากับพี่คนนั้นก็เลิกรากันไป จากการที่เราตัดสินใจทิ้ง B ทำให้เราเสียอะไรหลายๆอย่างในชีวิตไป เสียพี่ชายที่แสนดี เสียผู้ชายคนนึงที่รักเรามากไป มาถึงตอนนี้จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบ 13 ปีแล้วที่เราทิ้ง B มา
เราสองคนเจอกันบ่อยเพราะเราอยู่อำเภอเดียวกัน แต่ทุกครั้งที่เจอกันเราจะหลบทำมองไม่เห็น ทั้งๆที่ใจอยากจะเข้าไปคุยกับ B เหมือนเดิมแต่รารู้ว่าเราผิด ผิดที่ทำให้ B เสียใจ มาถึงวันนี้เราอยากจะพูดกับ B ว่า
ถ้าแกมาเจอกระทู้นี้แกจะรู้ไหมว่าเป็นแก เราอยากจะขอโทษแกนะกับสิ่งที่เราทำกับแกไว้ ชีวิตแกหลังจากที่เราเลิกกันแกคงเสียศูนย์อยู่นาน กว่าแกจะกลับมาแข็งแรงและก้าวต่อไปได้ แต่แกรู้ปะชีวิตเราก็ไม่ต่างอะไรจากแก ที่ต้องโดนหักหลังเหมือนที่เราทำไว้ กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ก็ต้องทรมานเหมือนกัน มาถึงวันนี้ถึงเราอยากให้สถานะของเรากลับมาเป็นพี่น้องที่คอยช่วยเหลือกันเหมือนเดิม แต่เราก็มาไกลเกินไป 13 ปีมานี้ทุกครั้งที่เราเจอแกเราอยากเข้าไปคุยกับแกแต่เราก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปสู้หน้าแก เวลาเป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปไม่ได้ แต่วันนี้ ผู้หญิงคนนี้ อยากพูดคำว่า^^^^ขอโทษ^^^^ที่ทำให้แกเสียใจในวันนั้น แต่ให้รู้ไว้ว่าเราก็เสียใจ
ขอโทษจริงๆ
อยากบอกว่าขอโทษ
เรากับBรู้จักกันมานานในฐานะพี่กับน้อง อายุเราห่างกัน 1-2 ปี เราเจอกันแทบจะทุกวันเพราะเราต้องนั่งรถประจำทางเข้าไปเรียนในตัวเมือง จนB เรียนจบ ม.ปลายก็เข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ หลังจากนั้นเราก็ตามเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกันเราทั้งสองคน ก็ยังคงติดต่อกันเสมอแต่ในฐานะพี่น้องขาดเหลืออะไรก็ช่วยเหลือกัน เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนของเราซึ้งคบกันมาตั้งแต่ ม.4 หลังจากที่เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแฟนของเราก็บอกเลิก ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตเปลี่ยนจากคนร่าเริงเราก็เงียบจนเพื่อนหลายๆคนเป็นห่วงแต่เราก็ผ่านมันมาได้ ส่วน B ก็มีใช้ชีวิตกับเพื่อนตามปกติ เราคุยกัน เจอกัน สนิทกัน โดยที่เราก็ไม่รูหรอกนะว่า B มีแฟนไหมคบกับใครหรือเปล่า จนเวลาผ่านมาเป็นปีความสนิทในฐานะพี่น้อง เปลี่ยนฐานะมาเป็นแฟน โดยที่ครอบครัวของเราทั้งสองคนรับรู้ B เป็นคนที่ยอมเราทุกอย่าง จนคนรอบข้างคิดว่ารากับ B จะต้องแต่งงานกันหลังเรียนจบ แต่ขึ้นชื่อว่าความรักไม่มีอะไรแน่นอนจริง มีคนเข้ามาในชีวิตเราซึ่งผู้ชายคนนี้อายุมากกว่าเราพี่เค้าดูแลเราทุกอย่าง จนทำให้เราตัดสินใจเลิกกับ B ช่วงนั้นเราเหมือนคนใจร้ายตัดคนๆนึงออกจากชีวิตเราอย่างเลือดเย็น เราไม่รับโทรศัพท์ เราไม่พูดไม่คุย ไม่ยอมเจอกับ B ปิดทุกช่องทาง แต่กรรมมันก็ติดจรวดรวดเร็วเพราะหลังจากนั้นไม่นานเรากับพี่คนนั้นก็เลิกรากันไป จากการที่เราตัดสินใจทิ้ง B ทำให้เราเสียอะไรหลายๆอย่างในชีวิตไป เสียพี่ชายที่แสนดี เสียผู้ชายคนนึงที่รักเรามากไป มาถึงตอนนี้จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบ 13 ปีแล้วที่เราทิ้ง B มา
เราสองคนเจอกันบ่อยเพราะเราอยู่อำเภอเดียวกัน แต่ทุกครั้งที่เจอกันเราจะหลบทำมองไม่เห็น ทั้งๆที่ใจอยากจะเข้าไปคุยกับ B เหมือนเดิมแต่รารู้ว่าเราผิด ผิดที่ทำให้ B เสียใจ มาถึงวันนี้เราอยากจะพูดกับ B ว่า
ถ้าแกมาเจอกระทู้นี้แกจะรู้ไหมว่าเป็นแก เราอยากจะขอโทษแกนะกับสิ่งที่เราทำกับแกไว้ ชีวิตแกหลังจากที่เราเลิกกันแกคงเสียศูนย์อยู่นาน กว่าแกจะกลับมาแข็งแรงและก้าวต่อไปได้ แต่แกรู้ปะชีวิตเราก็ไม่ต่างอะไรจากแก ที่ต้องโดนหักหลังเหมือนที่เราทำไว้ กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ก็ต้องทรมานเหมือนกัน มาถึงวันนี้ถึงเราอยากให้สถานะของเรากลับมาเป็นพี่น้องที่คอยช่วยเหลือกันเหมือนเดิม แต่เราก็มาไกลเกินไป 13 ปีมานี้ทุกครั้งที่เราเจอแกเราอยากเข้าไปคุยกับแกแต่เราก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปสู้หน้าแก เวลาเป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปไม่ได้ แต่วันนี้ ผู้หญิงคนนี้ อยากพูดคำว่า^^^^ขอโทษ^^^^ที่ทำให้แกเสียใจในวันนั้น แต่ให้รู้ไว้ว่าเราก็เสียใจ
ขอโทษจริงๆ