ปกติผมก็ชอบผู้หญิงที่แหละครับ ผมแอบชอบเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกันตั้งแต่อนุบาลจนขึ้นประถมเราก็ยังได้อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด แต่ผมเป็นคนที่รักเรียนและไม่ค่อยต่อยตีแบบเด็กผู้ชายทั่วๆไป ผมมีนิสัยหลายๆอย่างที่ดีเกินไปจนเพื่อนๆคิดว่าผมเป็นตุ๊ด(ผมเองก็ว่างั้น) แต่ผมชอบเพื่อนคนนี้จริงๆ(ผมเรียกชื่อย่อเป็น ป. ละกันครับ)
ตอนผมอยู่อนุบาลผมค่อนข้างเจ้าชู้นิดๆเพราะผมจะแอบชอบผู้หญิงในห้องอยู่หลายคน แต่ตอนนั้น ป. คือผู้หญิงที่ผมชอบมากที่สุด และแน่นอนผมไม่กล้าบอกเธอหรอก จนเราขึ้นป.4 ผมจะชอบเล่นกับเธอเป็นประจำและจะมีเพื่อนผู้ชายคนอื่นมาเล่นกับเธอแล้วเขาก็กลายเป็นคู่จิ้นประจำห้อง(ตอนนั้นผมรู้สึกหึงมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ T^T)มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมเสียน้ำตาให้กับผู้หญิงเป็นครั้งแรก(และคงจะครั้งสุดท้าย-..-)ตอนนั้นเป็นช่วงพักกลางวันผมอยู่กับ ป. ในห้องและคู่จิ้นเธอ(อยู่ในห้อง 3 คน) ป. ได้เอ่ยขึ้นมาว่า ''รู้ไหมใครรู้ว่าเค้า(ป.)ชอบเพลงอะไรมากที่สุด'' ผมก็จึงตอบมั่วๆไปเผื่อถูก แต่ ป. ก็เฉลยว่า ''คนที่รู้ว่าเค้าชอบเพลงอะไรก็คือ อ.(คู่จิ้นเธอ T^T) อ่ะที่รู้ว่าเค้าชอบเพลงอะไร'' ตอนนั้นน้ำตาผมไหล(ผมก็ไม่รู้ว่าไหลได้ไง เพราะผมไม่เคยร้องไห้ง่ายขนาดนี้)และผมก็วิ่งจากชั้นสามลงมาชั้นหนึ่ง แล้วหยุดร้องไห้ใต้บรรไดแล้วก็วิ่งกลับขึ้นไปบนห้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากเหตุการณ์นั้นผมและ ป. ก็ยังคงเป็นเพื่อน(ที่ค่อนข้างสนิทมาก)เหมือนเดิม จนเราจบป.6 ต่างคนก็ต้องเลือกที่เรียนต่อในระดับมัธยม ผมได้เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนรัฐบาล(เทศบาล.....) ป. เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนประจำจังหวัด(....พิทยาคม) ช่วงนั้นผมรู้สึกคิดถึงเธอมากเลยจนต้องส่งข้อความไปทางโทรศัพท์(ตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าเราแอบชอบเธอ) ผมได้ส่งข้อความบอกเรื่องราวที่ผมเก็บไว้ตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.6แล้วส่งไปให้เธอ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีกเลย จนผมขึ้นม.1กลางๆเทอม ผมได้รู้จักเฟสบุ๊ค และยังเล่นไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ผมก็ได้แอดเฟสเธอและเธอก็รับแอด ผมจึงโพสต์เพลงรักเพลงหนึ่ง(จำไม่ได้นานแล้ว)ต่อจากเพลงที่เธอโพสต์ไว้แต่ยังไม่จบ จากนั้นเธอก็เม้นต์บอกผมว่า ''ถ้านาย(ชื่อผม)ยังไม่หยุดทำแบบนี้ เค้าจะไม่คุยกับนายแล้วนะ''และเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ตอนนั้นผมรู้สึกอกหักอย่างแรงอยู่พักนึง ความรู้สึกชีวิตว่างเปล่า ไม่นานต่อจากนั้นผมก็หันมาดูตัวผมเอง ซึ่งทำให้รู้ว่าทำไม ป. ถึงพูดแบบนั้น ตอนนั้นผมทั้ง อ้วนและเตี้ย(ตอนป.6สิวพรึบ) ผมจึงไม่รู้สึกชอบหรือรักใครอยู่เป็นปี
และเมื่อผมขึ้น ม.2(เทอม2) ที่โรงเรียนผมรวมห้อง1และ2 เป็นห้องเดียวกันผมจึงได้เจอเพื่อนใหม่ๆที่ไม่สนิทกันนัก ตอนนั้นผมไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทสักเท่าไหร่ส่วนใหญ่จะอยู่กลุ่มผู้หญิงแต่เวลาเล่นเกมไรงี้ผมจะอยู่กับกลุ่มผู้ชาย ตอนนั้นมีเพื่อนผู้ชายที่มาจากห้อง2เข้ามาตีสนิท(ผมเรียกชื่อย่อเป็น ธ. ละกัน)เราเริ่มสนิทกันจนเล่นพิเรนได้เลยตบหัวกันด่ากันนิดหน่อย แต่เราก็ยังให้เกียรติกัน เราสนิทกันแบบไม่รู้ตัว ผมมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนแซวให้เป็นคู่จิ้นกัน(ตอนนั้นผมไม่คิดอะไร แค่ขำๆ) เราไปไหนก็ไปกัน2คนตลอด แยกออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่เคยสนิทกินข้าวก็ไปกัน2คน ครั้งหนึ่งมันไว้ใจผมมันให้เอาไอโฟนมันมาใส่เพลงที่บ้านผม(ตอนนั้นมันอยู่หอไม่มีคอม) ผมก็ตกใจนะไว้ใจกันขนาดนี้เลยหรอ มันชอบเล่นกับผมแบบเหมือนแฟนกันซึ่งผมก็ไม่ค่อยชอบเพราะผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหว(5555555++ ผมยิ้มอยู่) ผมเริ่มกลับมารู้สึกรักอีกครั้งแต่ก็ต้องเก็บไว้เหมือนเดิมเพราะผมคิดว่าผู้ชายกับผู้ชายมันเป็นไปไม่ได้หรอก ............(เดี๋ยวผมมาระบายต่อเมื่อยนิ้ว ^_^)........#คงไม่มีคนมาอ่านหรอกผมแค่จะระบายความในใจ
ใครเคยอกหักเพราะผู้หญิง....แล้วผู้ดันมารู้สึกดีกับชายไหมครับ
ตอนผมอยู่อนุบาลผมค่อนข้างเจ้าชู้นิดๆเพราะผมจะแอบชอบผู้หญิงในห้องอยู่หลายคน แต่ตอนนั้น ป. คือผู้หญิงที่ผมชอบมากที่สุด และแน่นอนผมไม่กล้าบอกเธอหรอก จนเราขึ้นป.4 ผมจะชอบเล่นกับเธอเป็นประจำและจะมีเพื่อนผู้ชายคนอื่นมาเล่นกับเธอแล้วเขาก็กลายเป็นคู่จิ้นประจำห้อง(ตอนนั้นผมรู้สึกหึงมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ T^T)มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมเสียน้ำตาให้กับผู้หญิงเป็นครั้งแรก(และคงจะครั้งสุดท้าย-..-)ตอนนั้นเป็นช่วงพักกลางวันผมอยู่กับ ป. ในห้องและคู่จิ้นเธอ(อยู่ในห้อง 3 คน) ป. ได้เอ่ยขึ้นมาว่า ''รู้ไหมใครรู้ว่าเค้า(ป.)ชอบเพลงอะไรมากที่สุด'' ผมก็จึงตอบมั่วๆไปเผื่อถูก แต่ ป. ก็เฉลยว่า ''คนที่รู้ว่าเค้าชอบเพลงอะไรก็คือ อ.(คู่จิ้นเธอ T^T) อ่ะที่รู้ว่าเค้าชอบเพลงอะไร'' ตอนนั้นน้ำตาผมไหล(ผมก็ไม่รู้ว่าไหลได้ไง เพราะผมไม่เคยร้องไห้ง่ายขนาดนี้)และผมก็วิ่งจากชั้นสามลงมาชั้นหนึ่ง แล้วหยุดร้องไห้ใต้บรรไดแล้วก็วิ่งกลับขึ้นไปบนห้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากเหตุการณ์นั้นผมและ ป. ก็ยังคงเป็นเพื่อน(ที่ค่อนข้างสนิทมาก)เหมือนเดิม จนเราจบป.6 ต่างคนก็ต้องเลือกที่เรียนต่อในระดับมัธยม ผมได้เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนรัฐบาล(เทศบาล.....) ป. เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนประจำจังหวัด(....พิทยาคม) ช่วงนั้นผมรู้สึกคิดถึงเธอมากเลยจนต้องส่งข้อความไปทางโทรศัพท์(ตอนนั้นเธอไม่รู้ว่าเราแอบชอบเธอ) ผมได้ส่งข้อความบอกเรื่องราวที่ผมเก็บไว้ตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.6แล้วส่งไปให้เธอ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีกเลย จนผมขึ้นม.1กลางๆเทอม ผมได้รู้จักเฟสบุ๊ค และยังเล่นไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ผมก็ได้แอดเฟสเธอและเธอก็รับแอด ผมจึงโพสต์เพลงรักเพลงหนึ่ง(จำไม่ได้นานแล้ว)ต่อจากเพลงที่เธอโพสต์ไว้แต่ยังไม่จบ จากนั้นเธอก็เม้นต์บอกผมว่า ''ถ้านาย(ชื่อผม)ยังไม่หยุดทำแบบนี้ เค้าจะไม่คุยกับนายแล้วนะ''และเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ตอนนั้นผมรู้สึกอกหักอย่างแรงอยู่พักนึง ความรู้สึกชีวิตว่างเปล่า ไม่นานต่อจากนั้นผมก็หันมาดูตัวผมเอง ซึ่งทำให้รู้ว่าทำไม ป. ถึงพูดแบบนั้น ตอนนั้นผมทั้ง อ้วนและเตี้ย(ตอนป.6สิวพรึบ) ผมจึงไม่รู้สึกชอบหรือรักใครอยู่เป็นปี
และเมื่อผมขึ้น ม.2(เทอม2) ที่โรงเรียนผมรวมห้อง1และ2 เป็นห้องเดียวกันผมจึงได้เจอเพื่อนใหม่ๆที่ไม่สนิทกันนัก ตอนนั้นผมไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทสักเท่าไหร่ส่วนใหญ่จะอยู่กลุ่มผู้หญิงแต่เวลาเล่นเกมไรงี้ผมจะอยู่กับกลุ่มผู้ชาย ตอนนั้นมีเพื่อนผู้ชายที่มาจากห้อง2เข้ามาตีสนิท(ผมเรียกชื่อย่อเป็น ธ. ละกัน)เราเริ่มสนิทกันจนเล่นพิเรนได้เลยตบหัวกันด่ากันนิดหน่อย แต่เราก็ยังให้เกียรติกัน เราสนิทกันแบบไม่รู้ตัว ผมมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนแซวให้เป็นคู่จิ้นกัน(ตอนนั้นผมไม่คิดอะไร แค่ขำๆ) เราไปไหนก็ไปกัน2คนตลอด แยกออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่เคยสนิทกินข้าวก็ไปกัน2คน ครั้งหนึ่งมันไว้ใจผมมันให้เอาไอโฟนมันมาใส่เพลงที่บ้านผม(ตอนนั้นมันอยู่หอไม่มีคอม) ผมก็ตกใจนะไว้ใจกันขนาดนี้เลยหรอ มันชอบเล่นกับผมแบบเหมือนแฟนกันซึ่งผมก็ไม่ค่อยชอบเพราะผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหว(5555555++ ผมยิ้มอยู่) ผมเริ่มกลับมารู้สึกรักอีกครั้งแต่ก็ต้องเก็บไว้เหมือนเดิมเพราะผมคิดว่าผู้ชายกับผู้ชายมันเป็นไปไม่ได้หรอก ............(เดี๋ยวผมมาระบายต่อเมื่อยนิ้ว ^_^)........#คงไม่มีคนมาอ่านหรอกผมแค่จะระบายความในใจ