เรา รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งในช่วงที่เราอกหัก ผ่านทางเฟสบุ๊คค่ะ  เราขอแทนตัวผู้ชายคนนี้ ว่าไอหนวดน่ะค้ะ
ไอหนวด มันเป็นคนที่เล่นดนตรีเก่ง ร้องเพลงเก่ง  ทะเล้นน่ารัก คือดีงามทุกอย่าง สาวๆ มันเพียบค่ะ   คือง่ายๆอ่ะ มันน่ารักมาก 555  

ช่วงนั้นเราคุยกันทุกวัน ก็ว่าได้…     เกือบตกลงเป็นแฟนกันอยู่แล้วเชียว55   ช่วงนั้นคือดีมากก หายเศร้าไปโดยปริยาย  มีความสุขมาก โลกนี้เป็นสีชมพูค่ะ >.<      

แต่แฟนเรา ดันกลับมา ขอโอกาส จากเรา ซึ่งตอนนั้นเราตัดใจไม่ได้เลยยอมกลับไปคบทั้งๆที่คุยกับไอหนวดอยู่แท้ๆ TT TT    เรา รู้สึกดีกับไอหนวดมากๆ   แต่เราดัน ไม่เลือกมัน  เรากลับทิ้งมัน แล้วมาเลือกแฟนเรา   (  เลวดีค่ะ - -*)

ตอนนั้นไอหนวดโกรธเรามาก  ถึงขั้นเกลียดเลยก็ว่า ได้  ส่งข้อความมาด่าและถามเราว่าทำไมทำแบบนี้   ตั้งตัสด่าบ้างประชดบ้าง  คือ ตัดขาดกันเลยก้อว่าได้  -  -*  ทั้งลบเบอร์  ลบ พินบีบี 555 บล๊อกเฟส  (ช่วงนั้นบีบีฮิตมากค่ะ5555)
มัน  ลบ กีดกันทุกอย่าง ที่จะทำให้เราไม่คุยกันอีก แต่เราชอบไปส่องเฟสหนวด บ่อยๆค่ะ  คืออยากรู้ว่ามันเป็นไงบ้าง เป็นห่วง เสียใจ หลายๆความรู้สึก รู้สึกผิด ความรู้สึกแย่ ที่ยังเหลืออยู่ในตัวเรา T T

ยอมรับว่าค่ะว่า เสียใจกับการกระทำของตัวเองมากค่ะ  ไม่รู้จะขอโทษมันยังไงดี  รู้สึกแย่อยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่ คิดถึงมัน  เราพยามที่ จะติดต่อกลับไปหามันเพื่อ จะขอโทษและเครียร์ปัญหาที่คาใจทุกอย่าง ที่สะสม อยู่ในใจของเรา T T หวังเล็กๆในใจว่ามันจะเข้าใจและยอมเป็นเพื่อนกะเราได้ แต่ทุกครั้งที่ติดต่อไปหามัน ก็โดนด่ากลับมาทุกทีเรา ทนใครด่าได้ไม่นานค่ะ กดวางก่อนตลอดคิดว่าจะไม่ยุ่งกะมัน ล้ะ  ( เห็นแก่ตัว อันนี้เรารู้ตัวเลยค่ะ  อย่าด่าเราเลยน๊ะค๊ะ เราด่าตัวเองแล้ว T T )

  จนเราทนไม่ไหวเราก็เลย เอาเบอร์เพื่อนโทรไป ไอหนวดรับสายค่ะ  (เย้…แอบดีใจค่ะ >.,<)  
แต่พอมันได้ยินเสียงเราเท่านั้นแหละ…. มันก็ด่าเลยค่ะ @!#@$W#%$%^T&*(()(( -  -*)  
  เราอดทนฟังมันด่าสักพัก คือไม่มีเว้นระยะให้ตูได้พูดเลย ก็ว่าได้ ตอนนั้นในใจคิดว่า เอาว๊ะ ยอมหน้าด้านโดนด่า
เพื่อที่จะคุย กับมัน   … ให้มันรู้กันไปเลย ว่าจะ เกลียดกัน ไปข้างนึงก็ยอม  
... แล้วเราก็ทนไม่ไหวค่ะ เราทนไม่ไหวจริงๆ  เราร้องไห้ออกมา พูดจาไม่รู้เรื่องเหมือนเด็กเลย เท่าที่จำได้  555555
มันหยุดด่าทันที   แล้วหัวเราะออกมาค่ะ  - -*  ถามเรากลับมาว่า ร้องไห้ให้เรา เหรอ  55555 ไอขี้ร้องงงงง ว้ายไอขี้แง 55555

คือเรา งง มาก เปลี่ยนอารมณ์ เร็วไปมั้ย ไอบ้า  - -*  อายมันมากตอนนั้น  5555  แต่แอบดีใจเล็กๆ ที่มันยอมคุยดีด้วย  มันกลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม  เรารู้สึกได้เลยว่ามันอบอุ่นที่หัวใจจริงๆ น้ำเสียงคือเปลี่ยน ไปเลยโดยสิ้นเชิง อบอุ่นที่หัวใจไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะ    มันถามเราว่า มันไม่ดีตรงไหน   ทิ้งมันทำไม บลาๆๆ   จากปีศาจร้าย กลายมาเป็น ผช อบอุ่นที่น่ารักเหมือนเดิมแล้วเย้ !!   เราอธิบายให้หนวดฟังทุกอย่าง ที่รู้สึก  เหตุผล ที่เห็นแก่ตัวของเรา พร้อมกับขอโทษหนวดอย่างจริงใจ    หนวด เข้าใจและยอมโดยดีค่ะ  จน ตอนนี้เราสองคน เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แล้วค่ะ   เรา รุ้จักกะหนวด มาห้าปีพอๆ กะรู้จักแฟนเราเลยค่ะ  ตั้งแต่เราอยุ่ต่าง จังหวัดจนตอนนี้เรา มาเรียน ปริญญาที่ กทมแล้ว และตอนนี้  เราเรียนจบ แล้วค่ะ ส่วนมัน ตอนนี้ก็เรียน ต่อ ปริญญาตรี เช่นกันค่ะ
<<<<<<>>>>>>>>

ประเด็นหลักของ กท นี้ คือ
หลังจากที่เครียร์ปัญหากันแล้วเราก็ต่างคน ต่างใช้ชีวิต ปกติ เรากะไอหนวด  ไม่ได้ ติดต่อกัน เพราะต่างคน ก็ต่างมีแฟนเป็นของตัวเอง แต่ทุกครั้งที่เรา คิดถึงมันขึ้นมา เฉพาะ เวลา อยู่นอกบ้าน หรือ ช่วงที่ กลับบ้านที่ต่าง จังหวัดน๊ะค๊ะ  เราจะเจอกับหนวดค่ะ คือเจอแบบ ที่มันไม่รู้ตัว  ขับรถสวนกัน บ้าง เจอมันหน้าเซเว่นบ้าง

คือทุกครั้งที่คิดถึง  จะเจอมันทุกครั้ง  เราไปเดินตลาด เราเดินไป คิดถึงมันไป   สักพัก เจอมันเดินอยู่กับเพื่อน   ซึ่งมันกับเพื่อน หันหลังให้เรา ห่างกันประมาณเกือบสิบก้าวเอง มันจะไม่รู้ตัวเลย ว่าเรามองมันอยู่    บ้างครั้ง เราคิดถึงมัน  อีกสักพัก ก็จะเจอมัน  เป็นแบบ นี้บ่อย จนเรา สงสัย ว่ามันบังเอิญหรืออะไรกันแน่   และทุกครั้ง เราเจอ หนวด จะไม่รู้ตัวเสมอ           เป็นแบบนี้ทุกครั้ง  จนเรา สงสัยหนักและอยากลองของค่ะ    555555

เราก็อย้ายมาเรียนที่ กทม

ตอนนั้น เราไปเดิน ตลาด นัด กทท แถว ม. รามค่ะ     ก่อนหน้าที่จะมาตลาด  เราเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนเราฟัง
เพื่อนเราไม่เชื่อ แถมยังมองว่าเรา เพ้อเจ้อ  เราก็ เอ่อๆๆ เพ้อก็เพ้อ ว้ะ      เดินไป คิดถึง เรื่องนี้ไปลองดูดิ้  ตูจะเจอมุง มั้ย    ปรากฎว่า    เจอค่ะ   เจอเต็มๆ  มันมากะแฟนมัน  เดินเฉียดเราไปเลย มันมองเราไม่เห็นค่ะ มันสูงมาก ส่วนเราเตี้ย  ในใจ เรา ตอนนั้นคือ เห้ยยย  คิดถึงมุง ก็เจอเลยอ่ะ ทั้งที่ไม่ได้  คุยกัน มาก่อน   เรากะมันอยู่คนล่ะ  จังหวัดด้วย  คือ ใจเต้นมาก  -  -*   โอยยย   ตื่นเต้นค่ะ บอกเลย   เพื่อนเราก็เห้ยเป็นไปได้ไง
เราเคยเล่าให้มัน ฟังน่ะ   แต่มันไม่เชื่อค่ะ  เราต้องบอก รายละเอียด ของเพื่อนที่มากะมัน สีเสื้อ หรือแม้กระ ทั้งรองเท้า มัน อย่างถูกต้อง  เล่าให้มันฟัง  มันตกใจแบบเห้ย จิงดิ อำกุป่าวว้ะ  แต่ เรื่องนี้เป็นเรื่อง จริงค่ะ เรายังไม่หยุดลองของแค่นั้นค่ะ  มันเกิดขึ้นบ่อยตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรพอ บ่อยเข้าเราก็คิดค่ะ ลองของอยู่เรื่อยๆ 55

ช่วงก่อนสงกรานต์ของปีนั้น เรา กะจะลางานพาทไทม์กลับบ้าน กะว่าจะไปเล่นน้ำที่ต่างจังหวัด
เราเลยโทรไปถามมันก่อน ว่า แก สงกานเล่นไหน    มันบอกว่า  ไม่ได้ไปไหนติดงาน  ไอเราก็ เอ่อๆๆ 555  ดีเลยจะได้ลองของสักหน่อย ….>.,<  555
พอสงกานวันแรกเรา สนุกมาก สนุก จนลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปเลยค่ะ 55555   แต่พอวันที่สองช่วงบ่ายๆ คือ เราเล่นบนรถกระบะกับพี่ๆน้องๆเราค่ะ อยู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่า จะลองของ เลยคิดถึงมันค่ะ คิดถึง คิดถึง  ๆๆ ตอนแรกคิดว่า บ้ารึป่าวว้ะตู 5555   พอรถกะบะที่เราเล่นอยู่ขับวน เพื่อที่จะกลับ บ้าน เท่านั้นแหละ  เจอเรยค่ะ  เราเห็นรถเก๋ง คันนึงขับรั้งท้ายรถกะบะเรา สาดน้ำใส่ รถคันนั้นค่ะ เรากะสาดน้ำใส่คนขับ เล็กๆน้อยๆพอสนุก พอสาดไปเท่านั้นไอคนขับสดุ้งงเฮือกก  เหมือนตกใจ ว่าเห้ย ตูกำลังขับรถกินลมชมวิวอยู่น๊ะ ใครบังอาจมาสาดฟ้ะ  พอคนขับโผล่หัวมาเท่านั้นแหละ     มันเรยค่ะ   มันจริงๆด้วย  เป็นไปได้ไง  ความรู้สึกเราเหมือนจะร้องไห้ปนเปไปหมด    เหมือนว่าเห้ย แน่ใจเหรอ ว่าบังเอิญ อ่ะ  เป็นไปได้ไง  เราไม่กล้าเล่าให้มันฟังแล้วค่ะ
เดี๊ยวมันจะขำที่ชอบคิดถึงมันบ่อยๆ เราปล่อยผ่านไปเลย  ปัจจุบันเลิก คิดถึงล้ะค่ะ 555  ป.ล. ตอนนั้นมันเปิดกระจกด้านข้างคนขับประมานว่า เท่ อะค่ะ 555 โดนน้ำไปสะดุ้งเฮือกก  >0<