สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกค่ะ สมัครสมาชิกมาเพื่อระบายความในใจ ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ

เคยรู้จักและสนิทกับผู้ชายคนนึงมากเลยค่ะ เรารู้จักกันมา 4 ปี แต่เริ่มคุยกันทุกวันเป็นเวลา 1 ปี มีบ้างที่เราไปกินข้าว ดูหนังด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกันหากเราว่างตรงกัน  แต่เราไม่มีความสัมพันธ์ที่เกินเลยกันนะคะ เราไม่รู้ว่าจะเรียกความสัมพันธ์แบบนี้ว่าพี่น้องได้รู้ป่าว เราไม่เคยระบุสถานะค่ะว่าเราเป็นอะไรกัน แต่เค้าเป็นผู้ชายคนแรกที่เราชอบ แล้วเราก็ยอมไปไหนมาไหนกับเค้าสองต่อสอง ถามว่าเราจะผู้ชายมาจีบมั้ย ก็มีนะคะ มีเข้าเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครที่ถูกใจเท่าเขาค่ะ เขาเองก็มีคนคุยด้วยเยอะแยะ เรารู้จักและพูดคุยกันแบบเงียบๆค่ะ ไม่เคยเลยที่จะโพสต์ facebook หรือ check-in ให้คนอื่นๆรู้ว่าเราอยู่ไหน ทำอะไรกันบ้าง เพื่อนเค้าก็รู้จักเราบ้าง แต่ไม่เคยไปนั่งทานข้าวด้วยกัน แต่อยู่มาวันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เค้าและเราต้องห่างกัน จากที่คุยกันทุกวัน คนที่สนิทกันกลายเป็นคนที่ทุกวันนี้เหมือนเราไม่รู้จักกันไปแล้ว ถามว่าเสียใจมั้ย ก็เสียใจนะคะ ร้องไห้ทุกวันเป็นเดือนๆ แต่ก็มีเพื่อนคอยปลอบใจค่ะ จนวันนึงเค้าขึ้นสถานะคบกับผู้หญิงคนนึง จากที่คิดว่าเราทำใจได้แล้ว มันกลับรู้สึกหวิวที่ใจ เหมือนต้องกลับไปเริ่มต้นลืมอีกครั้ง แต่.....ขณะเดียวกันเราก็มีผู้ชายอีกคนเข้ามาชีวิต เค้าเป็นคนที่ดีมากเลยค่ะ เค้าพร้อมที่รอและเริ่มต้นใหม่กับเรา เราก็สงสารเค้านะคะรู้ค่ะว่าเค้าเองก็เสียใจเหมือนกัน แต่เราก็บอกกับเค้าตรงๆค่ะ ว่ายังลืมคนเก่าไม่ได้ ว่าวันนึงเค้าเจอคนที่ดีกว่าเราก็ให้ไปเถอะ เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าจะลืมได้เมื่อไหร่ ยังรู้สึกว่ายังมีอีกคนในใจ คิดถึงเค้าทุกวันเลยค่ะ