เป็นลูกคนเดียว มีแม่อายุ48ปี เดิมแม่เป็นคนโมโหง่าย พูดอะไรขัดใจก็มักจะด่า และเสียงดัง และพอโดนคนอท่นว่าก็มักจะขี้น้อยใจ
ตอนนี้เรา
ทำงานที่มีเวลานอนพักผ่อนไม่เหมืนคนอื่น มีเวลาให้ครอบครัวน้อย
พ่ออายุ52 บุคคลิกนิ่ง ใจเย็น
ช่วงปีที่แล้วแม่ผ่าตัดมดลูกและปีกมดลูก1ข้าง แกจะบ่นๆว่ารู้สึกหงุดหงิดง่ายและพักหลังนี้โมโหร้ายมาก ด่ารุนแรงจนเรากับพ่ออยู่ไม่สุข
เวลาทำงานเหนื่อยๆกลับไปบ้านก็จะหาเรื่องตลอด พอได้บ่นก็จะดี
แต่คนถูกบ่นรู้สึกไม่ดีสิ บางคำแกพูดแบบไม่ได้คิด อะไรอยู่ใกล้มือหยิบใด้คือเขวี้ยงไม้กวาดหยิบใด้คือฟาด
เราผวาเรากลัว และเหนื่อยหน่าย ไม่อยากกลับบ้าน ตอนนี้ปัญหาครอบครัวหนักเลย พ่อไปทำงานที่อื่น ไม่โทรมาหาแม่ แม่ก็จะโกรธแล้วโทรไปด่าพ่อ
แล้วก็มาเรียกร้องควาใสนใจจากเรา บ่นว่าเหงา โดนทิ้งให้อยู่คนเดียวไม่มีใครเหลียวแล
แต่พอเราไปหาที่บ้านก็ชอบหาเรื่อง บ่นอยากมีบ้านอยู่ อายคนอื่นเค้า อายที่มีลูกแบบเรา ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่ง
องเงินเดือนไม่ให้แม่ใช้คนเดียว(จริงๆจ่ายงวดรดให้ที่บ้าน8,000พ่อขับ) "รถกับพ่อไม่เกี่ยวกับกู" ช่วยรายจ่ายอื่นๆอีกราวๆ 2,000-3,+++
เรานอยด์ และพยายามจะสอบเข้าที่ทำงานที่เงินเดือนสูงๆ
เราสอบได้ ที่ทำงานเรียกไปรายงานตัว เสร็จสรรพ แม่ไม่ปลื้ม แม่ไม่อยากให้ไปไกลบ้าน ขัดลำแต่เช้าไม่เตรียมตัวแล้วขึ้นรถก็มาด่าๆๆเป็นชุด
แกดูกังวลและทำทุกอย่างไม่ให้เราไป นอนคิดอยู่หลายคืน เลยตัดสินใจไม่ไปละ
คืนนั้นเราก็ร้องไห้หนักเลย น้อยใจชีวิต ไม่รู้จะทำอะไรให้ถูกใจแก...
วันนี่ก็ยังบ่นว่าเราไม่มีความสามารถหาเงินมาสร้างบ้านใด้ แม่ก็ไม่มาเหลียวแล ปล่อยให้เหงา ดีแต่พูดไม่เคยทำอะไรสำเร็จ...
เราเคยพูด่วานี่หน้าฝน ไม่มีรถยนต์จะขับไปบ้านไกลๆใด้ แม่เลยบอกงั้นก็ออกรถอีกคัน...แล้วใครจะผ่อนถ้าไม่ใช่เรา เราไม่ไหว เราเหนื่อย...ไม่อยากกลับบ้านแต่ก็ห่วงแม่ คุยกับพ่อก็ไม่อยากฟังเรื่องแม่ กลับไปบ้านเจอญาติๆฝ่ายแม่ก็ชอบล้อเรื่องนิสัยแม่
แล้วหัวเราะขำกัน ...เป็นห่วงแม่โทรไปหาก็มีแต่เรื่องบ่นเจ็บปวดตรงนั้นตรงนี้ ไม่สบายนอนไม่หลับบลาๆๆ... ไปเล่นกับเพื่อนไม่ได้โดนหาว่าไม่ใส่ใจแม่ก็น้อยใจเราอีก
อีกเรื่องคืออยากให้เราแต่งงาน....ถึงขนาดตื่นมาบ่นตอนดึกๆ พร้อมกับว่าเราอีก"ไม่รู้จักสนใจใคร นิสัยแบบนี้ใครมันอยากจะได้วะ ใครมันอยากจะแต่งงานด้วย"เราไม่มีแฟนและกลัวเค้าจะรับนิสัยแม่เราไม่ได้อะ
เหนื่อยอะ ไม่รู้จะไปพึ่งใครได้... มันสับสนจนไม่รู้จะเริ่มแก้ตรงไหนดี อึดอัดๆ
อยากให้ครอบครัวกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง
รับมืออย่างไร กับ แม่วัยทอง
ตอนนี้เรา
ทำงานที่มีเวลานอนพักผ่อนไม่เหมืนคนอื่น มีเวลาให้ครอบครัวน้อย
พ่ออายุ52 บุคคลิกนิ่ง ใจเย็น
ช่วงปีที่แล้วแม่ผ่าตัดมดลูกและปีกมดลูก1ข้าง แกจะบ่นๆว่ารู้สึกหงุดหงิดง่ายและพักหลังนี้โมโหร้ายมาก ด่ารุนแรงจนเรากับพ่ออยู่ไม่สุข
เวลาทำงานเหนื่อยๆกลับไปบ้านก็จะหาเรื่องตลอด พอได้บ่นก็จะดี
แต่คนถูกบ่นรู้สึกไม่ดีสิ บางคำแกพูดแบบไม่ได้คิด อะไรอยู่ใกล้มือหยิบใด้คือเขวี้ยงไม้กวาดหยิบใด้คือฟาด
เราผวาเรากลัว และเหนื่อยหน่าย ไม่อยากกลับบ้าน ตอนนี้ปัญหาครอบครัวหนักเลย พ่อไปทำงานที่อื่น ไม่โทรมาหาแม่ แม่ก็จะโกรธแล้วโทรไปด่าพ่อ
แล้วก็มาเรียกร้องควาใสนใจจากเรา บ่นว่าเหงา โดนทิ้งให้อยู่คนเดียวไม่มีใครเหลียวแล
แต่พอเราไปหาที่บ้านก็ชอบหาเรื่อง บ่นอยากมีบ้านอยู่ อายคนอื่นเค้า อายที่มีลูกแบบเรา ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่ง
องเงินเดือนไม่ให้แม่ใช้คนเดียว(จริงๆจ่ายงวดรดให้ที่บ้าน8,000พ่อขับ) "รถกับพ่อไม่เกี่ยวกับกู" ช่วยรายจ่ายอื่นๆอีกราวๆ 2,000-3,+++
เรานอยด์ และพยายามจะสอบเข้าที่ทำงานที่เงินเดือนสูงๆ
เราสอบได้ ที่ทำงานเรียกไปรายงานตัว เสร็จสรรพ แม่ไม่ปลื้ม แม่ไม่อยากให้ไปไกลบ้าน ขัดลำแต่เช้าไม่เตรียมตัวแล้วขึ้นรถก็มาด่าๆๆเป็นชุด
แกดูกังวลและทำทุกอย่างไม่ให้เราไป นอนคิดอยู่หลายคืน เลยตัดสินใจไม่ไปละ
คืนนั้นเราก็ร้องไห้หนักเลย น้อยใจชีวิต ไม่รู้จะทำอะไรให้ถูกใจแก...
วันนี่ก็ยังบ่นว่าเราไม่มีความสามารถหาเงินมาสร้างบ้านใด้ แม่ก็ไม่มาเหลียวแล ปล่อยให้เหงา ดีแต่พูดไม่เคยทำอะไรสำเร็จ...
เราเคยพูด่วานี่หน้าฝน ไม่มีรถยนต์จะขับไปบ้านไกลๆใด้ แม่เลยบอกงั้นก็ออกรถอีกคัน...แล้วใครจะผ่อนถ้าไม่ใช่เรา เราไม่ไหว เราเหนื่อย...ไม่อยากกลับบ้านแต่ก็ห่วงแม่ คุยกับพ่อก็ไม่อยากฟังเรื่องแม่ กลับไปบ้านเจอญาติๆฝ่ายแม่ก็ชอบล้อเรื่องนิสัยแม่
แล้วหัวเราะขำกัน ...เป็นห่วงแม่โทรไปหาก็มีแต่เรื่องบ่นเจ็บปวดตรงนั้นตรงนี้ ไม่สบายนอนไม่หลับบลาๆๆ... ไปเล่นกับเพื่อนไม่ได้โดนหาว่าไม่ใส่ใจแม่ก็น้อยใจเราอีก
อีกเรื่องคืออยากให้เราแต่งงาน....ถึงขนาดตื่นมาบ่นตอนดึกๆ พร้อมกับว่าเราอีก"ไม่รู้จักสนใจใคร นิสัยแบบนี้ใครมันอยากจะได้วะ ใครมันอยากจะแต่งงานด้วย"เราไม่มีแฟนและกลัวเค้าจะรับนิสัยแม่เราไม่ได้อะ
เหนื่อยอะ ไม่รู้จะไปพึ่งใครได้... มันสับสนจนไม่รู้จะเริ่มแก้ตรงไหนดี อึดอัดๆ
อยากให้ครอบครัวกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง