เราเป็นคนหนึ่งที่เกิดมามีหน้าตาที่ธรรมดา รูปร่างอวบค่อนไปทางอ้วน ผิวก็คล้ำ แล้วเราก็มักจะถูกล้อเป็นประจำว่าเราอ้วนบ้างล่ะ ดำบ้างล่ะ เป็นคนขี้เหร่ คือถูกล้อถูกว่ามาตั้งแต่เด็กๆแต่ก็มีบางคนนะที่บอกว่าเราเป็นคนหน้าสวย เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำชมนั้นหรอกเพราะมันเป็นแค่คำพูดของคนส่วนน้อย เราก็รู้อยู่ว่าเราขี้เหร่แต่ก็นะคนที่ว่าเราคือไม่ต้องตอกย้ำมากก็ได้ แค่เกิดมาไม่สวยนี้ก็เหนื่อยพอแรงแล้วนี้ยังต้องมาทนฟังคนอื่นว่าให้อีก บางคนก็บอกว่าเราเหมือนคนมีลูกแล้ว(ตอนนี้เราเรียนอยู่ ปี 4) บางคนก็บอกหน้าตาอย่างเรานี้เหมาะกับพวกตัดอ้อยไม่ก็เหมาะที่จะนั่งหน้ารถสิบล้อ หนักสุดๆ มีเพื่อนผู้ชายตอนสมัยมัธยมต้นว่าเราว่าทั้งตัวเราเนี้ยไม่มีอะไรดูได้เลยถ้านมไม่ใหญ่ก็หมดกันเลย ฉายาที่ถูกเรียกบ่อยๆก็จะมี อีดำ อีอ้วน อีไม่สวย คือแบบโคตรเจ็บใจ แต่เราก็พยายามยิ้มกลบเกลื่อน หัวเราะกลบเกลื่อนไปพยายามจะไม่โกรธนะแต่ในใจนิบางทีจนอย่างนั่งร้องไห้ ถามว่าเราพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองมั๊ย เราก็พยายามนะจากที่ไม่เคยแต่งหน้าทาครีมอะไรเลยก็เริ่มหันมาดูแลตัวเองมีซื้อครีมบำรุงนู้นนี้นั้นมาทาบ้าง พยายามลดความอ้วนแต่เรามันเป็นคนที่มีความสุขกับการกินมากมันก็เลยลดแค่นิดหน่อย แต่คำพูดดูถูกถากถางมันก็ยังไม่หมดซักทีก็พยายามจะไม่คิดอะไรแต่บางทีก็รู้สึกว่ามันหนักไปคำบางคำมันก็ทำซะเราจุกไปเลย เราเกิดมาไม่สวยมันผิดเหรอแล้วเพื่อนๆล่ะคะเวลาโดนคนอื่นว่ารู้สึกยังไง แล้วมีวิธีจัดการกับอารมณ์ตัวเองหรือมีวิธีจัดการกับคนที่ว่าเรายังไงบ้าง
   
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ