สวัสดีค่ะ วันนี้ก็จะขอแชร์ประสบการ์ณจริงของตัวเองบ้างนะค่ะ เคยอ่านมาหลายกระทู้แล้ว เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เราเคยเรียนโรงเรียนเกี่ยวกับนาฎศิลป์ไทย
เหตุการ์ณเกิดขึ้นเมื่อ7ปีที่แล้ว
แม่เราได้พาไปเที่ยวภาคใต้โดยทิ้งให้พ่ออยู่บ้านคนเดียว ไปนานเกือบ2อาทิตจึงกลับบ้าน แต่เมื่อแม่เปิดประตูเข้ามาก็ต้องกริ๊ดดดด เราตกใจเลยถามแม่ว่าเป็นอะไร แม่บอกว่าเปล่า เราก็ได้แต่สงสัยถ้าไม่เป็นอะไรจะส่งเสียงกริ๊ดทำไม เอาไว้ค่อยถามใหม่ก็ได้เลยเดินเข้าไปพูดคุยกะพ่อ พออยู่กับแม่2คน แม่จึงเล่าให้ฟังว่าตอนเปิดประตูเข้ามาเห็นหน้าของพ่อซืดเหมือนศพ หน้าเหมือนไม่มีเลือดเลยแต่เป็นแค่ถึงลำคอนะช่วงอื่นปกติ แม่เลยพูดแชวว่า แกไปดูห้องใต้ดินสิเพื่อศพอยู่นั้น (ที่บ้านชอบพูดตลกกันนะค่ะ) ก็ผ่านไป3วัน พ่อกับแม่ก็ไปนาเกลือกันโดยเราก็ได้ไปด้วย ปกติพ่อจะเป็นคนขับรถตลอด แต่วันนี้พ่อขอไปนั่งหลังแล้วบอกว่าปวดหัวมาก แม่หันมาถามเราว่าหน้าของพ่อปกติไหม เราก็บอกปกติดีแต่แม่บอกหน้าของพ่อขาวซืดอยู่เลย คือมองแล้วสยองไม่ต่างจากหน้าศพ เราก็หันมองอีกก็ว่าปกติดีนะเลยไม่คิดอะไรแม่คงตาฟาด พอกลับมาถึงบ้านเราก็ขอตังพ่อไปซื้อก๋วยเตี๋ยว พอซื้อมาพ่อขอชิม พ่อบอกอร่อยดี เราเลยพูดกับพ่อว่า "เดี๋ยวพรุ้งนี้ซื้อมาให้กินนะ" ถึงตอนกลางคืนพ่อก็ถามคืนนี้นอนกับพ่อไหม เพราะไม่ได้นอนกับพ่อนานแล้ว แต่เราอยากนอนกับแม่มากกว่าเลยปฎิเสธไป ก็เข้านอนปกติ แต่เมื่อหลับสนิทก็ต้องตื่นเพราะมีคนมาเรียกอยู่ที่ปลายเท้า บอกเราว่า มานี้ ตามมานี้ เราเลยลืมตาขึ้นมาเห็นนางรำผิวขาวมากหน้าตาสะสวยแต่ยังเหมือนแต่งตัวไม่เสร็จใส่พวกกำไรยังไม่ครบในมือยังถือพวกเครื่องประดับมายืนเรียกเราอยู่ตรงปลายเท้า บอกว่า 'มานี้. . . มานี้. . .' เราก็ถามจะไปไหน ? (ถ้ามีคนมายืนเรียกโบราณเค้าบอกห้ามไปด้วยแล้วใครจะกล้าไปล่ะ) นางรำก็ได้แต่บอก 'มานี้. . . มานี้. . . ต้องตามมา ' ตัวเราเหมือนถูกดึงเรามองล้อมกายทุกอย่างมันคือบ้านเราไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่อย่างเดียว ตัวเราตอนนั้นเหมือนมีพลังดึงดูดให้ลอยตามนางรำ ที่อยู่ข้างหน้า นางรำไม่ได้ก้าวขาแต่สามารถขยับไปข้างหน้าได้ คืออารมตอนนั้นคือกลัวมากกลัวจนสั้น เค้าเป็นใครจะพาไปไหนแล้วเราจะได้กลับมาไหม ? ตัวเราถูกดึงดูดจนถึงที่พักบรรไดตอนนั้นเรามองเห็นพี่ชายกับแม่กำลังขึ้นบรรไดมาพอดี เลยตะโกนไปทั้งน้ำตา แม่ช่วยหนูด้วย พี่ช่วยหนูด้วย หนูอยู่นี้ช่วยหนูด้วย แม่ช่วยหนูด้วย ความรู้สึกตอนนั้นกลัวสุดขีด นางรำบอกว่าไม่ต้องตะโกนหรอกไม่มีใครได้ยินหรอก นางรำบอกให้รีบตามมา แล้วก็หันมาบอกกับเราอีกทีว่าไม่ทันแล้ว แล้วลอยหายเข้าไปในห้องพ่อที่อยู่ชั้นหนึ่ง ทุกอย่างรอบตัวมืดไปหมดย้งไม่ทันหายกลัวก็มีคนอีก3คนเป็นผู้หญิงใส่ชุดไทยมีแสงรอบตัวอยู่บนหัวเรา 2คนใส่ชุดสีเขียวกับเหลืองรุ่มว่าเรา จับใจความได้ประมาณว่า เรามันอักตันญู แต่อีกคนที่ใส่ชุดสีขาวปกป้องเรามากบอกว่าเด็กมันไม่รู้เรื่องแล้วบอกว่าให้หยดเทียน5หยด(คืออะไรไม่รู้) เราสะดุ้งตื่นเหงื่อยนี้ท่วมตัวเลย เราร้องไห้โฮออกมาเลยเหมือนได้หลุดจากพันธการบางอย่างร้องด้วยความกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเจอ ส่วนแม่ที่นอนอยู่ข้างๆก็ตื่นแล้วมากอดเราบอกว่าไม่มีอะไรแล้วนอนเหอะ เรากอดแม่แน่น แต่ก็ยังร้อง ตื่นเช้ามาเราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟังแม่บอกไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวพาไปทำบุญแล้วกันจะได้สบายใจ เราเลยพูดขำๆว่าผีหายเข้าไปในห้องพ่อ สงสัยพ่อโดนผีหลอกตายแล้วมั้ง แม่ก็ยิ้มขำแล้วก็เปลี่ยนเรื่องชวนไปทำกับข้าวกินกัน แม่เลยให้ไปเรียกพ่อ เราไปเคาะประตูเรียกพ่ออยู่นาน พ่อไม่เปิดสักทีเลยไขกุญแจเข้าไป รู้เลยว่านางรำมาเรียกเราทำไม รู้แล้วทำไม2คนนั่นที่ใส่ชุดไทยต้องมาว่าเรา คือพ่อจากเราไปแล้ว เรารู้สึกผิดมากๆที่นางรำมาบอกเราแต่เรากลับกลัวกลับไม่ยอมไปกับนางรำ แล้วที่บอกไม่ทันแล้วพ่อเราก็คงไปสบายแล้ว เสียใจมากที่เราบอกกับพ่อเดี๋ยวซื้อก๋วยเตี๋ยวให้นะแต่ทำไมพ่อไม่รอ ทุกวันนี้บอกเลยยังรู้สึกผิดตลอดที่ยังไม่ได้ตอบแทนคุณ พ่อรักเรามากแต่เรายังไม่ทันทำให้พ่อภูมิใจเลยได้แต่คิดถ้าเราได้ดีพ่อเองก็คงภูมิใจ เราจะดูแลร่างกายที่พ่อเราให้มา แล้วจะทำความดีเยอะๆ ส่วนพ่อที่ไม่มีโอกาศได้ดูแล เราจะไม่เสียใจจนลืมคนที่อยู่ก็คือแม่ จะรักแม่ดูแลแม่ให้ดีๆแทนค่ะ
แต่ปัจจุบันก็ยังสงสัยนะว่านางรำคือใคร? ผีบ้านผีเรือน หรือครูบาร์อาจาร์ยที่เราเรียนนาฎศิลป
แล้วผู้หญิง3คนที่มีแสงรอบตัวคือใคร แล้วเทียน5หยดคืออะไร แต่จะมาบอกเราอีกก็ไม่เอานะมันน่ากลัวจริงๆ :,(
ผีนางรำมาบอก...
เหตุการ์ณเกิดขึ้นเมื่อ7ปีที่แล้ว
แม่เราได้พาไปเที่ยวภาคใต้โดยทิ้งให้พ่ออยู่บ้านคนเดียว ไปนานเกือบ2อาทิตจึงกลับบ้าน แต่เมื่อแม่เปิดประตูเข้ามาก็ต้องกริ๊ดดดด เราตกใจเลยถามแม่ว่าเป็นอะไร แม่บอกว่าเปล่า เราก็ได้แต่สงสัยถ้าไม่เป็นอะไรจะส่งเสียงกริ๊ดทำไม เอาไว้ค่อยถามใหม่ก็ได้เลยเดินเข้าไปพูดคุยกะพ่อ พออยู่กับแม่2คน แม่จึงเล่าให้ฟังว่าตอนเปิดประตูเข้ามาเห็นหน้าของพ่อซืดเหมือนศพ หน้าเหมือนไม่มีเลือดเลยแต่เป็นแค่ถึงลำคอนะช่วงอื่นปกติ แม่เลยพูดแชวว่า แกไปดูห้องใต้ดินสิเพื่อศพอยู่นั้น (ที่บ้านชอบพูดตลกกันนะค่ะ) ก็ผ่านไป3วัน พ่อกับแม่ก็ไปนาเกลือกันโดยเราก็ได้ไปด้วย ปกติพ่อจะเป็นคนขับรถตลอด แต่วันนี้พ่อขอไปนั่งหลังแล้วบอกว่าปวดหัวมาก แม่หันมาถามเราว่าหน้าของพ่อปกติไหม เราก็บอกปกติดีแต่แม่บอกหน้าของพ่อขาวซืดอยู่เลย คือมองแล้วสยองไม่ต่างจากหน้าศพ เราก็หันมองอีกก็ว่าปกติดีนะเลยไม่คิดอะไรแม่คงตาฟาด พอกลับมาถึงบ้านเราก็ขอตังพ่อไปซื้อก๋วยเตี๋ยว พอซื้อมาพ่อขอชิม พ่อบอกอร่อยดี เราเลยพูดกับพ่อว่า "เดี๋ยวพรุ้งนี้ซื้อมาให้กินนะ" ถึงตอนกลางคืนพ่อก็ถามคืนนี้นอนกับพ่อไหม เพราะไม่ได้นอนกับพ่อนานแล้ว แต่เราอยากนอนกับแม่มากกว่าเลยปฎิเสธไป ก็เข้านอนปกติ แต่เมื่อหลับสนิทก็ต้องตื่นเพราะมีคนมาเรียกอยู่ที่ปลายเท้า บอกเราว่า มานี้ ตามมานี้ เราเลยลืมตาขึ้นมาเห็นนางรำผิวขาวมากหน้าตาสะสวยแต่ยังเหมือนแต่งตัวไม่เสร็จใส่พวกกำไรยังไม่ครบในมือยังถือพวกเครื่องประดับมายืนเรียกเราอยู่ตรงปลายเท้า บอกว่า 'มานี้. . . มานี้. . .' เราก็ถามจะไปไหน ? (ถ้ามีคนมายืนเรียกโบราณเค้าบอกห้ามไปด้วยแล้วใครจะกล้าไปล่ะ) นางรำก็ได้แต่บอก 'มานี้. . . มานี้. . . ต้องตามมา ' ตัวเราเหมือนถูกดึงเรามองล้อมกายทุกอย่างมันคือบ้านเราไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่อย่างเดียว ตัวเราตอนนั้นเหมือนมีพลังดึงดูดให้ลอยตามนางรำ ที่อยู่ข้างหน้า นางรำไม่ได้ก้าวขาแต่สามารถขยับไปข้างหน้าได้ คืออารมตอนนั้นคือกลัวมากกลัวจนสั้น เค้าเป็นใครจะพาไปไหนแล้วเราจะได้กลับมาไหม ? ตัวเราถูกดึงดูดจนถึงที่พักบรรไดตอนนั้นเรามองเห็นพี่ชายกับแม่กำลังขึ้นบรรไดมาพอดี เลยตะโกนไปทั้งน้ำตา แม่ช่วยหนูด้วย พี่ช่วยหนูด้วย หนูอยู่นี้ช่วยหนูด้วย แม่ช่วยหนูด้วย ความรู้สึกตอนนั้นกลัวสุดขีด นางรำบอกว่าไม่ต้องตะโกนหรอกไม่มีใครได้ยินหรอก นางรำบอกให้รีบตามมา แล้วก็หันมาบอกกับเราอีกทีว่าไม่ทันแล้ว แล้วลอยหายเข้าไปในห้องพ่อที่อยู่ชั้นหนึ่ง ทุกอย่างรอบตัวมืดไปหมดย้งไม่ทันหายกลัวก็มีคนอีก3คนเป็นผู้หญิงใส่ชุดไทยมีแสงรอบตัวอยู่บนหัวเรา 2คนใส่ชุดสีเขียวกับเหลืองรุ่มว่าเรา จับใจความได้ประมาณว่า เรามันอักตันญู แต่อีกคนที่ใส่ชุดสีขาวปกป้องเรามากบอกว่าเด็กมันไม่รู้เรื่องแล้วบอกว่าให้หยดเทียน5หยด(คืออะไรไม่รู้) เราสะดุ้งตื่นเหงื่อยนี้ท่วมตัวเลย เราร้องไห้โฮออกมาเลยเหมือนได้หลุดจากพันธการบางอย่างร้องด้วยความกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเจอ ส่วนแม่ที่นอนอยู่ข้างๆก็ตื่นแล้วมากอดเราบอกว่าไม่มีอะไรแล้วนอนเหอะ เรากอดแม่แน่น แต่ก็ยังร้อง ตื่นเช้ามาเราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟังแม่บอกไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวพาไปทำบุญแล้วกันจะได้สบายใจ เราเลยพูดขำๆว่าผีหายเข้าไปในห้องพ่อ สงสัยพ่อโดนผีหลอกตายแล้วมั้ง แม่ก็ยิ้มขำแล้วก็เปลี่ยนเรื่องชวนไปทำกับข้าวกินกัน แม่เลยให้ไปเรียกพ่อ เราไปเคาะประตูเรียกพ่ออยู่นาน พ่อไม่เปิดสักทีเลยไขกุญแจเข้าไป รู้เลยว่านางรำมาเรียกเราทำไม รู้แล้วทำไม2คนนั่นที่ใส่ชุดไทยต้องมาว่าเรา คือพ่อจากเราไปแล้ว เรารู้สึกผิดมากๆที่นางรำมาบอกเราแต่เรากลับกลัวกลับไม่ยอมไปกับนางรำ แล้วที่บอกไม่ทันแล้วพ่อเราก็คงไปสบายแล้ว เสียใจมากที่เราบอกกับพ่อเดี๋ยวซื้อก๋วยเตี๋ยวให้นะแต่ทำไมพ่อไม่รอ ทุกวันนี้บอกเลยยังรู้สึกผิดตลอดที่ยังไม่ได้ตอบแทนคุณ พ่อรักเรามากแต่เรายังไม่ทันทำให้พ่อภูมิใจเลยได้แต่คิดถ้าเราได้ดีพ่อเองก็คงภูมิใจ เราจะดูแลร่างกายที่พ่อเราให้มา แล้วจะทำความดีเยอะๆ ส่วนพ่อที่ไม่มีโอกาศได้ดูแล เราจะไม่เสียใจจนลืมคนที่อยู่ก็คือแม่ จะรักแม่ดูแลแม่ให้ดีๆแทนค่ะ
แต่ปัจจุบันก็ยังสงสัยนะว่านางรำคือใคร? ผีบ้านผีเรือน หรือครูบาร์อาจาร์ยที่เราเรียนนาฎศิลป
แล้วผู้หญิง3คนที่มีแสงรอบตัวคือใคร แล้วเทียน5หยดคืออะไร แต่จะมาบอกเราอีกก็ไม่เอานะมันน่ากลัวจริงๆ :,(