ใครๆ ก็บอกว่า "น่าน" เมืองเล็กๆ น่าไป หนูเล็กเคยแต่ผ่านไปเมื่อหลายปีก่อน ด้วยว่าที่ทำงานมีจัดไปทอดกฐินพระราชทาน ความทรงจำเกี่ยวกับน่านมีเพียงเล็กน้อยแต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี เพราะจำได้ว่าน่านมีวัดสวย พอแอร์เอเชียเปิดรูทบินไปน่าน หนูเล็กผู้เป็นติ่งของแอร์เอเชียเพราะนิยมการเดินทางราคาประหยัดจึงไม่รอช้า จัดไปในทันที จองโปรข้ามปีเอาไว้จนแทบลืม จะไม่เรียกว่าลืมได้ไงกัน ก็มัวแต่ยุ่งเรื่องการงานจนมานึกได้ว่า
ตายล่ะ!!! ข้อมูลเที่ยวน่านเราแทบไม่มีเอาเลย กว่าจะได้ว่างหาข้อมูลก็เล่นเอาใกล้วันเดินทางแล้ว และแล้วเราก็พบว่า
ัการท่องเที่ยวครั้งนี้คงจะเน้นการเที่ยววัดเป็นหลัก ก็น่านมีวัดสวยๆ เยอะไปหมด งานนี้ก็จัดไปสิคะ จะรออะไร
และแล้ววันเดินทางก็มาถึงในกลางเดือนมีนาคมที่ผ่านมา เย้!!!




พอมาถึงหนูเล็กและพี่ใหญ่คู่หูการเดินทางก็โทรศัพท์ติดต่อรถเช่าท้องถิ่นที่จองเอาไว้ว่าเรามาถึงแล้ว ขอให้นำรถมาส่งให้ด้วย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้รถเช่าน่าน (Nan at Love) โทร 093-6165065 ติดต่อคุณต้นอ้อ
รออยู่สักพักรถก็มาจอดเทียบที่หน้าสนามบิน ตรวจสภาพรถ ทำสัญญาเช่ากันเรียบร้อย
เวลาเที่ยวของเรามีไม่มากนัก ต้องเอาให้คุ้ม ออกเดินทางกันเลยดีกว่า




บนเส้นทางเป็นช่วงที่ดอกเหลืองเชียงรายกำลังออกดอก เส้นทาง 1080 จึงกลายเป็นเส้นทางสายดอกไม้แสนสวยไปเลย


จากทางหลวง 1080 เลี้ยวซ้ายที่ กม.40 ข้ามสะพานแล้วเข้าไปอีก 3 กิโลเมตร ก็จะเจอวัดหนองบัว



ยานพาหนะของหนูเล็กและพี่ใหญ่ตลอดทริปนี้

วัดหนองบัวเป็นวัดเก่าแก่ของหมู่บ้าน จากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านทำให้สันนิษฐานได้ว่าวัดไทลื้อแห่งนี้สร้างราวพ.ศ. 2405
(ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 4)







ภาพจิตรกรรมฝาผนังในโบสถ์เล่าเรื่องหนึ่งในปัญญาสชาดก ซึ่งเป็นพระชาติหนึ่งของพระพุทธเจ้า
สันนิษฐานว่าเขียนโดย “ทิดบัวผัน” ช่างเขียนลาวพวนที่บิดาของครูบาหลวงสุ ชื่อนายเทพ ซึ่งเป็นทหารของเจ้าอนันตยศ
(เจ้าเมืองน่านระหว่างปี พ.ศ. 2395-2434) ได้นำมาจากเมืองพวน ในแคว้นหลวงพระบาง
นอกจากนั้นยังมีนายเทพและพระแสนพิจิตรเป็นผู้ช่วยเขียนจนเสร็จ
และยังมีภาพของเรือกลไฟ และดาบปลายปืนซึ่งเริ่มเข้ามาในประเทศไทยในสมัยรัชกาลที่ 4 ถึงรัชกาลที่ 5
ภาพจิตรกรรมที่วัดหนองบัวแห่งนี้ได้สะท้อนให้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนในสมัยนั้นได้เป็นอย่างดี
โดยเฉพาะการแต่งกายของผู้หญิงที่นุ่งผ้าซิ่นลายน้ำไหลหรือผ้าซิ่นตีนจกที่สวยงาม
นับว่ามีคุณค่าทางศิลปะและความสมบูรณ์ของภาพใกล้เคียงกับภาพจิตรกรรมฝาผนังของวัดภูมินทร์ในเมืองน่าน



หลังจากไหว้พระและเดินชมบริเวณรอบๆ ที่แสนร่มรื่นแล้ว หนูเล็กกับพี่ใหญ่ก็ออกเดินทางกันต่อ
เป็นเพราะยังเข้าเช็คอินไม่ได้ เราจึงออกเดินทางต่อไปยัง อ.ปัว กันบ้าง

ป้ายต้อนรับสู่ อ.ปัว
ก่อนถึงตัวอำเภอเล็กน้อยมีทาง แยกซ้ายเข้าสู่วัดปรางค์


ต้นดิกเดียมเป็นต้นไม้มหัศจรรย์หันหลังให้แดดหันหน้าเข้าวัดและใบไม้จะไหวสั่นทุกครั้งที่ถูกคนสัมผัส
แต่วันที่หนูเล็กไปถึง ไม่มีใบเอาเลย ลองลูบๆ ต้นดูเลยไม่แน่ใจว่าสั่นไหวแค่ไหน น่าเสียดายจริง

องค์พระประธานของวัด

มีกล้วยไม้สวยๆ ในวัดด้วย
ที่ อ.ปัว ยังมีวัดที่น่าสนใจอีกแห่ง คือ วัดพระธาตุเบ็งสกัด
การเดินทางคือไปตามเส้นทาง 1256 ทางเข้าตรงข้าม โรงเรียนวรนคร เข้าไปประมาณ 200 เมตร และแยกซ้ายอีก 200 เมตร

ถึงแล้ว
พระธาตุแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณที่สันนิษฐานว่าพระยาภูคาได้สร้างเมืองปัวโบราณหรือเมืองวรนครเพื่อให้เจ้าขุนฟอง พระราชบุตรธรรมมาปกครอง
ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ว่าการอำเภอปัว สาเหตุที่มีชื่อแปลก มีที่มาจากตำนานบ่อน้ำอัศจรรย์เพราะเมื่อแหย่ไม้ลงไป ไม้กลับขาดเป็นท่อนๆ
และเมื่อคราวสร้างเจดีย์ครอบบ่อ ก็เกิดลำแสงอัศจรรย์ขึ้นอีก





หากโบราณสถานอายุกว่า 700 ปีแห่งนี้ได้รับความใส่ใจกว่านี้ เชื่อว่าจะเป็นสถานที่ศึกษาประวัติศาสตร์ชาวไทลื้อแห่งเมืองปัวได้ไม่น้อยเลย
ถ้ามาเที่ยว อ.ปัว วัดอีกแห่งที่ไม่ควรพลาด ก็คือ วัดภูเก็ต ชื่อภูเก็ตแต่อยู่น่าน แปลกดีจริงๆ ลองไปดูกัน
ใช้เส้นทางไป อ.บ่อเกลือ (ทล.1056) โดยกลับรถเลยจากธนาคารกสิกรไทย สาขาปัว บริเวณเทสโก โลตัส (อยู่ขวามือหรือทิศตะวันออก)  
วัดภูเก็ตตั้งอยู่เยื้องโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช ห่างจากตัวอำเภอประมาณ 3 กม.

ลองเดินเข้าไปดูบรรยากาศด้านในกัน

วัดภูเก็ตมีที่มาของชื่อจากเป็นวัดของชุมชนบ้านเก็ตที่อยู่บนภู งดงามด้วยวิหารทรงล้านนาประยุกต์

ประดิษฐานหลวงพ่อแสนปัวหรือหลวงพ่อพุทธเมตตาผินพระพักตร์ไปยังอุทยานแห่งชาติดอยภูคา

ความงดงามของวัดและทิวทัศน์จากระเบียงอุโบสถ์ เห็นเทือกเขาของอุทยานแห่งชาติดอยภูคา
และที่พิเศษของวัดนี้คือมี Temple stay ที่ผู้ปฏิบัติธรรมสามารถมาพำนักด้วยความสะดวกสบายตามที่โรงแรมระดับ Premium จะมีให้
ส่วนค่าใช้จ่ายก็แล้วแต่กำลังศรัทธา

งานฝีมือที่วางจำหน่ายบริเวณวัด ทำกันให้เห็นๆ

ภาพนี้เป็นจุดขายของน่านเสียจริงๆ

วัดนี้ก็มีเขตอภัยทานเหมือนกัน แต่เป็นระบบส่งอาหารปลาทางท่อลงไปข้างล่าง

ปลาที่ปลายทางอย่างเยอะเลย
บ่ายแก่ๆ แล้ว คงได้เวลากลับไปเช็คอินเข้าที่พักเสียที คิดได้ดังนั้น หนูเล็กกับพี่ใหญ่ก็กลับเข้าตัวเมืองน่านกัน

บนเส้นทางสู่ตัวเมืองถนนสาย น่าน-ทุ่งช้าง จากอำเภอท่าวังผาก่อนถึงตัวเมืองน่านประมาณ 20 กิโลเมตร
เราเห็นหอศิลป์ริมน่านอยู่ทางด้านซ้ายมือ จะรออะไร ก็แวะสิคะ จัดไปอีก

หอศิลป์ริมน่าน จัดตั้งโดย อ.วินัย ปราบริปู ศิลปินชื่อดังของจังหวัดน่าน หอศิลป์แห่งนี้ได้มีการรวบรวมงานศิลปะร่วมสมัยมาจัดแสดงไว้
ทั้งที่เป็นนิทรรศการหมุนเวียนและนิทรรศการถาวร ซึ่งการเข้ามาเยี่ยมชมที่หอศิลป์ริมน่านนี้จะต้องเสียค่าธรรมเนียมในการเข้าชมคนละ 20 บาท
ไปชมบรรยากาศรอบๆ กันค่ะ

ร้านขายของที่ระลึก


นายวินัย ปราบริปู ศิลปินชาว อ.ท่าวังผา เป็นผู้มีความตั้งใจที่จะสร้างสิ่งแวดล้อมด้านศิลปะร่วมสมัยให้กับบ้านเกิด
เพื่อจุดประกายการเรียนรู้ให้กับลูกหลานชาวน่านและบุคคลทั่วไปถึงได้เก็บค่าเข้าชม 20 บาท ตลอดระยะเวลา 10 ปี
สิ่งนี้เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดีถึงความมุ่งมั่นและตั้งใจจริงที่จะอนุรักษ์และประชาสัมพันธ์ศิลปะวัฒนธรรม  
ส่งเสริม สนับสนุนศิลปินรุ่นใหม่ให้มีเวทีแสดงผลงานและปลูกฝังให้เด็กๆ เข้าถึงศิลปะเพราะเขามองว่าศิลปะไม่ใช่เรื่องที่สูงเกินกว่าจะชื่นชมและเข้าถึง

ประติมากรรม "กระซิบ"

มีย้อนแย้งด้วยประติมากรรม "ตะโกน"


ภาพจิตรกรรมฝาผนัง "ภาพกระซิบรักบันลือโลก" อันแสดงถึงพระอัจฉริยภาพและพระอารมณ์ขันของสมเด็จพระเทพฯ

ภาพ "ตะโกน" ภาพล้อเลียนจิตรกรรมฝาผนัง "ปู่ม่านย่าม่าน"  ณ วัดภูมินทร์

หนูเล็กกับพี่ใหญ่เดินเที่ยวกันจนเกือบได้เวลาปิด เราก็ออกเดินทางเข้าตัวเมืองเพื่อไปยังที่พักกันเสียที

ถึงเสียที ที่พักของเรา สามวันสองคืนที่จะใช้เป็นฐานทัพในการทำความรู้จักกับ "น่าน"