สวัสดีค่ะ  

เรื่องมีอยู่ว่า

ญาติห่างๆของเรา สนิทกันเหมือนเพื่อน   เราเรียนรุ่นเดียวกันด้วยค่ะ สมมุติชื่อ  เอ นะคะ    ได้คบกับผู้ชายชื่อพี่บีค่ะ    คบกันมาเกือบปี    

แล้วเอเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า   พี่บี  มีเมียมีลูกแล้วค่ะ    คบกันทีแรก   พี่บีบอกโสด  ....   เราเลยแนะนำให้เลิก   หาคนใหม่ดีกว่า

แต่เอบอกว่า    ใช่ความผิดของเอเหรอ    เอไม่ยอมเลิก    แล้วพี่บี   ยังมาพูดกับเราอีกว่า      เค้ารักเอ  มากกว่าเมียเค้า    แต่เค้าเลิกกับเมียเค้าไม่ได้เพราะเมียเค้าคือแม่ของลูก   ......     เราคิดในใจ  เป๋นคำพูดที่เห็นแกตัวมาก  .......

เอกับพี่บี้  ทำงานที่ กทม  อยู่หอเดียว ห้องเดียวกัน   ส่วนภรรยาพี่บี   เลี้ยงลูกอยู่บ้านตัวเองที่ต่างจังหวัดค่ะ   โดยที่พี่บีส่งเสียเงินทองให้  และกลับไปหาทุกอาทิตย์

แล้วตอนนี้   พี่บี  จะขอเอแต่งงาน   ไปหาพ่อแม่เอแล้วค่ะ   โดยที่พ่อแม่เอ   ไม่รู้ว่าพี่บีมีเมียมีลูกแล้ว

เราได้แต่เตือนเอ   ว่าให้ถ่อยดีกว่า   อย่าแต่ง     แต่เหมือนความรัก  ความหลงบังตา    เตือนก็ไม่ฟัง

เอ บอกกับเราว่า   อายุสามสิบกว่าแล้ว  ถ้าเลิกก้ต้องเสียเวลาเริ่มใหม่อีก

แต่เราก้บอกว่า  มันไม่ถูกต้อง  ไปหาคบคนโสดๆดีกว่า  ได้ไม่ต้องปวดหัว

เอก็ยืนยันคำเดียวว่า   คบกันทีแรกพี่บีบอกโสด   เพราะฉะนั้นไม่ใช่ความผิดของเอ    ให้พี่บีไปจัดการเรื่องเมียตัวเองดีกว่า     ..    เอย้ำกับเราล้านรอบว่า   พี่บีก้รักเอ   เอก็รักพี่บี    เพราะฉะนั้น  จะเดินหน้าแต่งงานกันให้ได้ค่ะ


เรากลุ้มใจมากค่ะ     ไม่รู้จะพูดจะเตือนยังไง      มันไม่ถูกต้อง      เครียดค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ