เรื่องมีอยู่ว่า มีคนอยากให้เราออกจากงาน
เหตุผล : เขาหาว่าเราเถียงเขา แต่ที่จริงเราไม่ได้เถียงเขาหรอกนะ เราแค่อธิบายให้เขาเข้าใจ แต่เขาเลือกที่จะไม่ยอมรับฟังเหตุผลของเรา
หาว่าเป็นข้ออ้าง อันที่จริงเขาคงอยากจะเอาคนอื่นมาแทนที่เรามากกว่า แต่หัวหน้าเราไม่ยอม
แต่ ณ ตอนนั้นเขามีอำนาจมากกกกก เขาบอกว่า “ ผมมีอำนาจใครก็ช่วยไม่ได้” (คำนี้มีคนมาเล่าให้เราฟังอีกที เราไม่ได้ยินเองหรอก จะเป็นผู้ใหญ่เขาคุยกันมากว่า )
แต่ตอนนี้ คนที่มีอำนาจตัวจริงเขามาแล้ว หัวหน้าบอกว่า “เขาจะช่วยเราเอง อย่าไปกลัวเราไม่ผิด ใครก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอก”
แล้วทีนี้ อาการที่เขาแสดงออกมา มันน่ารังเกียจมาก เรารู้ว่าคุณไม่ชอบหน้าเรา แต่ก็เก็บอาการหน่อย เราเองก็ใช่ว่าจะชอบหน้าคุณสักเท่าไหร่ แต่ก็ยังทำเป็นปกติได้ ตอนเช้ามาเราก็ไหว้ทักทายสวัสดี ตามประสาเด็ก
พอตอนเย็นจะกลับบ้านเราก็ไหว้ทักทายสวัสดี  แต่แบบว่า ไม่รับไหว้เข้าใจ แต่เมินหน้าหนีนี่สิ ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย
เขาคงจะเสียหน้าที่ทำอะไรเราไม่ได้ใช่ไหม เพราะก่อนหน้านี้เขาก็ไปทำให้คนอื่นๆทนไม่ไหวจนต้องลาออกและขอย้ายไปที่อื่นแล้ว ของเราดีหน่อยอยู่คนละฝ่ายไม่ค่อยได้เผชิญหน้ากันสักเท่าไหร่ เว้นแต่เรื่องงานที่มีปัญหา
ปล.คนๆนี้ไม่ธรรมดานะคะ เขาสามารถที่จะมีเรื่องกับทุกคนทุกเวลาในที่ทำงาน บ้าอำนาจที่สุด
ถ้าจะลาออกตอนนี้ก็ยังหางานใหม่ไม่ได้  มันอึดอัดนะค่ะ
ว่าจะไม่กลุ้มแต่ก็อดคิดไม่ได้  เขาต้องหาเรื่องเราอีกแน่ๆเลย จะทำยังไงดีค่ะ