หนูมีปัญหาหลายอย่าง
ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนและอีกมากมาย
จริงๆแล้ว หนูเป็นเด็กวัยรุ่นคนนึงที่เติบโตมาจากครอบครัวที่ใช้ความรุนแรง

หนูไม่รู้ว่ามันคืออีกสาเหตุหรือเปล่า
ตั้งแต่เด็ก ๆ หนูชอบแอบร้องไห้คนเดียวในห้องมืดๆ มุมมืดๆ ตอนนั้นหนูคิดว่าอาจเป็นอารมณ์ปกติของเด็กที่น้อยใจคนรอบข้าง
แต่เมื่อหนูโตขึ้น หนูเจอปัญหาหลาย ๆ อย่าง หนูมีอาการเครียดสะสม ส่วนตัวเป็นคนคิดมากคิดเล็กคิดน้อยตลอด
และแคร์คนรอบข้างเกินไป (หลายๆคนบอก) จนทำให้ตัวเราเองเครียดตามไปด้วย

ช่วงที่ผ่านมานี้เป็นอะไรที่ทำให้หนูคิดว่าหนูอาจจะเป็นโรคซึมเศร้า
ในตอนแรกหนูไม่รู้หรอกค่ะ ว่าอาการเป็นอย่างไร
จนมีคนที่หนูรู้จักเค้าได้แนะนำให้หนูลองไปหาจิตแพทย์เพื่อปรึกษา

จากเด็กที่มีเพื่อนเยอะ มีความสุขกับทุก ๆ อย่างและเป็นเด็กกิจกรรม
=> ตอนนี้หนูไม่มีเพื่อนสนิทซักคน เพราะหนูตีตัวออกห่าง ไม่อยากเข้าสังคม ไม่อยากยุ่งกับใคร

จากเด็กที่นอนหลับง่าย
=> แต่ตอนนี้แค่ข่มตาน้ำตาก็ไหลแล้วค่ะ มันทรมานมาก ๆ พอปิดตาอยู่ในความมืด ความรู้สึกความคิดความเครียดทุกอย่างก็สุมเข้ามาในสมอง หนูนอนร้องไห้ก่อนนอนแทบทุกคืน บางคืนก็ร้องไห้จนหลับไปเลย

จากคนที่ให้คำปรึกษาคนอื่นได้
=> ตอนนี้หนูกลายเป็นคนที่ไม่สามารถอธิบายอะไรให้คนอื่นเข้าใจได้ สมองตื้อไปหมด คิดอะไรไม่ค่อยออก และขี้ลืมมากๆ

จากคนที่รักการกินอาหารมาก
=> ตอนนี้หนูไม่มีความอยากอาหารใด ๆ จะกินเมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรง และกินอาหารไม่เคยหมดเลยค่ะ น้ำหนักหนูลดลงไปเกือบ 10 กิโลภายใน
2เดือน จนมีแต่คนทักว่าโทรมและผอมลงมาก คนอื่นคิดว่าหนูทานยาลด แต่จริง ๆ หนูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร

จากคนที่มองโลกในแง่ดีและให้กำลังใจคนอื่นได้ตลอด
=> ตอนนี้แค่ตัวหนู หนูยังมองคนรอบข้างไม่ดี มีอคติและหวาดระแวงไปหมด มีแต่ความคิดแย่ๆต่อสิ่งรอบข้าง

หนูร้องไห้ง่ายมาก น้อยใจมาก และคิดว่าตัวเองเป็นภาระต่อคนอื่น
หนูอยากไปหาหมอ แต่ไม่อยากให้ครอบครัวรู้เลยค่ะ
กลัวว่าจะไม่มีใครเข้าใจ แถมจะโดนด่ากลับมาอีก

คนที่หนูสนิทที่สุด หนูไว้ใจเค้าทุกอย่าง
หนูเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง แต่เหมือนเค้าไม่เคยเข้าใจ
หนูไม่มีที่พึ่งแล้วค่ะ จริงๆมันเยะกว่านี้แต่กลัวยาวไปไม่มีใครอยากอ่าน
ตัดสินใจมาปรึกษาพี่ๆดู เพราะหนูเครียดจนทำร้ายตัวเองไปหลายครั้ง
มันทรมานที่เป็นแบบนี้ค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว