สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้รู้สึกเหงาๆเลยอยากลองแต่งนิทาน นิยาย มาให้เพื่อนๆได้อ่าน ลองอ่านดูผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ มือใหม่หัดเขียน

                                                                                                                                                                     #หมาน้อย
                                                                                                                                                                                             
                                                                                                                                                          



           แค่ได้พบเธอ......

           กาลครั้งหนึ่ง มีหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางหุ่บเขาอันสงบสุข ล้อมรอบไปด้วยป่าไม้เขียวขจี มีสายน้ำเย็นใสที่ไหลจากน้ำตกบนยอดเขา ไหลลงมาเป็นแม่น้ำสายเล็กๆผ่านข้างๆหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านส่วนมากมีอาชีพทำเกษตรและทอผ้าฝ่าย โดยจะมีนายหน้าที่อยู่ในเมืองหลวงห่างออกไปประมาณภูเขาสองลูก มารับสินค้าทุกเดือน  ความเป็นอยู่ที่นี่เรียบงายตามประสาบ้านนอก  ใช้ม้าในการเดินทาง มีไฟจากตะเกียง มีอาหารจากปลาในแม่น้ำที่สามารถกินได้ทั้งปี
           ในหมู่บ้านนี้มีหญิงสาวอยู่นางหนึ่ง ที่งดงามดุจนางฟ้า ผิวของเธอขาวนุ่มดุจกลีบดอกไม้ที่พึ่งผลิบาน โดยที่พ่อของเธอเป็นหัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ แม่ของเธอเป็นคนที่ชอบการปลูกดอกไม้สวยๆไว้รอบๆบ้านในวันที่เธอเกิด มีสิ่งอัศจรรย์เกิดขึ้นคือ เมื่อแม่ของเธอได้ให้กำเนิดเธอ ในเวลาเที่ยงคืน ปรากฎว่ามีดอกลดาวัลย์ซึ่งเป็นต้นไม้เลื้อย ออกดอกสีขาวมีกลิ่นหอมละมุนชวนฝัน เกิดขึ้นมาเองโดยไม่มีใครปลูก ผุดขึ้นมาจากพื้นดินทั่วหมู่บ้าน แล้วออกดอกผลิบานส่งกลิ่นหอมอบอวนแลดูน่าหลงไหลยิ่งนัก แม่ของเธอจึงให้ชื่อเธอว่า  " ลดา "   เมื่อเธอโตเป็นสาว ชายหนุ่มในหมู่บ้านต่างหลงในตัวเธอพากันมาเอาอกเอาใจเพื่อให้เธอยอมรับพวกเขา  แต่ก็หาได้มีชายใดต้องตาต้องใจนาง ทั้งนี้ก็เพราะในหัวใจนางมีชายหนุ่มเพียงหนึ่งเดียวที่นางจะยอมมอบใจให้ นั่นคือ " ปิยะ " ชายหนุ่มผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าๆท้ายหมู่บ้าน เป็นบ้านที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้เป็นมรดกชิ้นเดียวที่มอบให้ลูกชายคนเดียวก่อนพวกเขาจะเสียชีวิตเมื่อที่ปิยะอายุได้ 10 ขวบ เขาต้องอยู่คนเดียวมานานนับ 10 ปี ปิยะทำอาชีพรับจ้างทำสวนทำไร่ให้พ่อของลดามาตั้งแต่เด็ก ครอบครัวของลดาก็เอ็นดูปิยะด้วยความสงสาร เห็นว่าเขาเป็นเด็กที่กตัญญูรุ้คุณคน มีน้ำใจ และขยันตั้งใจทำงาน ด้วยความผูกพันธ์ที่ทั้งสองโตมาด้วยกัน ความรู้สึกฉันพี่น้องจึงกลายเป็น ความรักระหว่างหนุ่มสาว ที่แสนจะหวานซึ้ง โดยที่พ่อของลดาไม่รู้เรื่องนี้เลย ด้วยความที่ปิยะยากจนเขาจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกพ่อของลดาเกรงจะกลัวหาว่ายากจนไม่เจียมตัว