ดูละครของคนเขียนบทคนนี้ตั้งแต่เสน่หาสัญญาแค้น คือเรื่องนั้นบทบ้งมาก ดูไปด่าไป และตลกกับตรรกะความคิดตัวละครสุดๆ
แค่ตรรกะตัวละครพังไม่เท่าไหร่ แต่พังกว่าคือเธอจับนู่นผสมนี่ จนกลายเป็นละครจับฉ่ายหาจุดไม่ได้ และไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี
ทั้งๆที่มีนิยายเป็นเบส(ถึงนิยายไม่ดีมากก็เหอะ) แต่เหมือนโชคช่วย หรืออะไรก็ไม่รู้ เรตติ้งดีมากในปีนั้น ขึ้นไปแตะ15 เลยทีเดียว
ทั้งที่ละครไม่ได้ดีเอาซะเลย บทเน่าซะด้วยซ้ำ

ต่อมากับ"เพื่อนรัก เพื่อนริษยา" บอกตรงๆเลยนะว่าตั้งแต่ที่รู้ว่าสุพรรณิการ์ทั้งคนเขียนบท ทั้งคนคิดพล็อต รู้สึกเหมือนเมฆทะมึนขึ้นหัว
แต่อีกใจทีมีดีงามดันคิดว่า มันก็อาจจะดีขึ้นก็ได้นะ ผลงานยังไม่เห็นเลย แต่พอได้ดู เหมือนฝนตกลง และได้ยินเสียงฟ้าผ่าในหัว
ดูแล้วถึงกับอุมานว่า วอท ดะ ฟั..... อะไรว่ะเนี่ย เรื่องนี้เน่ายิ่งกว่า เสน่หาสัญญาแค้น นางละเลงซะจนแบบไม่เหลือดี
เรื่องที่แล้วแค่ตรรกะตัวละครพัง แต่เรื่องพังทุกอย่าง ทั้งตรรกะของตัวละคร แล้วตรรกะความสมเหตุสมผลในเรื่อง

บอกตรงๆนะ ถ้าละครโพลีพลัสเรื่องต่อไป ยังให้คนนี้เขียนบอกเลยว่า ต้องคิดแล้วคิดอีกน่ะ เพราะละครทั้งสองเรื่องที่นางเขียน
คือพังพาบมาก ห่วยแตกเอามากๆ ยิ่งเรื่องที่สอง ยิ่งห่วย ยิ่งแย่

ปล. ดีใจมากที่ละครเรื่องนี้ได้แค่ 4
ปล. สิ่งที่คิดว่าดีสุดในละครเรื่องนี้ คือเคมีเป๋า กับนุ่น วรนุช เวลาอยู่ด้วยคือดี