[CR][SR] เมื่อคำว่า "หิว" มันทำร้าย . . .​ . แดร๊กแมร่ม >w<

รอบบนี้เปลี่ยนบรรยากาศมาเที่ยวชิล กินเล่นในกรุงเทพกันบ้างนะ >w<
__________________________________________________________________________________________


“ มาชี้เป้าร้านน่าลองกันมั้ยฮะ งบไม่บานปลาย เน้นร้านยาใจคนจนแบบผมก็ดีนะฮะ >w< "

ใครจะไปคิ๊ดส์ส์ส์ส์ ว่าประโยคคำถามง่ายๆจะทำร้ายกันได้ขนาดนี้!!!!
ก็อารมณ์ตันๆอะนะไม่รู้จะกินอะไร เลยให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆในเพจช่วยคิดให้
.
.
.
“ขาหมู”
อืม . . . เพิ่งจะกินเมื่อวันก่อน -_-
.
.
.
“ผัดไทกั้งหนองมน”
O_o
.
.
.
กั้ง!!! . . . กั้ง!!!!!!!!! กรั๊งงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ากั้ง มันช่างบาดลึกเข้าไปถึงทรวง แค่ได้ฟังก็เจ็บแปล๊บยันกกหู
เอากันง่ายๆเลยคืออ่านแล้วอยากแดร๊กขึ้นมาซะอย่างงั้นเลย >w<
แต่จะให้ไปถึงหนองมน ก็ไปไม่ลง คงไม่ยอมแน่ๆครัช
รถก็ไม่มี ที่สังคัง! เฮ้ย สำคัญ! ตังก็ไม่ค่อยจะมี T^T

ด้วยความอยากเราต้องจัดไปฮะ
แต่งานนี้ขอราคาไม่เว่อร์ แล้วก็เดินทางสะดวก

เซิจอากู๋อีกเช่นเคย
ร้านขึ้นมาเพียบ แต่ส่วนใหญ่ต่างจังหวัดทั้งนั้นเลย ( กรุพิมพ์ กั้ง กรุงเทพ = =“ )
ส่วนในกรุงเทพก็มีไม่กี่ร้าน ( ที่ราคารับได้ ^^ )
ไล่มาจนกระทั่งเจอร้านนึง
เอ้อ . . . ชื่อแปลกดี “อย่าลืมฉัน” ( ไม่ลืมหรอกเพราะยังไม่ได้เจอกัน ;p )
อยู่แถวสามย่านด้วย นี่มันแหล่งส่องสาวจุฬานี่หว่า
โอเค จัดไปเราจะไปส่องสาวกัน เอ้ย เราจะไปลองโดนร้านนี้กัน >w<

ชื่อสินค้า:   ร้านอย่าลืมฉัน, Maru Kaiseki restaurant
คะแนน:     
**CR - Consumer Review : ผู้เขียนรีวิวนี้เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง ไม่มีผู้สนับสนุนให้สินค้าหรือบริการฟรี และผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนในการเขียนรีวิว
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่