จะมีคนที่คิดแบบผมบ้างไหม เท้าความก่อนว่าตั้งแต่เกิดมามีแฟนแค่คนเดียวเมื่อตอนอายุยี่สิบสี่ และอีกสองคนที่เข้ามาในชีวิตสถานะก็ไม่ชัดเจนจนหรือว่าอาจจะเป็นแค่เพื่อนถึงตอนนี้ก็อาจอายุ 29 ปีแล้วครับ ในทุกๆครั้งที่เค้าเหล่านั้นเข้ามาเราก็เปิดใจและทุ่มเท แสดงความจริงใจและไม่เคยมีความลับต่อต่อเค้า และทำดีที่สุดเท่าที่เราคิดว่าจะทำได้ และแค่หวังว่าอยากกจะคบไปตลอดชีวิต แต่แล้วทุกอย่างก็มีแต่ผมคิดไปเองข้างเดียว และท้ายที่สุดแล้วเราก็ต้องมานั่งเจ็บปวดกับเรื่องเดิมๆ ทุกครั้ง

ตลอดชีวิตผิดหวังกับความรักมาตลอด หรือว่าเป็นเวรเป็นกำแต่ชาติปางก่อน ทั้งๆที่ก็ไม่เคยทิ้งใครหรือว่าไปหักอกใคร ถึงแม้บ้างครั้งจะมีคนเข้ามาชอบเราบ้างแต่ผมก็ปฏิเสธแบบชัดเจนไม่ให้ความหวังกับคนที่มาชอบ  ผมแค่อยากสอบถามว่า การที่เราคบใครสักคนแล้วจริงใจจริงจัง มันควรจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า หรือว่าผมควรคบแบบดูไปเรื่อยๆ ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยกับใจกับความรักมากเลยครับ หรือว่าเพราะอายุมากขึ้ันจึงทำให้เราโหยหากับความรักมากไปด้วยหรือเปล่าครับ จึงทำให้ทุกข์