สวัสดีครับ พอดีผมเพิ่งหัดตั้งกระทู้ครั้งแรกเลยครับ เนื่องจากผมมีข้อสงสัยบางอย่างที่ทำให้ผมสับสนในตัวของแฟนผม หากผมเขียนกระทู้ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ
ขอเกริ่นเรื่องก่อนซักนิดนึงครับ ผมกับแฟนผมเนี่ย ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาได้ระยะนึงแล้วครับ ซึ่งก่อนที่จะได้คุยกันจริงๆจัง เธอสนใจในตัวผมอ่ะครับ แบบว่าหาเรื่องที่จะเข้ามาคุยด้วยตลอด
เธอก็เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ผมก็รู้สึกว่า เอ๊ะ ลองคุยดูก็คงไม่เสียหายอะไรหรอก ก็ได้คุยๆกันไปครับ สุดท้ายผมก็ถูกเธอสะกดมนต์ให้หลงในตัวเธอได้อยู่หมัดเลย แล้วเราทั้งสองก็ได้เผยใจต่อกันและกันครับ
ทีนี้เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า ในช่วงแรกหลังจากที่เราเผยใจต่อกันและกันแล้ว เราก็เป็นห่วงเป็นใยกันแหละครับ ตามทฤษฎีที่ว่าหวานต้นจืดปลาย คือผมทำอะไรเธอก็แคร์ผมตลอด ห่วงใยตลอด ส่วนตัวผมธรรมดาเป็นคนไม่ใส่ใจคนรอบข้างเท่าไหร่อ่ะครับ (คือมันเป็นสันดานตั้งแต่เด็กแล้วมั้งครับ 5555+ )แต่ผมก็พยายามที่จะใส่ใจเธอคนแรกตลอดเลยนะ แต่ผมรู้ดีครับว่ายังไงคนรักทุกคนต้องการคนที่แคร์เขามากที่สุด ผมก็เลยคิดว่า ถ้าวันนึงเธอบอกเลิกผม ก็คงจะไม่แปลกอะไร
พอคุยกันได้ซักระยะนึง ผมก็เริ่มที่จะใส่ใจเธอมากขึ้น แคร์เธอมากขึ้น จนผมรู้สึกว่าผมรู้สึกกับเธอมากเกินไป มากจนล้น จนน่าเบื่อ ต่างกับเธอที่ดูสนใจในตัวผมน้อยลง จนบางที ผมคือคนสุดท้ายที่เธอจะเลือกเข้ามาคุยด้วย ซึ่งต่างจากตอนแรกอย่างสิ้นเชิง แต่ก็เข้าใจครับว่าเวลามันทำให้อะไรๆเปลี่ยนไปได้ แต่ไอ้สิ่งที่ผมสงสัยจนต้องมาตั้งกระทู้เนี่ยก็คือว่า ความรู้สึกของเราทั้งสองมันไม่เท่ากันใช่ไหมครับ จึงทำให้เรื่งมันเป็นแบบนี้
หรือเป็นเพราะผมไม่ค่อยใส่ใจเธอในตอนแรก จึงทำให้เธอเป็นแบบนี้ ผมมีส่วนผิดมากน้อยแค่ไหนครับ ผมรู้ดีว่าผมเป็นฝ่ายผิด ผมอยากได้แนวทางว่าควรจะทำยังไงดีครับ ให้เธอกลับมารู้สึกเท่ากันกับผม และให้ความรู้สึกระหว่างเรากลับมาดีเหมือนเดิม ตอนนี้ยังรู้สึกหน่วงๆมากเลยครับ เป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า( พอๆ ก่อนที่จะออกทะเล 5555 )
สุดท้ายก็ขอขอบคุณพันทิปที่เปิดโอกาสให้ผมได้มานั่งพิมพ์ปัญหาทางใจนี้ และหวังว่ากระทู้นี้ จะเป็นที่สนใจแก่ชาวพันทิปไม่มากก็น้อย ขอบคุณครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
ปล. ตัวเอง กลับมารู้สึกเท่ากันกับเค้าได้แล้วนะ เค้ารออยู่นะ ตัวเองอย่าหายไปไหนนะ
เชื่อว่าคนที่มีเคยมีแฟน หรือกำลังมีมากกว่า 70 % ต้องเจอปัญหาคล้ายๆกันกับผม แล้วจะทำอย่างไรเมื่อเจอปัญหานี้ ???
ขอเกริ่นเรื่องก่อนซักนิดนึงครับ ผมกับแฟนผมเนี่ย ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาได้ระยะนึงแล้วครับ ซึ่งก่อนที่จะได้คุยกันจริงๆจัง เธอสนใจในตัวผมอ่ะครับ แบบว่าหาเรื่องที่จะเข้ามาคุยด้วยตลอด
เธอก็เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ผมก็รู้สึกว่า เอ๊ะ ลองคุยดูก็คงไม่เสียหายอะไรหรอก ก็ได้คุยๆกันไปครับ สุดท้ายผมก็ถูกเธอสะกดมนต์ให้หลงในตัวเธอได้อยู่หมัดเลย แล้วเราทั้งสองก็ได้เผยใจต่อกันและกันครับ
ทีนี้เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า ในช่วงแรกหลังจากที่เราเผยใจต่อกันและกันแล้ว เราก็เป็นห่วงเป็นใยกันแหละครับ ตามทฤษฎีที่ว่าหวานต้นจืดปลาย คือผมทำอะไรเธอก็แคร์ผมตลอด ห่วงใยตลอด ส่วนตัวผมธรรมดาเป็นคนไม่ใส่ใจคนรอบข้างเท่าไหร่อ่ะครับ (คือมันเป็นสันดานตั้งแต่เด็กแล้วมั้งครับ 5555+ )แต่ผมก็พยายามที่จะใส่ใจเธอคนแรกตลอดเลยนะ แต่ผมรู้ดีครับว่ายังไงคนรักทุกคนต้องการคนที่แคร์เขามากที่สุด ผมก็เลยคิดว่า ถ้าวันนึงเธอบอกเลิกผม ก็คงจะไม่แปลกอะไร
พอคุยกันได้ซักระยะนึง ผมก็เริ่มที่จะใส่ใจเธอมากขึ้น แคร์เธอมากขึ้น จนผมรู้สึกว่าผมรู้สึกกับเธอมากเกินไป มากจนล้น จนน่าเบื่อ ต่างกับเธอที่ดูสนใจในตัวผมน้อยลง จนบางที ผมคือคนสุดท้ายที่เธอจะเลือกเข้ามาคุยด้วย ซึ่งต่างจากตอนแรกอย่างสิ้นเชิง แต่ก็เข้าใจครับว่าเวลามันทำให้อะไรๆเปลี่ยนไปได้ แต่ไอ้สิ่งที่ผมสงสัยจนต้องมาตั้งกระทู้เนี่ยก็คือว่า ความรู้สึกของเราทั้งสองมันไม่เท่ากันใช่ไหมครับ จึงทำให้เรื่งมันเป็นแบบนี้
หรือเป็นเพราะผมไม่ค่อยใส่ใจเธอในตอนแรก จึงทำให้เธอเป็นแบบนี้ ผมมีส่วนผิดมากน้อยแค่ไหนครับ ผมรู้ดีว่าผมเป็นฝ่ายผิด ผมอยากได้แนวทางว่าควรจะทำยังไงดีครับ ให้เธอกลับมารู้สึกเท่ากันกับผม และให้ความรู้สึกระหว่างเรากลับมาดีเหมือนเดิม ตอนนี้ยังรู้สึกหน่วงๆมากเลยครับ เป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า( พอๆ ก่อนที่จะออกทะเล 5555 )
สุดท้ายก็ขอขอบคุณพันทิปที่เปิดโอกาสให้ผมได้มานั่งพิมพ์ปัญหาทางใจนี้ และหวังว่ากระทู้นี้ จะเป็นที่สนใจแก่ชาวพันทิปไม่มากก็น้อย ขอบคุณครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
ปล. ตัวเอง กลับมารู้สึกเท่ากันกับเค้าได้แล้วนะ เค้ารออยู่นะ ตัวเองอย่าหายไปไหนนะ