กับคนบางคน...ไม่น่าเชื่อว่าวันนึงเราจะได้มาเป็นเพื่อนกัน แต่ก็ไม่รู้อะไรยังไงนะ รู้ตัวอีกทีก็เป็นเพื่อนมันไปแล้ว
ทั้งที่ตอนแรกเจอรู้สึกเฉยๆ หรือบางทีอาจไม่ชอบขี้หน้ามันด้วยซ้ำ แต่ก็แปลกนะ...เรากลับจำเหตุการณ์แรกนั้นได้ชัดเจน
นึกถึงทีไรก็หมั่นไส้ปนอุ่นใจทุกที ^^

จนมาถึงวันนี้...เราไม่เคยนับ ไม่เคยรอเวลาเพื่อที่จะมาฉลองครบรอบ 1 ปี...2 ปี...5...10...20...หรือกี่ปี ที่เราคบกันมาเลย
แต่เชื่อมั๊ย เรามั่นใจว่าเราไม่มีวันบอกเลิกกันเลยนะ แม้จะทะเลาะ เถียงกันตลอดที่ผ่านมาก็เถอะ
เพราะการไม่คุยกับเพื่อนที่โคตรอึดอัดอ่ะ ทุกคนก็คงงเคยผ่านกันมาหมด เป็นเหมือนกันใช่ป่ะล๊าาา 55555+
การผิดใจกันบางครั้งแล้วทำให้ใครคนนึงโกรธหรืองอนจนกลายเป็นไม่คุยกันเนี่ย ณ ตอนนั้น เราอาจจะรู้สึกว่าโลกทั้งโลกน่าเบื่อไปหมด
แต่ให้ไปง้อหรือ?..."ง้อทำไม ฉันไม่ได้เป็นคนผิด" ไอ้อีกฝ่ายก็งอนมันเข้าไป "มาทำกับฉันแบบนี้เป็นใครๆก็โมโห จะให้ยกโทษให้ยังไงไหว"
เคยคิดมั๊ยล่ะว่าเราผ่านอะไรกันมาด้วยกันบ้าง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งกี่ครั้ง แล้วใครที่เมื่อหันไปเมื่อไหร่ก็เจอหัวมันโด่อยู่ตรงนี้ตลอด
มิตรภาพดีๆ จะถูกทำลายไปด้วยทิฐิ อีโก้ หรือศักดิ์ศรีง่ายๆแบบนี้ แค่นี้หรอ?...

อยากให้ทุกคนมีความสุขกับมิตรภาพดีๆ อย่าทำมันหล่นหายไปตามทาง...
เมื่อใดที่คุณถึงปลายทางแล้ว มันไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไหร่หรอกนะหากคุณต้องยืนภาคภูมิใจกับตัวเองคนเดียวท่ามกลางความอ้างว้าง
อยากจะแชร์ความสุขกับใครก็ไม่สามารถยกหูโทรศัพท์ไปเล่าให้ใครฟังได้...ก็ยังโกรธกัน ไม่คุยกันนานเป็นปีๆแล้วนี่...
เพราะฉะนั้นรักษามันไว้ให้นานๆนะคะ รักษาคนที่เขาเรียกคุณและคุณเรียกเขาว่า "เพื่อน" ไว้ให้ดีที่สุด
ไม่มีใครหรอกที่อยู่ได้อย่างมีความสุข ถ้าขาดเพื่อน...