เรากำลังศึกษาอยู่ในชั้นระดับปริญญาตรี อีกไม่นานก็จบแล้วค่ะ
ตอนเด็กๆเราเคยวาดฝันว่าการจบมามีงานทำก็น่าจะมีความสุขพอแล้ว
แต่พอเราได้โตขึ้นจริงๆ เจอโลกความเป็นจริงมากขึ้น ใกล้เรียนจบไวขึ้น
ภาพเหล่านั้นมันหายไปหมด...


เรานั่งคิดเรื่องนี้อยู่หลายเดือน มันอยู่ในหัวเราเกือบตลอดเวลา
ทุกครั้งที่เราเห็นพ่อเรากลับมาจากที่ทำงาน เรามักจะถามกับตัวเองเสมอว่า
"พ่อมีความสุขกับการทำงานจริงหรือ"
งานที่พ่อต้องนั่งอยู่ในออฟฟิศเกือบทั้งวัน
งานที่โต๊ะของพ่อเต็มไปด้วยกองเอกสาร
งานที่พ่อต้องคอยแก้ปัญหาอยู่ตลอด
งานที่พ่อต้องตื่นเช้าเพื่อแข่งกับเวลาและรถติด
งานที่พ่อต้องการอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ต้องรอแค่วันหยุด(ยาว)


เราสงสัยว่า ทำไมมนุษย์เราต้องเอาชีวิตที่เรียนจบแล้ว
ไปวนลูปเหมือนชีวิตเด็กมัธยมที่ยังเรียนไม่จบ
ต้องตื่นเช้าเพื่อนไปให้ทันเข้างาน เหมือนให้ทันเข้าเรียน
เข้าเลทก็โดนตัดเงินเดือน เหมือนโดนตัดคะแนนความประพฤติ
จนตอนนี้เราเองก็ยังสงสัย


เราจุดประเด็นนี้ขึ้นมาแล้วบอกกับเพื่อนว่า
"กูอยากทำงานอิสระว่ะ มนุษย์เงินเดือนที่อยู่แต่ในออฟฟิศมันดียังไงวะ"
เพื่อนเราก็ให้คำตอบกลับมาว่า
"อย่างน้อยการเป็นมนุษย์เงินเดือนก็ได้เงินทุกเดือนนะ
ได้ค่าประกัน ค่านู่นนี่ แต่ถ้าทำงานอิสระ(ฟรีแลนซ์)
มึ-ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงกับความตกงานอยู่ตลอดเวลาเลยนะเว้ย"
(เออ มันก็จริงว่ะ)


แต่แล้วเราก็ยังวกกลับมาคำถามเดิมอะ
การเป็นมนุษย์เงินเดือนมันมีความสุขไหมคะ
เพราะหากวันนึงเราจบไปแล้วเราต้องเป็นมนุษย์เงินเดือนจริงๆ
เราเองจะได้ปรับตัวถูก