เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยเอาตังไป หลักพัน (เยอะมากแล้วรู้สึกผิดด้วย) ขโมยด้วยความจำเป็น แล้วแม่เรามาถามแต่ตอนแรกยังไม่สารภาพ พอมาอีกทีแม่เราก็ถามอีก(ในวันเดียวกัน) ตอนแรกทำใจสารภาพ คือแม่มองหน้าเรา ด้วยความกลัวเราก็สารภาพไป ดีกว่าปล่อยให้เป็นเรื่องพอเราบอกแม่ก็นั่งร้องไห้ ผิดหวังที่เราทำแบบนี้ ตอนนั้นเราก็ร้องไห้ขอโทษแม่ กราบบนตักขอโทษ แต่แม่บอกว่าไม่โกธรหรอก แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรและก็ไม่ตี แต่แค่บอกและสอน ว่าอย่าทำอีกอยากได้อะไรบอก แต่เรากลัวว่าแม่จะรักเราน้อยลง เราจะทำไงดี ทำให้แม่มารักเราแบบเดิม พอตื่นเช้ามาแม่ไม่ยอมคุยกับเราเลย แล้วเราก็กลัวเวลาเราทำผิด เราก็ไม่กล้าที่จะคุยกับคนที่เราทำผิดด้วย