ฉันคบกับผู้ชายคนนึงซึ่งแก่กว่า15ปี ฉัน23เขา38
เราเจอกันที่ทำงาน เราคบกันตั้งแต่เดือนส.ค.ของปีที่แล้ว เขาเป็นรักแรกของฉัน ฉันเป็นฝ่ายชอบเขาตั้งแต่แรกเห็นและ@เฟซพี่เขาไป แต่เขาเป็นคนทักฉันทางข้อความ เราคุยกันยันเช้า พอเลิกงานกลับถึงบ้านเขาก้ทักมา คุยกันแบบนี้เป็นอาทิตอนนั้นฉันมีความสุขมากจากคนที่ตัวคนเดียวรู้สึกว่าชีวิตนี้มันเงียบเหงา กลับมีสีสันขึ้นมา และความสัมพันธ์มันก็ขยับขึ้นเรื่อยๆ เขาขอไลน์และเบอร์โทรฉัน และเขาก็โทรมาเพื่อขอคบฉัน อธิบายเล่าถึงชีวิตเขาว่าเขาเคยแต่งงานมาและได้เลิกกับภรรยาเก่าเขาได้หลายปีแล้ว แต่เขามีข้อแม้ว่าไม่เปิดในที่ทำงาน เขาให้เหตุผลว่าเขาไม่ชอบความวุ่นวายให้ใครเอาเรื่องเขาไปนินทาและบางคนยังไม่รู้ว่าเขาได้เลิกกับภรรยาเก่าแล้ว เราก็พอรู้ว่าที่ทำงานเป็นยังไง และคืนนั้นเราก็ตกลงคบกัน เขาพูดเล่าทุกอย่างจนฉันมั่นใจและค่อนข้างเชื่อใจในความเป็นผู้ใหญ่ของเขา และเขาก้ขอเข้าโรงแรมด้วย ตอนแรกฉันก้ไม่ยอมว่ามันเร็วไปคิดว่าเขาเห็นฉันเป็นคนยังไงกัน แต่เขาก็บอกว่าแค่อยากมีเวลาคุยด้วย คุยทางข้อความเขาไม่ได้นอน เขาอยากคุยกับเราแต่เขาก้เพลีย เขาเป็นโฟร์แมนซึ่งต้องขับรถไปๆมาๆทั้งวันซึ่งฉันก็เห็นใจเลยยอมไปกับเขา ฉันอยู่กับเขากลับไม่รู้สึกกลัวรู้สึกอบอุ่นแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อน (ครอบครัวฉันพ่อแม่แยกทางกัน ฉันอยู่กับพ่อแต่เราไม่ค่อยคุยกัน กินข้าวหรือไปไหนกันเลย เขาจะไปกับแม่เลี้ยงและทิ้งให่ฉันอยู่กับย่าตั้งแต่เด็ก) และสุดท้ายเราก็มีอะไรกันซึ่งฉันก็เต็มใจ และก็มารู้ว่าเขามีปมด้อยเรื่องขนาดน้องชาย เขาสูงเกือบ180หุ่นดีเขาเป็นคนชอบออกกำลังกาย เขาบอกว่าเป็นปมด้อยและเขากังวลที่ทำให้ฉันไม่เสร็จ ตอนแรกฉันก็งงว่าเสร็จคืออะไรฉันต้องเสร็จด้วยหรอแต่ก็เลือกที่จะเงียบและบอกเขาว่าอย่าคิดมากฉันมีความสุขที่อยู่กับเขานะฉันมองว่าเขาน่ารักดูไม่มีพิษภัยพอตอนเช้าเขาก็ขับรถมาส่งหน้าซอยบ้าน และเราก้โทรคุยกันแบบนี้ทุกวัน เขากินเหล้าหรือไปไหนก้จะบอกถึงบ้านก้จะโทรมาหรือทักไลน์ให้ฉันโทรไป เจอที่ทำงานเราก็แอบมองและส่งยิ้มให้กันและเขาก้หากิจกรรมตีแบตซึ่งมีคนที่ทำงานด้วย เขาชอบออกกำลังกายแต่เขาก้ทำให้ฉันสบายใจไปในตัวว่าเขาไม่มีใคร บ้านเขาอยู่แถวบางใหญ่บ้านฉันอยู่หนองแขม เขาต้องขับรถมาที่ศูนย์ตีแบตแถวบ้านฉันเพราะพี่ที่ทำงานส่วนมากอยู่ฝั่งหนองแขมเรื่องเล็กๆแต่มันทำให้ฉันประทับใจเขาและต่อมาฉันก็มารับรู้ว่าเขามีหนี้สิน มีปัญหาทางการเงินจากบัตรเครดิต ตอนแรกฉันก้คิดว่าคงไม่เยอะเพราะเงินเดือน+โบนัสของเขาได้ค่อนข้างเยอะมากกว่าเงินเดือนฉันหลายเท่า แต่ไม่ใช่เลย บางเดือนเขาติดลบแต่ต้นเดือนต้องหายืมคนนั้นคนนี้ ค่างวดรถโทรศัพท์ก้ค้างส่งพอเขาทวงก้ต้องรีบหากู้ แต่ฉันก้รับได้ไม่รังเกียจเขา ค่าโรงแรมและของใช้ที่ซื้อใน7กลายเป็นหน้าที่ฉันที่ต้องออก ค่าข้าวค่าน้ำมันรถเขาฉันต้องออกบ้างเป็นบางครั้งฉันไม่เคยมองเขาไม่ดีกลับเห็นใจสงสาร และเขาก็เริ่มขอยืมเงินฉันทีละพันสองพันบางวันเจอที่ทำงานเขาต้องออกไปกินข้าวกับคนในนั้นรวมถึงฉันเขาก้ขอ500เพื่อจะได้มีจ่าย ฉันก็เห็นใจไม่อยากให้ใครว่าเขาก้ต้องแอบยื่นให้ในที่ลับตาคน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆแรกๆเราเจอกันอาทิตละครั้งนานวันเขาบอกเขารู้สึกแย่ที่ฉันต้องเปนฝ่ายหยิบยื่นเขาละอายใจก้เหลือเดือนละครั้งด้วยที่ว่างานเขาเยอะแต่เราก้ยังคุยกันตลอดเขาบอกว่ารักฉันอยากอยู่อยากมีลูกด้วยเขาดูหลงฉันมากนอนด้วยกันเขากอดฉันไว้แน่น ทั้งคืนไม่ให้ห่างพูดกับฉันว่ากลัวทิ้งเขาไปเขาแก่แล้ว เรื่องอย่างว่าเขาก็มีได้แค่รอบเดียวและไม่เคยทำให้ฉันเสร็จได้ ฉันก้บอกเขาตลอดว่าอย่าคิดมากแค่เขาอยู่ข้างๆฉันก็มีความสุขแล้ว ทุกอย่างเหมือนไปได้ดีเรามีความสุขกันมากแม้จะไม่เจอกันอยู่ด้วยกันทุกวันก็ตาม แต่พอมาปีใหม่มันก้เริ่มเปลี่ยนไปตรงที่ว่าหลานภรรยาเก่าเขามายุด้วย ตอนแรกฉันก้งงว่าเลิกกันแล้วแต่ทำไม เขาก้บอกว่าหลานคนนี้เขารักมากเลี้ยงมาแต่เด็ก และบ้านนี้มันเป็นชื่อภรรยาเก่าเขาที่ใช้กู้ร่วมกัน เขาจึงพาฉันไปบ้านไม่ได้เพราะเกรงจะมีปัญหา รอให้เขาเคลียจัดการเรื่องบ้านได้ก่อนและรอหลานได้งานเขาจะบอกเองว่าคบฉันและจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือหลานกลับมายุด้วยเขาขอว่ายุบ้านหรือก่อนนอนที่เคยคุยกันอาจไม่ได้ ให้คุยไลน์หรือโทรหาช่วงกลางวันแทน และเคลียได้จะหาซื้อบ้านราคาถูกกว่าที่เขาอยู่และไปอยู่ด้วยกัน ฉันก็คิดที่จะอยู่กินกับเขาจริงๆ แต่พอนานวันอะไรๆเขาก้เปลี่ยนไป ดูไม่สนใจไม่แคร์ เจอที่ทำงานฉันก็รู้สึกได้ว่าแววตาที่เคยมองเขาเปลี่ยนไปดูมีเลศนัย จนฉันทนไม่ไหวโทรหาเขาแต่เขาไม่รับเลยทักไลน์ไปอ่านก้ไม่ตอบหรือตอบก้จะส่งสติกเกอร์ที่เคยตีแบตก้ไม่มีคนที่ทำงานถามว่าไปไหมเขาก้นิ่งไม่ไปทั้งที่เมื่อก่อนเขาเป็นแกนนำที่อยากจะไป ซึ่งทำให้หัวฉันมีแต่คำถามฉันทนแบบนี้มาเป็นเดือนจนรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอยากเจอเขาตอนไหนก้ไม่เคยได้เขาบอกแต่ไม่ว่างเครียดเรื่องงานเรื่องเงินต้องรอเขาเอ่ยของยืมเงินเขาถึงจะมาหา จนฉันรู้สึกแย่และเขาก้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเบอร์ฉันเขาไม่รับแต่ฉันเอาเบอร์พี่ที่รู้จักในที่ทำงานโทรไปเขากลับรับพอรู้ว่าเป็นฉันเขากลับดุตะคอกใส่มาว่าฉันน่ารำคาญและวางไป ฉันได้แต่ร้องไห้และก้เล่าให้พี่ที่ทำงานคนนั้นฟังขอเรียกว่าพี่Aละกัน ฉันถามพี่Aว่าควรทำยังไงดี ฉันไม่ดีหรือผิดอะไรไป ซึ่งพี่Aก้อายุ35เยอะพอสมควรเลยปรึกษาเผื่อฉันอาจไม่เข้าใจเขาเอง และพี่Aก็สนิททั้งเขาและก้ฉันด้วย แต่พอพี่Aรู้ก้บอกแต่ไม่อยากให้คบเตือนฉันสอนฉันว่าเขาไม่ดีพอเขายังรับผิดชอบงานกับตัวเขาเองไม่ได้เลย และคบกันมีแต่ฉันที่เสียเปรียบไม่เปิดเผยอีกต่างหากพี่Aก็ถามมีอะไรกันป้องกันยังไง ฉันก็บอกพี่Aว่าเขาก็ไม่เคยคุมให้ฉันจัดการเอง ฉันก็ได้แต่กินฉุกเฉินจนเพื่อนเตือนว่ากินบ่อยไม่ดีจึงหันมานับ7หลัง7เอาหรือไม่ก็เสี่ยงดวงเอาแต่ก้ไม่ได้ท้อง พี่Aก็ยิ่งอยากให้เลิกแต่ฉันก็บอกว่ารักและเชื่อใจเขา พี่Aก็ได้แค่คอยเตือนแต่ไม่ช่วยบอกแต่ถ้าเป็นคนนี้เขาไม่สนับสนุน ฉันก้ได้แต่โทรตื้อส่งไลน์หา ซึ่งนับวันฉันก้ยิ่งแย่ จากคนร่าเริงมีแต่รอยยิ้มแต่กลับหน้าซีดเศร้าซึมจนคนเริ่มทักว่าเป็นอะไร ฉันเครียดจนทนไม่ไหวเจอหน้าเขาที่ทำงานก้ขอคุยหน่อยเขาก้เดินหนีไม่ยอมคุยฉันโทรไปจนเขารับฉันก้ถามเขาว่าเอาไงจะหนีทำไมอยากเลิกหรือมีใครทำไมไม่บอกกันตรงๆทิ้งแบบนี้ได้ไง เขาก้บอกแต่ว่าเขายุ่งงานเยอะ หนี้ก้เยอะค้างค่ารถ3งวดยังหายืมไม่ได้เลย ฉันก้ถามว่าหนูผิดอะไร ไม่พร้อมและมายุ่งกับหนูทำไม เขาก้บอกแค่ว่าดูๆกันไปก่อน และก้ตัดสายไป ฉันทนไม่ไหวกับการวิ่งตามการเฉยชา การเปลี่ยนไปของเขา เขาไม่รับสายฉันเลย ไลน์ส่งเช้าก้อ่านเย็น ส่งเย็นอ่านเช้า บางทีฉันต้องการคำตอบคำกลับอ่านแต่ไม่ตอบ จนฉันเริ่มทำตัวแย่เริ่มหาที่อยู่เขาและไปบ้านเขาว่าเขาจะเอายังไง หรือเขาดีกับภรรยาเก่าเขาแล้ว ฉันหาจนเจอเขาก้โกดมากทำหน้าไม่พอใจบอกว่าเกิดมา30กว่าปีไม่เคยเกลียดใครเท่านี้ ผู้ญ.อะไรมาหาผู้ชายถึงที่ เขาให้ฉันกลับบ้าน ฉันก้บอกว่าอย่าทิ้งกันเลย ไม่ชอบกันตรงไหน เขาก้บอกแค่อารมไม่ดีเบื่อๆเซ็งๆ ว่างเดี๋ยวโทรไปเองถ้าไม่กลับเขาจะโกดฉัน ฉันก้ยอมกลับเขาไม่มาส่งเรียกแท็กซี่ให้กลับเอง ฉันเสียใจแต่ก้ไม่อยากโวยวายกลัวเขาจะทิ้งไปจริงๆ แต่ฉันก้ทนความเฉยชาไม่ได้นานเริ่มติดต่อเขาแต่ก้เหมือนเดิมไม่รับสายไม่ตอบไลน์ วันหยุดบางวันก้ปิดเครื่อง จนฉันหาเบอร์หลานเขาได้โทรไปแต่หลานก้ไม่ยอมให้คุย หนักเขาทักเฟซภรรยาเก่าเขาไปถามเขาว่าดีกันแล้วใช่ไหมหรือไม่เคยเลิกกันเลย ซึ่งทางนั้นก้ตอบมาดีๆว่าไม่ได้ยุ่งกันนานแล้วแต่ถ้าเขามีคนใหม่ก้ต้องออกจากบ้านไปซึ่งฉันก้ขอโทดถ้าทำให้ไม่พอใจ ซึ่งเกิดความรู้สึกเหมือนเขายังรักกันยุต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพี่เขาเองคบฉันก้ไม่บอกใครพอหลานมาฉันก้คิดว่าเขากลัวทางนั้นรุหรือเปล่าถึงต้องเปลี่ยนไปแต่ฉันไม่รู้เหตุใดเขาถึงเลิกกันแต่พอพี่เขารุเขาโกดมากไม่คุยกับฉันเลยว่าฉันก้าวก่ายเกินไปทำเกินไป ขอเลิกกันฉันก้ตกใจเสียใจว่ามันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ กลับรุสึกผิดขอโทดเขาขอโอกาสไปบ้านเขา เขาเหนก้ปิดไฟไปเลยนั่งรอจนเที่ยงคืนมันมืดมากเขาก้ไม่ออกมาฉันเลยต้องกลับบ้านไป และเขาก้บล็อคไลน์บล็อคเบอร์ฉันไป ฉันเครียดมากจนเดินไปหาเขาตอนเลิกงานที่รถ ฉันขอเขาคุยด้วยเขากลับตะโกนด่าฉันว่าเป็น ไรนักหนาเมื่อไรจะเลิกยุ่งกับเขา ฉันก้ร้องไห้ที่เขาด่าบอกไปว่าแค่อยากคุยด้วย เขาก้ด่าฉันอีกว่าคุยไร มันจะมากไปละนะทำแบบนี้จนคนที่ทำงานลงมาก้มีเห็นบ้างแต่ก้คงงงว่าเปนไรเพราะไม่มีใครรุว่าฉันคบพี่เขา เขาขับรถออกไปฉันได้แต่ยืนนิ่งร้องไห้ขาดสติจนพี่Aมาลากขึ้นรถตู้บ.กลับบ้าน และพี่Aก็สอนเตือนสติให้ฉันคิดเยอะๆรักตัวเองบ้าง แต่ตอนนั้นฉันเหมือนคนหูหนวกไม่รับรู้อะไรคิดแต่ว่าทำไมเขาทำแบบนี้ ฉันก้ยังไม่ลดละความพยายามตื้อเขาต่อส่งข้อความในเฟซซึ่งเขาลบเพื่อนแล้วแต่ยังไม่บล็อคส่งขอโทดขอโอกาสเขาสันยาจะไม่ทำสิ่งที่เขาไม่ชอบอีกเขาส่งมาหัวเราะฉันว่าคนเขารู้กันหมดแล้วมีแต่คนบอกฉันบ้าห้ามให้เขามายุ่งซึ่งฉันทั้งโมโหและเสียใจไม่รุสิ่งที่เขาพูดจริงไหมคิดแต่ว่าถ้าอยากให้คนสมเพสหัวเราะกันฉันทำเองฉันแคปหน้าจอที่เขาส่งและของฉันที่พิมว่าเขาที่เปลี่ยนไปไม่รักษาสัญญาด่าว่าตัวเองที่โง่เชื่อทุกอย่างแต่ไม่ได้ประจานอะไรเขา และคนที่ทำงานก้รุกันว่าฉันคบเขามีแต่คนงงว่าคบกันได้ไงตอนไหน และเขาก้บล็อคเฟซฉันไป พอที่ทำงานรุก้มีบ้างที่หวังดีกับพวกที่อยากรุ และเวลาเจอเขาที่ออฟฟิสเขาก้ทำท่ารังเกียจฉันอย่างเห็นได้ชัด สมมติฉันยุตรงนี้เขาต้องเดินมาคุยงานกับคนที่ยืนยุข้างๆฉัน พอเขาเห็นฉันเขาก้ชะงักเดินหนีไป เพื่อนเขาที่เปนโฟร์แมนหรือแม้กะทั้งพุญ.บางคนก้หัวเราะฉันบอกฉันสวยแต่ทำตัวตลก ฉันก้เสียใจฉันไม่รุเขาพูดถึงฉันยังไงกับคนพวกนั้น ฉันส่งsmsไปขอเงินเขาคืน บอกว่าจำไม่ได้ทั้งหมดรุแต่ว่าเยอะแต่ขอแค่5000พอ อยากได้อะไรคืนบ้างไม่อยากรุสึกเสียไปทุกอย่าง หนูคิดถึงพี่นะที่ผ่านมารักพี่จริงๆจนถึงตอนนี้ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้กันไว้ว่าคบกันถ้าเจอปัญหาอะจะไม่จากไปไหนอยากขอแก้ปัญหาด้วยตรงนี่กับเขาไม่คิดจะเริ่มต้นใหม่หรือเจอใครที่ดีกว่าเขา ไม่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลย เขาก้ส่งมาว่าโบนัสโฟร์แมนออกต.ค.นี้จะคืนให้จะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที และบอกว่าไม่ต้องมาบอกหรืออ้างหรอกนะเรื่องของเธอจบแล้วไม่เกี่ยวข้องด้วย ฉันก้ยิ่งเสียใจกับสรรพนามที่เขาเรียกมา เจอที่ทำงานก้เจ็บกับสายตาเกลียดชัง การกระทำที่เฉยชา คิดถึงแต่อดีตวันที่รักกัน เหมือนตื่นจากฝันดีและเจอฝันร้าย และเดือนหน้าเขาต้องไปทำงานที่เขาใหญ่กลับมาอีกทีก็ปีหน้า ถึงฉันจะไม่เข้าใจว่าเขาเกลียดฉันทำไม เขาจะด่าว่ากันทำไม่ดีกับฉันเลยฉันกลับไม่เคยโกด นานวันมีแต่คิดถึงส่งsmsหาเขาทุกวันถึงเขาจะไม่ตอบกลับเลย เคยเอาเบอตู้โทไปเขารับได้ยินเสียงฉันก้ตะคอกพูดไม่ดีใส่ ฉันควรทำยังไงดี ฉันอยากตัดใจ แต่ใจก้รักเขาจริง อยากมีโอกาสยุกับเขาอีกสักครั้งอยากให้เขาคิดถึงและโทมาหาก่อนจะไปทำงานแต่มันช่างดูยากเหลือเกิน บางทีก้คิดหรือฉันผิดที่ไม่เข้าใจเขาเองงี่เง่าเกินไป เขาถึงต้องทิ้งไปไม่เหลือเยื่อใยแบบนี้ ...