เนื่องจากผู้ก่อการ ๒๔๗๕ ที่เป็นทหารมียศสูงสุดเพียงนายพันเอก  ประกอบกัยแนวคิดว่า นายทหารระดับนายพลนั้นมิได้บังคับหน่วยโดยตรง  เป็นเพียงหน่วยบัญชาการ  เวลาออกรบมีแต่กำลังในระดับกองพันลงไปเท่านั้นที่เข้าทำการในสนาม  จึงเห็นว่าหน่วยบลัญชาการระดับสูงกว่าดองพันนั้นมีไว้ก็สูญเปล่าไม่มีประโยชน์อะไร  จึงยุบเลิกหน่วยทหารระดับกองทัพน้อย  กองพล  และกรมซึ่งเป็นหน่วยเหนือของกองพันเสียทั้งหมด  ทำให้นายทหารชั้นนายพลถูกปลดประจำการไปตามๆ กัน

ทีนี้พอเกิดสงครามอินโดจีนต่อเนื่องกับสงครามโลกครั้งที่ ๒  มีการเคลื่อนกำลังเข้าสู่สมรภูมิ  แต่เนื่องจากแต่ละกองพันต่างเป็นอิสระแก่กัน  และทหารแต่ละเหล่า เช่น ราบ ม้า ปืน ต่างก็ถูกฝึดหัดมาต่างกัน  ในเวลาปฏิบัติการในสนามแต่ละเหล่าต้องปฏิบัติการร่วมกัน  แต่ไม่มีหน่วยบัญชาการระดับเหนือกว่ากองพันที่จะสั่งการสนธิกำลังแต่ละเหล่าแต่ละหน่วยให้ปฏิบัติการร่วมกันได้  จึงต้องรื้อฟื้นหน่วยบังคับบัญชาระดับกรม กองพลและกองทัพน้อยขึ้นมาใหม่และกลับมีผู้บังคับญชาชั้นนายพลขึ้นมาอีกครั้ง  

ในยุคนี้จึงนายพลตรีคนหนึ่งได้เลื่อนยศเป็นกรณีพิเศษเป็นจอมพลไปเลย  โดยไม่ต้องเป็นพลโท และพลเอก  เพราะเป็นผู้นำที่ทำให้ไทยชนะสงครามอินโดจีน  อันนี้เป็นเรื่องจริงไม่อิงการเมือง