สวัดดีคะ  ตอนนี้ฉันมีปัญหากลุ้มใจมากอยากเล่า  
คือฉันกับสามีคบกันมาสามปีกว่าๆ แล้วเพิ่มแต่งงานช่วงเดือนเมษาที่ผ่านมา ที่แต่งงานเพราะฉันท้อง  ท้องก่อนแต่ง ม้องทั้งที่ไม่พร้อม  พอรุ้ตัวว่าท้องสามีฉันบอกให้เอาลูกออก  แต่ฉันไม่ยอมคะ  ฉันบอกกับสามี..ถ้าพี่จะฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอพี่ฆ่าฉันให้ตายไปพร้อมกับลูกเถอะ   สามีฉันเค้าไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เค้าว่าฉันท้อง จนเข้าสี่เดือน ท้องมันก็ใหญ่ขึ้น ก็มีคนไกล้ตัวที่รู้ว่าฉันท้องเค้าเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อของสามี   เราเรยได้แต่งงานกัน ...

พอฉันคลอดลูกออกมา  เราเลี้ยงกันเองคะ  สองคนไม่มีพ่อแม่ช่วย สามีฉันเค้าก็ติดเกมส์มากๆ  แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยมากก
เค้าบอกว่าฉันไม่ทำอ่ะไร  ทั้งที่ฉันเลี้ยงลูกแทบไม่ได้นอน บ้างวันนอนไม่ถึง 2ชั่วโมง  ยอมรับว่าเหนื่ยสายตัวแทบขาด  แต่ฉันก็ยอมรับว่าตั้งแต่คลอดลูกมา  ฉันทำแต่หน้าที่แม่ แต่ไม่ได้ทำหน้าที่เมีย จนทำให้ให้เค้าเบื่อน่าย ล่าสดเราทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เค้ากับตบตีฉัน ฉันทั้งเสียใจทั้งน้อยใจ ทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้ เรากล้วมาก เราเรยโทรหาพ่อกับแม่เรา ให้มารับเรากับบ้าน  ตอนที่เรากับลูกเดินออกมา  เค้าบอกไปแล้วอย่ากับมา เราเสียใจมากก .... ทั้งสงสารลูก  สงสารตัวเอง เราแต่งงานยังไม่ถึงปี ลูกเพิ่มคลอดได้ไม่ถึง สองเดือน  แต่ต้องไม่มีพ่อแล้ว    ตอนนี้เราคิดถึงเค้ามาก...เราทิ้งทุกสิ้งทุกอย่างทิ้งอนาคตตัวเอง..แล้วเอาชีวิตไปฝากไว้กับเค้า แต่สิ่งที่เค้าให้กับมา กับไม่ใช่ความรัก แต่มันหน้าที่ที่เค้าต้องรับผิดชอบ มันไม่ได้หวานหอม มันมีแต่ความเชยชา  ฉันถามเค้าทุกครั้งจนวันสุดท้ายที่เดืนออกมาฉันก็ถามเค้าว่ารักฉันมั้ย....เค้าก็บอกว่ารักฉัน  แต่สายตาเค้ามองแต่เกมส์ที่เค้าเร่นอยู่  

ฉันควรกับไปหาเค้าอีกมั้ย สงสารลูกม่กมองหน้าลูกที่ไรก็ทำให้คิดถึงเค้าทุกที