ดีจร้า เพื่อนๆ คือเราจะเล่าให้ฟังก่อนนะ
ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2 ตั้งแต่เราอยู่มหาลัย ก็รู้สึกมีความสุขมาก มากกว่าสมัย มัธยมปลายอีก
คือ เรารู้สึกว่า สังคมม.ปลาย คือต้องอยู่แต่กับเพื่อนกลุ่มตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่ตัวเรา ที่นี้เราอยู่มหาลัย เรารู้สึกว่าแบบเห้ยมันใช่อ่ะ เราเป็นคนที่ไปกับเพื่อนได้หมดในภาคเรา แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่มีกลุ่มเพื่อนนะเรามี แต่เราจะเป็นคนแบบไม่ค่อยอยู่แต่กับเพื่อนแก๊งค์ตัวเอง
เราว่าการรู้จักเพื่อนในปริมาณที่พอดีเป็นอะไรที่น่าคิดนะ และเป็นสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้ เพราะเราแบบ เจอกับตัวเองว่า การคบใครจริงจังเกินไป เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คือแบบ
เราเป็นคนที่รับข้อเสียเพื่อนได้นะ แล้วก็อยู่ในยามเพื่อนมีปัญหาได้ แต่เราไม่รู้ว่าเพื่อนจะรับแบบเราได้มากไหม
เราอยากถามเพื่อนๆว่า ใครคิดหรือเป็นแบบเค้าบ้างแล้วก็ การที่เราเป็นคนแบบนี้ เราผิดมากไหม เราดูตัวเองแล้วออกจะเป็นแกะดำเลยอ่ะ
เราเป็นคนที่อยู่กับเพื่อนได้หมด เราผิดไหม
ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2 ตั้งแต่เราอยู่มหาลัย ก็รู้สึกมีความสุขมาก มากกว่าสมัย มัธยมปลายอีก
คือ เรารู้สึกว่า สังคมม.ปลาย คือต้องอยู่แต่กับเพื่อนกลุ่มตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่ตัวเรา ที่นี้เราอยู่มหาลัย เรารู้สึกว่าแบบเห้ยมันใช่อ่ะ เราเป็นคนที่ไปกับเพื่อนได้หมดในภาคเรา แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่มีกลุ่มเพื่อนนะเรามี แต่เราจะเป็นคนแบบไม่ค่อยอยู่แต่กับเพื่อนแก๊งค์ตัวเอง
เราว่าการรู้จักเพื่อนในปริมาณที่พอดีเป็นอะไรที่น่าคิดนะ และเป็นสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้ เพราะเราแบบ เจอกับตัวเองว่า การคบใครจริงจังเกินไป เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คือแบบ
เราเป็นคนที่รับข้อเสียเพื่อนได้นะ แล้วก็อยู่ในยามเพื่อนมีปัญหาได้ แต่เราไม่รู้ว่าเพื่อนจะรับแบบเราได้มากไหม
เราอยากถามเพื่อนๆว่า ใครคิดหรือเป็นแบบเค้าบ้างแล้วก็ การที่เราเป็นคนแบบนี้ เราผิดมากไหม เราดูตัวเองแล้วออกจะเป็นแกะดำเลยอ่ะ